Test: Kawasaki Versys-X 300 Adventure

Wij houden d’r wel van bij Motorfreaks, om extreme dingen te doen. Een K 1600 GTL op een kletsnat circuit van Oschersleben vergelijken met een Panigale R, een circuittest met een S 1000 XR en 1290 Super Duke GT, met een R NineT Urban G/S naar Zweden of in hartje winter met een H2 SX van de Algarve naar Nederland rijden, om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Maar toen ik het idee opperde om met een Versys-X 300 een trip van Spanje naar Nederland te willen doen werd ik op de redactie (en niet alleen op de redactie trouwens) voor gek verklaard. Zeker toen ik zei dat ook nog eens helemaal binnendoor te willen doen, zonder dus ook maar één meter snelweg te rijden. Nu hadden we vijf jaar geleden al eens een trip van (Zwoele Jambers stem) "Doordeweeks brengt de Versys-X 300 zijn baasje elke dag braaf naar kantoor...Girona terug naar huis gedaan met 4 sportieve Nakeds en dat was – net als Vincents trip met de SX – gezien de tijd van het jaar behoorlijk afzien geweest, maar het grote verschil tussen al die andere trips en deze was dat ik het nu met slechts 40 pk zou moeten doen, ongeveer een kwart (of nog minder) van wat die andere fietsen leverden. Daar stond wel tegenover dat "ijzig koud" me ditmaal bespaard zou blijven. Tenminste, dat had ik mezelf wijsgemaakt.

Het idee voor deze test ontstond toen we een tijdje geleden bij Kawasaki in Hoofddorp oog in oog stonden met een hele rits Versys-X 300’s in Adventure trim. Nu waren tijdens de introductie van de X op Corsica met niemand minder dan Bruno Langlois (inderdaad, de in Corsica geboren en getogen winnaar van de 2016 Pikes Peak met een Z1000) als voorrijder al enorm gecharmeerd geraakt van Kawa’s kleintje Allroad voor het A2 rijbewijs, die destijds voor een kleine fiets verrassend volwassen had aangevoeld. Alleen dat design, had dat echt niet anders gekund? Maar in het weekend..."Een enkele blik op de 2019 versie zegt me genoeg, zó had Kawasaki ‘m twee jaar geleden op de markt moeten zetten in plaats van die lelijke combinatie Limegreen en grijs. Onvoorstelbaar hoeveel invloed kleuren op het design kunnen hebben. Daar moesten we maar eens wat mee doen, want naast dat we al wisten ’ie verdomd volwassen rijdt zag ‘ie er nu ook nog eens echt begeerlijk uit. 

Desgevraagd legt Kawasaki’s PR man aan ons uit dat de rits X’en is klaargemaakt voor een dealerevent in Spanje, wat ons op een idee brengt: “zeg, als we nou eens zelf naar Spanje vliegen om daar een écht avontuurlijke trip te doen. De Pyreneeën in, beetje geitenpaden rijden en als ’t effe kan onverhard, beetje dat idee.” Om dat meteen te corrigeren: “Wacht, we hebben nog een veel beter idee. We rijden ermee naar huis.”

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Joan Carlos Orengo, Pien Meppelink

Kleintje Allroad

“Ik heb een behoorlijk pittige route voor je uitgezet dwars door de Pyreneeën,” vertelt Joan Marti Utset van het in Lloret de Mar gevestigde Crom Events, dat voor ons de eerste twee dagen van de trip tot aan het Franse Millau heeft uitgezet, ’s ochtends aan het ontbijt. “Het eerste stuk is even rechttoe-rechtaan, waarvan een stukje vierbaans – nee, geen snelweg – om op gang te komen, maar daarna is het alleen nog maar bocht, bocht, en nog meer bocht. Zoveel dat je aan het eind van de dag geen bocht Je bent helemaal gestoord, van Spanje naar Nederland met een 300? Hoeveel maanden heb je uitgetrokken?meer kunt zien. Het laatste deel van de route van vandaag is offroad, maar zorg dat je daar niet later dan half 6 bent. Daarna wordt het donker en dat is op normale bergwegen in de Pyreneeën al een uitdaging, laat staan dat je dat offroad moet doen.” Nou, dan moesten we maar niet te veel tijd verspillen, spullen op de motor en koers zetten richting Nederland. 

