Test: Ducati Multistrada V2 S

“Ik ben heel erg benieuwd wat je van de nieuwe Multistrada V2 vindt”, zegt Ronald van Vliet, eigenaar van Ducati Zaltbommel als ik me daar heb gemeld om de kaki-groene S-versie op te halen. “Ik begrijp je gevoel en volgens de hardcore Ducatisten is het nieuwe blok karakterloos, maar ga er maar eens mee rijden. Benieuwd of je er dan nog zo over denkt. Wat ik zelf merk is het enorme verschil in gewicht, dat maakt echt alles goed. Maar goed, jij bent de expert en dus ben ik razend benieuwd naar jouw mening.” Fijn, die camouflagekleuren. Da's nog eens opgaan in de natuurNet als Benelux marketing & PR manager Patrick van Eijck in een eerder gesprek zegt ook hij dat de nieuwe generatie motorrijders techniek niets meer zegt, maar als van oudsher werktuigbouwkundige vind ik dat maar moeilijk te accepteren en heb ik eerder het idee dat het feit dat PR-mensen geen technische achtergrond meer hebben daar ten grondslag aan ligt. Het is moeilijk enthousiast te worden over iets dat je niet wordt uitgelegd. 

Nog voordat ik vanaf Ducati Zaltbommel de A2 ben opgestuurd via een bijna 180 graden ‘voetsteun-schraper’ doordraaier ben ik echter overtuigd. Twee rotondes, een haakse bocht naar rechts, een haakse bocht naar links (beetje mazzel dat ik op beide punten én groen licht, én geen verkeer had) en die heerlijke doordraaier naar de A2 zijn voor mij voldoende geweest om te constateren dat ik mijn mening volledig moet herzien, dat Ducati het bij het rechte eind heeft gehad. Wat een ongelofelijk pretpakket, dat wordt echt een fantastisch mooie week, dat kan niet anders. 

Voordat we daar dieper op ingaan eerst maar eens de nieuwe Multistrada V2 van dichtbij bekijken. De opvolger van de in 2021 gelanceerde Multistrada V2, die op zijn beurt de opvolger van de Multistrada 950 was, is van de grond af aan compleet nieuw opgebouwd, met een nieuw blok, een nieuw rijwielgedeelte en een opgefrist design, dat in grote lijnen hetzelfde is gebleven, maar op enkele cruciale punten wel sterk is verbeterd, maar daarover zo meteen meer. Eerst even in een notendop de reeds genoemde nieuwe V2, dat weliswaar geen desmodromische klepaandrijving meer heeft, maar dankzij variabele kleptiming beduidend koppelrijker is. Ducati claimt een topvermogen van 115 pkOok mooi dat Ducati de kleurstelling op mijn outfit heeft aangepast bij 10.750 tpm en een maximumkoppel van 92 Nm bij 8.250 tpm, wat iets meer topvermogen (2 pk) en iets minder koppel (4 Nm) is dan de oude 937 V-twin, maar daar staat tegenover dat tussen de 3.500 en 11.000 tpm altijd minstens 75% van dat maximumkoppel tot je beschikking is. 

De nieuwe V2 is een compleet nieuw ontworpen rijwielgedeelte gemonteerd, met een nieuw frame, subframe en achterbrug, waarbij dezelfde constructiefilosofie als de Multistrada V4 is toegepast. Dat betekent dat het frame nu een aluminium monocoque is dat het blok als dragend deel van de constructie gebruikt, terwijl het subframe een stalen vakwerkbuisframe is. De swingarm is gemaakt van gegoten aluminium en heeft dezelfde constructie als die van de V4 met een enorm gat in het midden om gewicht te besparen. En over gewicht gesproken, Ducati claimt een rijklaargewicht zonder benzine van 202 kilo
Heel herkenbaar Multistrada, maar toch anders

De nieuwe knoppen zijn echt een verademing, net als het TFT dat drie verschillende lay-outs heeft

Zolang je niet rijdt is het zicht in de spiegels prima. Ruitje is supersimpel in hoogte in te stellen

Volgens Ducati is 'ie smaller bij de flanken, zodat je makkelijker je voeten aan de grond krijgt. Zithouding is niets op aan te merken

De nieuwe achterbrug, waarvan het design is overgenomen van de Multi V4. Het is even wennen, maar over 5 jaar weten we waarschijnlijk niet beter meer  voor de Multistrada V2 S (199 kg voor de standaard V2) en dat is ongeveer 15 kilo lichter dan de vorige Multistrada V2, die werd opgegeven voor een rijklaargewicht met volle tank van 230 kilo. 

