Test: Over Cheaters... (en de Master Bike)

Der erster Kampf...

Als bij het ochtendgloren (hoewel, ochtend?) een vers ontbijt de alcoholdampen van de voorgaande avond (zeg maar nacht, met dank Karim) moet verdrijven is het tijd de balans op te maken en onze strategie van de dag even door te nemen. Eerst (zoals gebruikelijk) de motoren in de plaatselijke wasstraat reinigen, waarna Vincent aan de slag kon met de statische fotografie en ik in de tussentijd op zoek kon gaan naar een nieuwe broodnodige garderobe. Het brandje in de zadeltas had mijn kledinglijn tot welgeteld 1 T-shirt en 1 korte broek gereduceerd. En dat is toch wel aan de erg magere kant als je nog vier dagen testen te gaan hebt.

Na de Belgische Ardennen is vandaag het Duitse Eifelgebied decor voor onze test. De alcohol van de vorige nacht, het dientengevolge iets later dan gebruikelijke ontbijt en de broodnodige boodschappen maken dat we later dan gebruikelijk de motoren de sporen kunnen geven, maar voor deze keer moet dat niet echt een ramp zijn. Niet alleen is het hartje zomer wat maakt dat de dagen lekker lang zijn, daarnaast is het WK voetbal bijna ten einde en zal deze avond de troostfinale Duitsland - Portugal wor- den gespeeld. Wat maakt dat het waarschijnlijk ´s avonds lekker rustig zal zijn op de openbare weg.

Ondanks dat het wegennet nu veel beter op de Aprilia is afgestemd kun- nen we nog steeds geen vrienden worden met deze Italiaanse creatie. Wat dat aangaat doet de fiets zijn afkomst echt eer aan. Net als een Italiaanse vrouw ziet deze fiets er op het eerste oog begerenswaardig uit, maar wee-oh-wee zodra je er een vaste relatie mee aangaat. Dan blijken ze ineens over een behoorlijk temperament te beschikken. Zo ook deze RSV1000R Factory, die qua afstelling nog ver van ideaal is. En dan drukken we ons nog voorzichtig uit. Ten opzichte van de vorige dag is het tempo flink omhoog gegaan en worden er nu flink wat zwaardere eisen gesteld aan het rijwielgedeelte van de fietsen. Eisen waaraan de Aprilia op dit moment absoluut niet kan voldoen. De motor stuurt als een draak en zodra er geremd moet worden is de fiets het spoor helemaal bijster. Iets wat ons niet echt vreemd was, het was ons bij de introductie op Qatar ook al opgevallen. Eerst maar eens de juiste setup vinden, anders is er geen lol aan.

Hoe anders het ook kan gaan laten zijn Japanse tegenstanders duidelijk merken. Ondanks zijn sportieve (lees: circuit) aspiraties heeft de Kawasaki het meer dan prima naar zijn zin en laat dat duidelijk merken ook. Ongeacht snelle of minder snelle stukken, de Kawa voelt zich als een vis in het water. De motor houdt er echter wel van om flink op toeren gehouden te worden en dat is nét datgene waarin hij in de Suzuki zijn meerdere moet erkennen. Daarbij maakt het rijkarakter van de ZX-6R het erg lastig om anders dan óf truttentempo óf superasociaal te rijden. Tenminste, dat was mijn persoonlijke ervaring. Er bestaat bij de Kawa niet zoiets als redelijk sportief.

Zo kan het dus ook. Instelbare voetsteunen.

Het is alles of niets wat de groene jongen betreft. Niet dat de fiets het niet zou kunnen, maar op de een of andere manier houdt iets je tegen om in die zone te rijden. Het is ook alsof de fiets twee verschillende gezichten heeft: één tot 9000 toeren en één voor daarboven. En laat de motor ook bij exact dat toerental telkens een bepaalde resonantie te produceren wat zich vertaalt in een irritante piep. Dat de heren ontwerpers vooral gebruiksgemak hoog in het vaandel hadden staan bij de ontwikkeling van de GSX-R750 is onder deze omstandigheden - wederom - duidelijk merkbaar. Zo moeilijk als de Aprilia-rijder het heeft, zo lastig als het is de Kawasaki in bedwang te houden, zo relaxed heeft de rijder het die zich op de Suzuki begeeft. Het is net alsof de motor is voorzien van de nodige Barbapappa-anabolen. "Huuphuup Barbatruck" en je bent lekker aan het touren met de GoldWing club, "Huuphuup Barbatruck" en je zit in racing-modus om het gevecht aan te gaan met de local heroes. Of, zoals je wilt, lekker (semi) sportief te rijden, op vakantie te gaan, woon/werk te rijden. De Suzuki ontpopt zich als een alleskunner, je hebt dan ook niet echt het idee met een supersport op stap te zijn terwijl hij wel die rijeigenschappen heeft. Het is vooral de zithouding die hier trouwens debet aan is, je zit namelijk veel meer in de fiets in plaats van erop. Wat trouwens ook maakt dat je het uiteindelijk op deze Soes het langst vol zult houden.

Het kan verkeren... Zadeltassen en hoge uitlaten, geen ideale combinatie. Zonder hitteschild is dit dus het gevolg... ...en dat terwijl Karim zich bij de eerste stop al afvroeg of dat wel goed zou gaan. Tuurlijk, vaak genoeg zo gereden, gaat niets gebeuren.. Neem je voor de afwisseling eens een heuse motorjournalist van Sp!ts mee en wat gebeurt er??? Soms zit het mee, soms zit het tegen. Dat de Aprilia RSV1000R Factory niet de meest gebruiksvriendelijke fiets is die je kunt bedenken werd de eerste dag tot twee maal toe pijnlijk duidelijk. Nog maar net de grens met Belgë gepasseerd, worden we geconfronteerd met een lichtjes rokende Aprilia uitlaat. Wat geen pluimen blijken te zijn, maar een volledig aan de demper vastgesmolten en smeulende zadeltas. Ergo: een zwaar gehavende uitlaatdemper (die volgens volgens een lokale spuiterij wel weer helemaal strak te krijgen was) én een bijna volledig uitgebrande garderobe van ondergetekende (waar helaas niets meer aan te redden viel). Alsof dat nog niet erg genoeg was werden we amper een uur later geconfronteerd met een op één oor liggende (cq. schuivende) Aprilia. Met dank aan TomTom, die ons over een belachelijk smal boerenpad stuurde. Een smalle weg die ineens erg stijl naar beneden slingerde om als extreem schuine T-splitsing te eindigen. En daarbij over een lengte van pakumbeet 10 meter was voorzien van een dikke laag grind. Ergo: een van a tot z onder het stof zittende Aprilia, een flink bekraste zijkant, een afgebroken spiegel en - en dat was nog het ergste - een afgebroken rempook. En een flink gedeukt ego van Karim, die een paar dagen nodig had om weer zijn ritme en zelfvertrouwen te hervinden. Tsja... een RSV1000R Factory... daar moet je ook niet mee gaan toeren natuurlijk, da"s vragen om problemen.