Interview: Raymond Schouten

Over Molenaar Racing

En dan krijgen we het onvermijdelijk over het afgelopen seizoen en de problemen bij, met en in het team van Arie Molenaar. Raymond, een rustige jongen die goed nadenkt over wat hij zegt, is heel eerlijk en open in zijn mening over het team. Er ging veel verkeerd, veelal tot frustratie van de coureur. Die frustraties zijn nog steeds aanwezig, dat bleek ook toen hij begon over zijn ervaringen in het team.

Het is eigenlijk nooit echt, een goede situatie voor me geweest. Het heeft nooit echt geklikt met het team. Vooral niet met de chefmonteur (Hans Spaan, red.), dat ging heel stroef. Het is een heel moeilijk persoon en ik ben weer iemand die z'n bek niet open trekt en het allemaal over zich heen laat komen. Vorig jaar was voor mij alles helemaal nieuw dus liet ik het al helemaal over me heen komen. We hebben echt een rot seizoen gehad, valpartijen en een paar flinke blessures. De laatste paar wedstrijden gingen helemaal niet meer, toen had ik er ook echt geen zin meer in. Toen had ik in eerste instantie beslist ˜Ik kap er mee, dit wil ik niet, het moet wel leuk blijven'. 

Voor hij dat moeilijke besluit nam, ging hij bij Arie Molenaar langs voor een gesprek. Dat gesprek werd vervolgd met een aantal andere gesprekken. Langzaam maar zeker werd een beeld geschetst wat voor Raymond een reden was toch nog een seizoen bij Molenaar Racing te blijven.

We zouden heel veel gaan testen, een paar weken naar Spanje gaan, ik zou twee motoren tot mijn beschikking krijgen, dat komt allemaal goed dacht ik. Toen kreeg ik echt een goed gevoel en ben ik weer fanatiek gaan trainen. Uiteindelijk was onze eerste test de IRTA test in Barcelona en had ik ook geen twee motoren. Dat hoeft van mij ook niet zo nodig, maar het klinkt wel leuk natuurlijk. Toen begon het seizoen en na drie testdagen, waarvan twee met slecht weer, werd van mij verwacht dat ik de eerste wedstrijd direct in de punten reed. Dat terwijl ik daar het eerste seizoen ook nog lang niet aan toe was gekomen. Toen al had ik zoiets van ' verdorie, moet dat zo?'. Daarna is het eigenlijk het hele jaar erg moeilijk geweest, er ging veel fout in het team. Fouten waar ik niks van mocht zeggen en die ik nooit naar buiten mocht brengen. Maar als ik in de fout ging, dan was het 'Ja maar, Raymond dit en Raymond dat...'De frustraties namen tijdens het seizoen elke race toe. Nadat het seizoen halverwege was, besefte Raymond Schouten dat het de verkeerde kant op ging. Net als een jaar eerder bleek de chemie tussen het team en de coureur verre van aanwezig te zijn.

In Duitsland kreeg ik weer een aanvaring met Hans Spaan en besefte ik 'zo komt het niet goed'. Op zich ging het rijden echt met grote stappen vooruit, maar het was eigenlijk net de samenwerking met Hans die die laatste seconde tegen hield. Ik had heel andere ideeën als hij over de motor, waarvan ik zeker wist dat dat beter was voor me, dat ik daar harder mee kon. Hij liet me het niet proberen en dat vind ik zo jammer. Ik weet gewoon zeker dat er harder mee had gekund, maar hij wou er gewoon niet aan. Moet ik daar dan het hele jaar tegen vechten? Daar heb ik helemaal geen zin in.

En zo zat Raymond na de Duitse Grand Prix wederom aan tafel met Arie Molenaar. Na de Tsjechische Grand Prix in Brno zou het team een maand van huis zijn. Dat zag Schouten niet zo zitten. Ook deze keer liep Schouten daar tegen een dichte deur.

