Test: Over Cheaters... (en de Master Bike)
Pagina 8
Inhoudsopgave |
---|
Test: Over Cheaters... (en de Master Bike) |
Pagina 2 |
Pagina 3 |
Pagina 4 |
Pagina 5 |
Pagina 6 |
Pagina 7 |
Pagina 8 |
Pagina 9 |
Pagina 10 |
Pagina 11 |
Pagina 12 |
Pagina 13 |
Pagina 14 |
De tussensprint....
Dat ons gevoel ons niet in de steek heeft gelaten voor wat de vermogensafgifte van de Aprilia betreft wordt al snel duidelijk als de fietsen een rechtstreekse confrontatie met elkaar aangaan. De RSV1000R Factory blijkt niet alleen erg tam aan te voelen, maar moet onder alle omstandigheden zijn meerdere erkennen in zijn Japanse tegenstanders. Alle? Nou, bijna alle. Slechts eenmaal weet de Italiaanse twin de rest voor te blijven, maar dat feest mocht helaas maar even duren. Nog meer nog dan bij de Aprilia valt onze mond open van verbazing als blijkt dat niet de gedoodverfde winnaar Suzuki maar juist de benjamin van dit gezelschap, de Kawasaki ZX-6R, de anderen het nakijken geeft, maar daarover meer in een kader elders.
Onder acceleratie is het verrassenderwijs de Kawasaki die elke keer een loopje met de rest neemt...
Dat van dit trio de Suzuki voor wat topsnelheden betreft over de langste adem weet te beschikken zal voor niemand echt een verrassing zijn, dus ook voor ons niet. In eerste instantie lijkt de Aprilia wederom ver achter te moeten blijven, maar dat lek wordt al snel gedicht. De kilometerteller blijkt vele malen nauwkeuriger te zijn dan de Kawasaki en Suzuki. 150 km/u volgens de GPS-meting van TomTom is 154 km/u op de Aprilia en 167 km/u op de Suzuki en Kawasaki. Een verschil dat naarmate de snelheid omhoog ging alleen maar groter werd. En zo kon het dus zijn dat de Aprilia op de teller de laagste topsnelheid wist te realiseren, maar in de praktijk zijn medestanders toch aardig bij kon blijven. Opmerkelijker was trouwens - wederom - de groene verschijning, die in dit geval zeker geen slecht figuur sloeg. Per slot van rekening heeft de fiets de kleinste cilinderinhoud en het minste vermogen. Daarbij, 289 km/u op de teller voor een 600cc....dat is niet gewoon hard maar belachelijk hard. Pfff, daarvoor moest je 10 jaar geleden een dikke duizend hebben. En dan nog was het maar de vraag....
|
Terug weer naar het gebruikersgemak, want voordat de fietsen de ultieme confrontatie, het circuit, moeten ondergaan nemen we eerst nog eens hun allround kwaliteiten onder de loep. Ondanks hun sportieve aspiraties cq. looks is bij alle drie de motoren goed nagedacht over het feit dat potentiele eigenaren vaak meer willen doen dan enkel een rondje om de kerk (of op een circuit, net wat je wilt) rijden. Zo zijn alle drie de fietsen voorzien van stevige spinnenhaken, maar toch is er bij elke fiets wel iets op te merken. De Aprilia heeft zijn uitlaten dusdanig hoog zitten dat zadeltassen (helaas, we spreken uit ervaring) uit den boze zijn, de Kawasaki heeft zijn uitlaat in de kont waardoor er erg weinig ruimte onder de buddy overblijft. De duozit afdekkap maakt het bij zowel de Aprilia als ook de Suzuki nagenoeg onmogelijk om bagage goed en veilig achterop vast te zetten. Er zal niets anders opzitten dan óf de kap in je bagagetas te stoppen óf de gewone duozit te monteren wil je op beide fietsen de nodige bagage meenemen. Zadeltassen kunnen daarentegen wel weer op de Suzuki worden gemonteerd, maar vanwege de platte kont mis je zijdelingse steun. Maar goed, je kunt nog altijd je bagage per DHL naar je eindbestemming laten brengen, toch?