Dat spullen op de motor pakken gaat trouwens supergemakkelijk. Standaard is de Versys-X 300 al voorzien van stevige handgrepen en een bagagerek met ogen om een sjorband (of in ons geval: een Rockstrap) doorheen te halen, daarnaast was ons testexemplaar voorzien van het Adventure pakket dat naast valbeugels, handkappen, een middenbok en een tankpad uit twee 17 liter kunststof zijkoffers bestaat. Niet echt supergroot (en daardoor totaal niet hinderlijk bij bijvoorbeeld filerijden), maar gelukkig wel precies groot genoeg voor m’n laptopschoudertas, waar alle elektronische apparatuur en laadstekkers en kabels in zit. De andere koffer gebruik ik om wat grijpgrage spullen in op te Laat ze maar, wij weten wel beter ondertussenbergen als een fotocamera om onderweg kiekjes te kunnen maken, een regenbroek (je weet maar nooit) en wat flesjes water voor onderweg, en de rest van de spullen in m’n bagagerol. Meer dan genoeg bagagemogelijkheden dus om er een weekje tussenuit te gaan.

De bevestiging van de koffers aan de motor is trouwens prima voor elkaar, maar dat kan niet van het slotmechanisme van het deksel worden gezegd: doordat het aan de binnenzijde niet is afgeschermd draait het slot niet alleen niet echt soepel met een volle koffer, maar zijn we nog voor het eind van de eerste dag van de linkse koffer al het slotje kwijt zijn. Waarschijnlijk is het mechanisme afgebroken toen voor de foto de laptoptas er vlug even moest worden uitgehaald (en weer terug gestopt). Door de bagagerol iets meer naar links (boven het deksel) te verplaatsen zijn we van een bij slecht wegdek klepperend deksel verlost, maar het verdient niet de schoonheidsprijs. Geen lekker begin van de trip, maar we weten dan nog niet dat dat meteen het enige is waar we deze trip tegenaan zullen gaan lopen. 

Nog voordat Lloret de Mar achter me ligt weet ik alweer waarom we twee jaar geleden zo ontzettend gecharmeerd waren van deze Versys-X 300. Met een rijklaargewicht van slechts 175 kilo is Kawa’s kleintje Allroad lekker licht en dat gecombineerd met de smalle bandjes zorgt ervoor dat ik als een gladde aal door het compleet vastgelopen verkeer in Lloret manoeuvreer. Nooit gedacht in Lloret de Mar in de file te staan, en zeker niet in deze tijd van het jaar nu de storm die hoogseizoen heet grotendeels is geluwd.
Volwassen display, overzichtelijk ook. TomTom kan mooi op 't stuur worden gemonteerd

Geen fratsen, dus gewoon oldskool schakelaars waar niets mis mee is

Onderdeel van het Adventure pakket: beugels, tankpad..

En een kofferset, precies groot genoeg voor onze laptop schoudertas Dat superwendbaar heeft de Versys-X ook te danken aan z’n uitgekiende zit. Oorspronkelijk hadden ze in Akashi een 815 mm zadel bedacht, dat optioneel voor een 845 mm zadel kon worden ingeruild, maar in Europa hebben ze dat slim omgedraaid en het 845 mm zadel standaard gemaakt, waardoor ‘ie veel volwassener aanvoelt dan de typenaam doet vermoeden en ergonomisch nu heel erg doordacht is. Ondanks dat ik met 1.72 mtr lengte niet al te groot ben krijg ik gemakkelijk beide voeten aan de grond, alleen het opstappen is vanwege de koffers wat lastiger, maar 9 van de 10 keer stap ik gewoon via de voetsteunen op. 

Eenmaal de verkeersinfarct van Lloret achter me tokkel ik relaxt met het verkeer mee, waarbij de toerenteller zo rond de 6~7.000 toeren verblijft. Als je alle ruimte hebt is inhalen vervolgens prima te doen, maar wie dat even vlug wil doen zal twee of drie versnellingen terug moeten gaan. Waarbij we bij het tweede punt aan zijn gekomen waarin deze X ontzettend uitblinkt: de versnellingsbak. Mooi dat Kawasaki een slipper-assist koppeling heeft voorzien die de bediening vederlicht heeft gemaakt, maar behalve met wegrijden heb je de koppeling nergens voor nodig. Zowel opschakelen als terugschakelen gaat ook zonder koppeling perfect, who needs a quickshifter wanneer je een bak hebt die zo goed schakelt als deze Versys-X 300. "Elke weg, elk moment." Dat moesten we dan maar eens proberen hè...Als op het kleine stukje vierbaansweg het tempo wordt bespeur ik lichte trillingen in de voetsteunen, maar dat komt meer door z’n maagdelijke kilometerstand van net 400 kilometer. Tweeduizend kilometer later terug in Nederland zijn ze weg (of we zijn er gewend aan geraakt en dat het ons niet meer stoort, dat kan natuurlijk ook). Bij 120 km/u in zes draait de 289cc paralleltwin 9.000 tpm en met het rode gebied vanaf 12.000 tpm lijkt het einde dan wel in zicht te zijn, maar de begrenzer grijpt pas 1.000 toeren later bij 13.000 tpm in. Niet dat we dat in zes hebben gered, maar inmiddels alweer een weekje terug in eigen land weten we dat een kruissnelheid van 140 km/u prima is te doen.