Voor Brno ben ik naar Arie geweest om een gesprek aan te gaan, even met z'n allen bij elkaar, want zo ging het niet goed. Maar ook daar werd niet echt goed op gereageerd en het viel allemaal wel mee. In Brno ging ik naar Arie toe en vertelde ik hem dat ik zou stoppen. Daar schrok hij toch wel van, maar volgens mij is het van tevoren toch wel aangegeven dat het niet lekker zat. Het speelt dus al heel lang en het is echt geen overhaaste beslissing. 

De problemen tussen Hans Spaan en Raymond Schouten werden niet voldoende opgepakt door de leiding van het team. Als een coureur niet met de monteurs door één deur kan, zullen er op den duur problemen ontstaan. Als die problemen na twee jaar nog steeds niet opgelost zijn is het een verstandig besluit de handdoek in de ring te gooien. Hoe frustrerend moet het zijn als niemand naar je luistert? En met wat voor gevoel zit je op de motor als hij niet naar jou wens is afgesteld? Want van contact tussen Raymond en de monteurs was eigenlijk geen sprake. Ook het contact met Hans Spaan was verre van ideaal.

Met Hans was het contact heel raar. Hij praatte niet tegen me als ik binnenkwam. Hij gaf me heel erg het gevoel dat hij me helemaal niet mocht, dat hij me een kutjong vond. Hij vroeg als ik binnen kwam 'hoe is de motor', dan gaf ik aan dat die vrij goed liep, want als ik zei dat ie niet goed liep, was ik meteen een klootzak. Daar moest ik dus ook al voorzichtig mee zijn. Ik heb wel respect voor hem, hij heeft toch goede dingen laten zien, ook toen hij zelf reed. Ik keek echt tegen hem op, dan ga je echt geen grote bek tegen hem geven, zo ben ik ook niet. Arie zei dan altijd tegen me dat ik dat maar eens moest doen, maar dat werkt niet. Zo hoort dat ook niet binnen een team. In een team hoort de rijder geen grote bek te geven tegen z'n chefmonteur. Dat moet tot op een bepaalde hoogte gezellig zijn, ze horen goed samen te werken. 

Is dat wellicht een verschil tussen de Zuid-Europeanen en Nederlanders? Nederlandse coureurs worden snel afgeschilderd als "verwaand" en hebben volgens de "kenners" vaak een grote mond. Toch blijkt dat iets waar Raymond Schouten de grootste gebreken vertoonde. Maar is het normaal om boos te worden op monteurs voor ze wijzigingen door willen voeren? Gezien het feit dat de coureur voelt wat de motor doet, zou hij de monteurs opdrachten moeten geven.

Feit is dat Raymond het team heeft verlaten en Molenaar met een lege startplaats zit. Tijdens de afgelopen Grand Prix" heeft het team verschillende buitenlandse coureurs aangetrokken. Ook dat lijkt geen geweldige resultaten op te leveren. Mocht Molenaar Racing volgend seizoen weer mee doen in het WK 125cc, dan ziet Raymond Schouten de Limburger Joey Litjens als voornaamste kanshebber op het stoeltje.

Ik weet alleen niet of hij het doet. Als hij zijn EK seizoen goed af kan sluiten en die derde plek vast kan houden, heeft hij een mooie CV natuurlijk. Hugo van den Berg is niet zo'n Molenaar man. Ik denk dat die momenteel heel goed bezig zijn. De contacten met Dorna zijn in ieder geval goed, gezien al die wildcards die hij krijgt. Ik denk dat hij vrij goed zit. Met de TT heeft Molenaar al aangegeven dat Joey een soort reserve rijder is. En wie moet het anders doen? Gert-Jan Kok, Nederlands kampioen, rijdt heel goed, maar zie ik niet in de Grand Prix komen. Voor de rest zijn de jongens nog niet klaar.

Het blijft gissen, ook voor de coureur die is opgestapt bij het enige Nederlandse WK team. De tijd zal het leren, al zal Arie Molenaar er bij Dorna flink tegenaan moeten praten om ook komend seizoen weer een startbewijs voor de lichtste WK klasse te krijgen.