Test: Kawasaki Versys-X 300

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Jean-François Muguet

Pikes Peak

Ze hadden het niet beter kunnen verzinnen, de Groenen, dan de compleet nieuwe Versys-X 300 te presenteren op Corsica, het Franse eiland in de Middellandse zee dat befaamd is om z’n waanzinnige kronkelwegen. Waar je in één ochtend tijd al meer bochten voor je kiezen zult krijgen dan bij ons in een heel jaar, waar een recht stuk Snap best dat Kawasaki 'm Versys-X 300 heeft genoemd(voor zover je al van rechte stukken kunt spreken) nooit langer dan 100 meter is en je het overgrote deel snelheden van ergens tussen de 40 en 90 km/u rijdt.En waar zelfs wanneer je knetterhard aan het planken bent driecijfer-snelheden een zeldzaamheid zijn. Beter dan dit wordt het niet om de ijzersterke punten van de Versys-X te accentueren, want om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat een onvoorstelbaar lekkere bochtenvreter is deze fiets. Denk niet dat het hier met welke andere motor dan ook nog sneller had gekund, met dank ook aan voorrijder Bruno Langlois die afgelopen jaar nog met een Z1000 de roemruchte Pikes Peak bergklim in Colorado Springs won en op Corsica geboren en getogen is, maar daarover later meer.

De Versys-X 300 is het derde model op basis van het 296 cc motorblok dat vijf jaar geleden in de Ninja 300 het levenslicht zag en drie jaar later met de Z300 werd uitgebreid. Waar de Z300 als naakte versie van de Ninja 300 kan worden gezien (alleen de naloop is bij de Z een fractie kleiner), heeft Kawasaki de zaken bij de Versys-X 300 veel grondiger aangepakt. En dan drukken we ons nog bescheiden uit, buiten het motorblok komt het kleintje allroad niets met z’n twee broertjes overeen. De styling spreekt voor zich, maar ook het frame, de wielen en wielophanging zijn compleet nieuw, evenals het in- en uitlaattraject dat is aangepast om de fiets vooral het middengebied sterker te maken, terwijl er ook nog eens op topvermogen 1 pk winst is geboekt.
Anders gestyled dan de Versys (zonder X) 650 en 1000, omdat 'ie ook duidelijk anders is. Display oogt overzichtelijk, de analoge toerenteller is een verademing in het hedendaagse digitale tijdperk

Afwerking is niet bepaald op z'n 'El Cheapo's' gedaan. Kijk alleen al naar de tankdop met verzonken bevestiging. De 17 liter tank geeft 'm trouwens een flinke actieradius, met wegrijden volgens het display 421 kilometer, maar met dank aan Bruno stonden die drie cijfers al snel in de volgorde 2 4 1. 

Het rekje is voorbereid op een kratje Palm, aan de beugels kunnen zo zijkoffers worden gemonteerd. De beugel dient tevens als handgreep voor je vriend(in), hoewel 't veel leuker is om er allebei eentje te hebben Dat lijkt misschien niet veel, maar als je d’r maar 40 hebt is elk extra paard dat aan het werk kan worden gezet een welkome aanvulling.

Ideale reisgenoot

Kawasaki omschrijft de Versys-X 300 als ideale reisgenoot, een avontuurlijk gestylde fiets met – net als de andere Versys modellen – een ‘maakt niet uit wat voor een weg’ mentaliteit, maar waarbij het accent een tikkie meer richting onverharde wegen is verlegd. Dat is terug te vinden in de maatkeuze van de wielen (19” voor, 17” achter) die bovendien ook nog eens gespaakt zijn, en verklaart bovendien de andere styling en toevoeging X in de Versys-X naam. In silhouet doet de Versys-X 300 met een beetje fantasie denken aan de oude KLE500 en dat zou weleens precies de bedoeling kunnen zijn geweest: ook met de KLE500 kon je nog prima over onverharde wegen gaan. Het compleet nieuwe frame is ontworpen om enerzijds schokken beter op te kunnen vangen, als bijdrage aan z’n offroad capaciteiten, en anderzijds om de motor beter geschikt te maken voor rijden met duopassagier en bagage. Het robuuste vinden we ook terug bij de voorvork die met 41 mm 4 mm dikker is dan de twee andere 300’s, de veerwegen die met 130 mm voor en 148 mm achter een tikkie langer zijn en de grondspeling die met 180 mm een best stukkie offroad toestaat.

Dat de Versys-X 300 ten opzichte van de andere twee 300 modellen een totaal andere, meer ontspannen zithouding heeft zal niet echt een verrassing zijn, maar wat ons wél verbaasde was hoe ontzettend volwassen de fiets aanvoelt. Af fabriek heeft de Versys-X een zithoogte van 815 mm (20 mm hoger dan de Ninja en Z), met de optie voor een hoger zadel, maar voor de Europese markt heeft D'r gaat namelijk niks boven Generation X, al zeg ik 't zelfTeam Green dat heel slim omgedraaid, waardoor de Versys-X voor ons een zithoogte van 845 mm heeft, en dat draagt bij aan het volwassen gevoel dat de X uitstraalt. Het zadel heeft bij de tank een smalle snit, waardoor je ondanks z’n hoge zit gemakkelijk je voeten aan de grond zet.