Hoewel de nieuwe Multistrada V2 van een afstand hetzelfde oogt als z’n voorganger, zegt Ducati ‘m dankzij het compleet nieuwe ontwerp en de toepassing van het monocoque frame aanzienlijk slanker te hebben gemaakt, waardoor je gemakkelijker met je voeten contact met moeder aarde moet kunnen maken. Bovendien heeft Ducati de semi-actieve Skyhook vering waarmee de S-versie standaard is uitgerust van een zogenaamde Minimum Preload functie voorzien, ofwel een rijhoogtesysteem waarmee met een druk op de knop de achtervering iets kan worden verlaagd. Net als op de nieuwe Multistrada V4 kunnen de verschillende modi van de vering onafhankelijk van de rijmodus worden aangepast. 

Waarmee we bij een van de belangrijkste verbeterpunten zijn gekomen: de bediening van het 5” TFT-display. Niet alleen heeft Ducati nu eindelijk het licht gezien en op het stuur een aparte knop voor de rijmodus geïmplementeerd, waardoor met een druk op de knop de rijmodus kan worden aangepast (inderdaad, zoals BMW dat al sinds jaar en dag doet), daarnaast is Ducati op het ‘vier-knoppen’ concept overgestapt waardoor het nu kinderspel is om door het scherm te navigeren en zaken aan te passen. Eindelijk! Wel is het jammer dat de schakelaars geen verlichte omranding hebben, wat schakelaars in het donker stukken gebruiksvriendelijker maakt, maar da’s dan voor de volgende. Met de nieuwe knoppen ben ik al superblij,eindelijk van die stomme ellende verlost van knoppen die vanwege hun dubbele functie ineens iets anders doen dan de bedoeling was (zoals bijvoorbeeld de dagteller Best rustig hier vandaag, had wel een hoop wielrenners verwachtresetten terwijl je dacht het knipperlicht uit te zetten. Dat laatste hoef je trouwens niet meer te doen, de Multistrada V2 is – oh heerlijk – van automatisch uitschakelende knipperlichten voorzien. 

Ook het 5” TFT-kleurendisplay is aanzienlijk verbeterd en kent nu drie verschillende lay-outs, waardoor het gek moet gaan wil er niets van je goesting tussen zitten. Uiteraard heeft het display Bluetooth connectiviteit, maar hoe we het ook proberen, we slagen d’r maar niet in om via de Ducati-app verbinding te maken. Terug in Zaltbommel komt Ronald me al lachend tegemoet. “Ik wil je niet plagen, maar jij hebt een iPhone zeker”, vraagt hij aan mij. “De reden dat ik dat vraag is omdat 9 van de 10 keer het een iPhone is die geen verbinding krijgt.” Om die stelling luister bij te zetten pakt hij zijn eigen Android telefoon, die in tegenstelling tot de Multistrada V2 wél meteen in mijn Bluetooth lijst verschijnt, en maakt probleemloos verbinding met de Multistrada V2. Gezien het feit dat dit nu in korte tijd de derde fiets is waarbij het connecten ontzettend moeizaam gaat (maar wel de eerste waarbij het helemaal niet lukt) en het feit dat het Ronald met de Android telefoon wel meteen lukt lijkt het me inderdaad meer een iPhone- dan een Ducati-dingetje te zijn. En omdat ‘onze’ Multistrada V2 S niet van de optionele turn-by-turn navigatie is voorzien onderneem ik thuis geen verdere pogingen meer om de motor met mijn iPhone te verbinden. Dan maar niet.