Voor groot avontuur

Vanaf de afrit van de vierbaansweg begint de pret pas echt. De bergweg door het Espai Natural de les Guilleries-Savassona is van de krapste soort, maar lijkt deze Versys-X op het lijf geschreven te zijn. Met speels gemak kan de motor van het ene op het andere oor worden gelegd en zelfs de krapste haarspeldbochten zijn kinderspel, waarbij de kwaliteit van het asfalt nog geeneens zoveel verschil uitmaakt. Krappe bergweg, check! Als de brandweerIn het begin is het asfalt nog redelijk strak en zijn de bochten nog niet superkrap, maar dat verandert naarmate we dieper de bergen ingaan tot het niveau dat ik twijfel of ik nog wel goed zit. De Versys deert het steeds slechter wordende wegdek en de steeds krappere bochten echter helemaal niets en slikt alles als zoete koek. Terwijl Google Maps me leert dat ik nog steeds op de goede weg zit, maar wel aangeeft dat ik over de resterende 50 kilometer tot Rupit – de meetingpoint met m’n fotograaf – nog anderhalf uur zal doen. Slik. 

Ook het onverharde deel van de route is voor de Versys-X geen enkel probleem, maar in alle eerlijkheid was het ook niet super extreem. Meer een onverharde weg van slechte kwaliteit, dat idee. Voor echte trialpaden à la de KTM Adventure Rally zou de beperkte veerweg van 130 mm voor en 148 mm achter de Versys-X de das omdoen, evenals z’n voor offroad begrippen beperkte grondspeling van 180 mm, maar buiten dat zou je denk ik nog een heel end kunnen komen. Op deze onverharde weg geeft de vering geen reden tot klagen, de gekozen setting is echt prima voor elkaar. Zowel voor als achter worden oneffenheden dusdanig geabsorbeerd dat zelfs het meest erbarmelijke wegdek niet oncomfortabel voelt. De voorvork is soepel genoeg om alle hobbels en bobbels als een stoomstrijkijzer glad te strijken, maar is stug genoeg om te voorkomen dat ‘ie bij hard remmen doorslaat. Ook over de achtershock niets dan lof, pas op het Franse platteland waar de bochten wat ruimer zijn merk ik dat bij snelle bochten van pak ‘m beet boven de 120 km/u de grens van de shock wel is bereikt en er beweging in de achterkant ontstaat. Kan trouwens niet krap genoeg zijn voor deze XZonder dat het trouwens angstaanjagend wordt, geen enkel moment dat we dachten “nu wordt het te gek.”

Het enige wat me de eerste dag teleurstelt is het zadel. Dat en de actieradius. Eerst dat zadel: tegen het eind van de dag heb ik best een zere kont, maar de andere dagen heb ik nergens geen last meer van gehad. Of ik ben er gewend aan geraakt. Dan het verbruik: Kawasaki claimt dat je makkelijk 400 kilometer moet kunnen rijden op een tank, maar op de onverharde weg raak ik toch lichtelijk in paniek als in het display het aantal restkilometers tijdens de fotografie onder de 40 km komt. Mijn geluk dat Joan op steenworp afstand van hier woont en weet waar hier in de buurt de tankstations zijn. Om eenmaal bij de pomp te zien dat het aantal restkilometers alweer tot 90 km is gegroeid en er slechts 13,65 liter in de 17 liter tank kan. Bij een tripmeterstand van 267,4 kilometer is dat een stuk minder zuinig dan ik had verwacht (1:19,6 om precies te zijn - 5,1 liter voor de Belgische lezers),
Geen kakofonie aan geluid, maar of dat erg is? Blok loopt echt fan-tas-tisch

