 Naam: Leon Nap
A.K.A.: Napo
Leeftijd: 31 jaar
Sterk in: Het verkopen van Bitburger aandelen...
Zwak in: Nee zeggen tegen Duitse pompbediendes.
Bierfactor: Mag het ook een Toppertje zijn, of een Breezer Ananas? Doe er meteen maar een dubbele whiskey bij. Babefactor: Benzine tanken, bandenspanning en oliepeil controleren en, oh ja, tankstation personeel versieren. Met recht een Babe-magnet.
Snurkfactor: Als een heuse BMW, 80dB
Kawasaki ZX636 Toen Ed voorstelde om deze naast de Suzuki en de Master Bike van het jaar 2006 te zetten vroeg ik me af of dat wel verstandig was. Eentje met 120cc meer en de 2 cilinder met bijna 400cc extra, zou dat wel goedkomen? Nu was de Kawa mij al zeer goed bevallen op Folembray in 2005 maar ik was niet overtuigd of hij kan concurreren met de blauw witte en de zwarte met goude velgen. Na 5 dagen sturen en 2500km verder op de klok kan ik volmondig zeggen: JA! Vijf dagen heeft deze 636 onder alle omstandigheden geen slag verkeerd gegeven, zelfs de bagagemogelijkheden waren op deze supersport het beste van de drie. Het is geen FJR1300 of een Pan European maar een bagage-netje met haken kan je prima vastmaken aan de diverse aansluiting die deze Kawa heeft, zelfs bij snelheden boven de 280km/h bleef de bagage op zijn plaats en dat ging op de RSV Mille wel anders! Op Croix voelde ik me met de zeshonderdzesendertig cc het allerlekkerst; tot 15.500 toeren doorhalen, het inleggen van de bochtencombinaties zo krap als ze zijn op Croix, gewoon goed. Die 36 extra kubieke centimeters hebben ze goed gedaan Kawasaki. Toch heb ik ook wat opmerkingen: waarom geen stuurdemper, waarom zo´n aparte toerenteller en waarom een ruitje met de windbescherming van een naked?
Suzuki GSX-R750 De Suzuki is een alleskunner, daar ben ik op deze trip achtergekomen. Je kunt er veel bagage op kwijt, je kan er snoei- en snoeihard mee rijden, op het Duitse asfalt voelt deze motor zich als een vis in het water en op het Franse Croix et Ternois had de Soes het ook helemaal naar zijn zin. Op straat merk je al snel hoe comfortabel deze fiets zit, geen knieën in je nek met 1 meter 87cm en stramme benen na een flinke rit. Ook het ruitje geeft de meeste windbescherming, dat merk je vooral als je een tijd op de snelweg rijdt met tempo 240. Dat de GSX-R750 een supervet geluid heeft, daar was ik in Misano al achter gekomen. Vanaf 6500 toeren tot in het rood is het brullen met een hoofdletter B. Is op straat de Suzuki niet kwijt te raken, ook op het circuit weet de fiets zijn mannetje te staan. Toch is hier met name de veer van de voorvork iets te zacht waardoor je met de demping moet compenseren, vooral bij hard aanremmen of lange snelle bochten moet de vering overuren draaien om het hobbelige asfalt glad te strijken. Daarnaast vond ik de zithouding voor op het circuit te comfortabel. En last but not least, maak er geen Honda van, schoenmaker hou je bij je leest oftewel hou het agressief, laat de fiets eens bijten naar de baas. Hij moet niet te vriendelijk, te lief en zacht zijn,!je moet "m temmen, controleren, je best doen om er hard op te gaan. De Gixxer is iets te vriendelijk maar een ding moet ik toegeven, "t blijft een buitengewoon goed uitgebalanceerde fiets voor een goeie prijs.
RSV Mille Jongens, heb je die fiets wel eens bekeken? Brembo radiale klauwen, Marchesini wielen, carbon delen en die Öhlins voorvork met die kroonplaat, de chroomkleurige GP style achterbrug!grrr!wat een lekker ding. De looks van deze Mille stijgen boven de andere twee medecheaters uit. Veruit staat deze op 1 wat betreft goodies en de looks, maar zo goed als deze fiets eruit ziet zo matig vind ik de prestatie van het duizend cc tellende blok. Voor die negentien ruggen zouden ze bij Aprilia er standaard Acra's bij moeten leveren. Of er gewoon voor zorgen dat de fiets in standaard trim wel een vette sound maakt. Voorbeelden te over van V-twins die dat wel kunnen. Deze beeldschone zwarte machine met gouden velgen is voor één ding gebouwd en dat is hard gaan. Nee niet een beetje, nee snoei- en snoeihard. Wat daarbij opvalt is dat de Italianen hun uiterste best hebben gedaan om maar vooral veel in te kunnen stellen. Neem de boordcomputer, het enige wat je er niet mee kan is online via je UMTS kaart een pizza bestellen, maar voor de rest! Op straat is de Mille absoluut een poserfiets die hoofden doet draaien, maar voor het rijden op straat krijgt ie wat mij betreft een zesje. De zithouding, de stand van de clip-ons, hij geeft duidelijk aan voor het circuit te zijn gemaakt. Toch moet op Croix eerst een en ander qua vering worden aangepast: veervoorspanning, rebound en compressie vragen om een erg nauwkeurige aanpak. Na twee sessies begon ik het prima naar m 'n zin te krijgen. Je moet wel wennen aan de Mille, het is geen Honda met "opstappen en hard gaan". Bedien de Aprilia op de juiste manier, dan rijdt deze fiets zo fijn. Alles lijkt opeens op zijn plaats te vallen, het gevoel van het remmen tot het uitkomen van de bocht, zo geraffineerd, zo soepel, zo zijdezacht maar toch ook weer kei- en keihard!en dat vertaald zich in goede rondetijden. Hard gaan!hoe harder hoe beter, hoe fijner en hoe soepeler.
Conclusie: Appels en peren, Kawasaki, Suzuki of Aprilia, wie van de drie? Keuzes zijn moeilijk maar moeten toch gemaakt worden, allround gezien zet ik toch de Suzuki en de Kawa op de hoogste trede. Het blok van de Soes, in combinatie met de sound en het fijne zachte karakter, is op straat geweldig. De Kawa is de goedkoopste, de zuinigste en de funfactor is hoog. Ondanks dat de RSV Mille de Master Bike van 2006 is geworden is deze fiets maar voor één ding gemaakt en dat is hardcore circuit rijden. Wij motorrijders (op een selecte groep na) rijden ook veel op straat en dan moet een motor allround zijn en daar komt de Mille een paar punten t.o.v. de andere valsspelers te kort. Een ding moet ik toegeven, de gebruikte materialen in combinatie met de looks geven me wel kippenvel...
Straat: 1) Suzuki 2) Kawasaki 3) Aprilia
Circuit: 1) Kawasaki en Aprilia 2) Suzuki |
|
Naam: Ed Smits 
Naam: Vincent Burger 
Naam: Karim Mostafi