Schermpje beschermt best goed en turbulentie valt heel erg mee. Handkappen waren wel lekker in de regen, handvatverwarming zou nog mooier zijn geweestmaar de volgende dagen zal blijken dat de fotografie hier volledig debet aan is geweest. De tweede dag rijd ik probleemloos op een tank naar Millau en gooi bij een tripstand van 378 km (en volgens het display nog 78 restkilometers) de tank weer vol met 14,61 liter E10, ofwel een verbruik van 1 op 25,9 (3,9 liter)! Met een 17 litertank geeft dat de Versys-X een actieradius van 440 kilometer, maar ik denk dat wanneer ik het rustig aan zou doen 500 kilometer zelfs wel haalbaar zou moeten zijn.

Met inmiddels een kleine 650 kilometer op de klok in fantastisch weer besluit ik nog een klein stuk door te rijden en vind een hotel 57 kilometer verderop, maar als ik in het zicht van de haven ben en nog maar 20 kilometer heb te gaan kleurt de lucht precies de kant die de weg opslingert gitzwart en word ik op ongekend noodweer getrakteerd. Nu had ik gelukkig precies op tijd m’n regenbroek aangedaan, bovendien leren die laatste kilometers in zeikregen me dat de Versys-X 300 daar eigenlijk niet wakker van ligt. De volgende dag wordt me dat nóg duidelijker, als ik vanuit Banassac via het Parc naturel régional de l’Aubrac en Parc natural régional des Volcans d’Auvergne mijn route richting Onverharde wegen, check! Volgende keer maar eens met noppenbanden doen, kunnen we nog verder gaanNederland vervolg en een groot deel van de dag in miezerregen bij temperaturen van zo rond de 12°C rij. Om nog maar te zwijgen van de mist die me bij tijd en wijle op de bergpassen het zicht ontneemt. 

Omstandigheden waarvan je denkt “Oh was ik maar…”, maar opnieuw raakt de Versys-X 300 hiervan niet van de wijs. Sterker: ondanks het slechte weer heb ik het echt prima naar m’n zin en had voor nu misschien alleen handvatverwarming gewenst, maar dat is ook het enige. Het tempo is niet veel langzamer dan dat het de eerste twee zonovergoten dagen was en in alle eerlijkheid zijn er niet veel motoren waar ik onder dit soort omstandigheden zoveel plezier mee heb gehad en zo sportief en gemakkelijk heb gestuurd. Wat naast de goede vering door de zijdezachte gasrespons, de lineaire vermogensafgifte en zeer gebruiksvriendelijke remmen komt. Trouwens, wat remmen betreft: de enkele schijf voor had van mij iets meer bite mogen hebben, maar buiten dat is er geen reden tot klagen: de vertraging is prima voor elkaar.

Conclusie

Als ik na 4 intensieve dagen en 1928 kilometer alleen binnendoor, waarvan kronkelroute tot in België en ‘vermijd snelweg’ het resterende deel, de Versys-X 300 bij het invallen van de duisternis thuis parkeer ben ik enorm onder de indruk van deze kleinste telg van de Versys familie geraakt. "Elke weg, elk moment." Nog vragen?Volgens Kawasaki is de Versys-X 300 een motor voor “elke weg, elk moment” en daar is echt geen woord van gelogen. Binnendoor van Spanje naar Nederland zou met de über-Reis Enduro, de BMW GS, al een avontuur zijn geweest, laat staan dat met een fiets te doen die door velen neerbuigend als ‘A2 bromfiets’ wordt gezien. 

Roemden we twee jaar geleden tijdens de introductie de Versys-X 300 al om z’n veelzijdigheid en gebruiksvriendelijkheid en dat ‘ie ideaal was voor zowel beginners als ervaren rotten, maar dat het wel zo jammer was dat je Corsica er niet bij kreeg, nu weten we dat dat ook helemaal niet nodig is. Zoals Paul Jambers zou zeggen: “Doordeweeks is de Versys-X 300 de ideale motor voor de forens en in de stad, maar in het weekend gooit ‘ie z’n haren los voor een avontuurlijke trip naar Lloret de Mar.” Volgend weekend weer?

Alleskunner, soepel blok, lekker zuinig, actieradius van dik 400 km, kilometervreter, gooien en smijten

Het slotje van de koffer, maar da's meteen ook het enige wat we kunnen bedenken. En misschien het zadel, hoewel we daar wel aan zijn gewend

Technische gegevens