Ook wat comfort betreft gaf het zadel geen reden tot klagen, aan het eind van een dag intensief sturen stapten we zo fris als een hoentje af. Voor mij persoonlijk zat de Versys als een maatpak, het lijkt alsof de ontspannen sportieve driehoeksverhouding tussen voetsteunen, zit en stuur voor motorrijders van mijn lengte is gemaakt, terwijl tegelijkertijd de uitsparingen in de tank diep genoeg zijn om ook ruimte te bieden aan grote motorrijders. Wel is het jammer dat Kawasaki dezelfde voetsteunen als de Ninja en Z heeft toegepast, robuuste offroad steunen met rubberen inserts hadden de Versys-X qua design helemaal af gemaakt. En nu we toch bezig zijn: een in hoogte instelbare ruit was ook fijner geweest, evenals instelbare hendels aan het stuur, maar dat had de Versys-X waarschijnlijk wel weer duurder gemaakt.

Uitgekiend

Zo uitgekiend als de zithouding van de Versys-X is en zo volwassen als de fiets aanvoelt, zo enorm zijn we onder de indruk als eenmaal de wielen aan het rollen zijn. Rijdend door dorpskernen doet Bruno het rustig aan, waardoor de enorme souplesse van het motorblok ten volle kan worden benut, terwijl buiten de bebouwde kom het tempo flink wordt opgeschroefd en de Versys-X zich van z’n sportieve kant kan laten zien. Natuurlijk, bij een sportieve rijstijl zit de toerentellernaald het liefst ergens in de buurt van het vijfcijferige gebied, Eentje voor mezelf en eentje voor moeders de vrouw. Da's nog steeds goedkoper dan een 1200GS, in aanschaf én verbruik, en je hebt minstens zoveel lolmaar voor wie niet aan het knallen is voelt de motor al bij lage toeren best sterk aan. Geen Versys 1000 sterk, maar dat kan ook niet voor een 296 cc, maar sterk en soepel genoeg om in zesde versnelling bij 4.000 toeren best netjes van z’n plek te gaan.

Dát is misschien wel het grootste verschil met de Ninja en Z, die meer op ‘top-end’ vermogen lijken te zijn getuned. Volgens Kawasaki is dat ook precies wat qua tuning betreft aan de paralleltwin is aangepast, een sterker middengebied voor een bredere powerband. Terwijl, opmerkelijk genoeg, volgens de specs de motor er op topvermogen 1 pk op is vooruit gegaan en juist het koppel een fractie minder is. Toch, afgaand op wat je voelt zou je zweren dat de Versys-X juist een sterker middengebied heeft en het vermogen bovenin wordt afgeroomd.
De 296cc paralleltwin is nu goed voor 40 pk en heeft daarnaast een sterker middengebied

Echt opwindend klinkt het niet, maar daar heeft Akra vast wel een oplossing voor.  En juist dankzij die uitgesmeerde powerband (voor zover je bij 40 pk over een uitgesmeerd vermogen kunt spreken) is de Versys-X ontzettend schakellui en vergevingsgezind te rijden.

Tenzij je voorrijder Bruno Langlois heet, hij alle weggetjes zelfs geblinddoekt kent en een rijstijl heeft waaraan niet af te lezen is of ‘ie in toeristische of juist in knalmodus staat. En dus verdomd alert moet zijn om de beste man niet uit het oog te verliezen. De vele remsporen voor de bocht zijn daarbij een aangename referentie, ze geven aan of er al dan niet serieus moet worden vertraagd. Volgens Bruno afkomstig van rallyauto’s, de slingerweg langs de kust maakt namelijk onderdeel uit van de Rally van Corsica en hij kan het weten want hij heeft ’t vroeger gedaan – net als bijna alle andere gemotoriseerde snelheidssporten. Vanuit de route langs de kust wordt een smalle bergweg landinwaarts ingestuurd, die zo ontzettend smal en bochtig is dat het centrale deel van het loopvlak van de IRC Trail
Aan de binnenkant van de kuip zijn luchtscoops voorzien die koude lucht naar de radiator voeren en warme lucht zo afvoeren dat je er als rijder geen last van hebt. Het was op Corsica niet warm genoeg om dat te testen, maar de luchtstroom verklaart misschien wel waarom m'n broekspijpen weer snel waren opgedroogdWinner banden nog maar amper het asfalt raakt. Alsof je door de jungle aan het rijden bent, zo baant de weg zich een bochtig pad door de bosrijke omgeving. Gaaf is hier misschien wel het understatement van het jaar, het deed mij denken aan de weg naar Fraser’s Hill in Maleisië afgelopen jaar met de Versys 650.

Het gemak waarmee de Versys-X zich over het Franse eiland laat jagen is op z’n zachtst gezegd indrukwekkend te noemen. Natuurlijk, het lage rijklaargewicht van 175 kilo en de smalle banden zijn daar deels verantwoordelijk voor (en dan met name de smalle banden), maar dat kan ook van de andere twee 300’s worden gezegd en hoewel die hier nu niet aanwezig zijn geloof ik nooit dat die hier beter zouden zijn geweest. Nu gebied de eerlijkheid ons wel te vertellen dat het niet van meet af aan van een leien dakje ging. In eerste instantie had de Versys-X de neiging om (vooral bij lage snelheid) de bocht in te vallen, maar om een of andere vage reden had Kawasaki France de veervoorspanning achter in de laagste stand gezet. Een klik erbij was al een verbetering, twee klikken was helemaal perfect en dat bleek desgevraagd ook nog eens de standaard setting te zijn.

Tempo Langlois

Dachten we in de ochtend al aardig onder de indruk te zijn, blijkt Bruno Langlois nog maar amper te zijn opgewarmd en leren we al snel dat de Versys-X nóg veelzijdiger is dan we tot dan hadden gedacht. De route varieert van superstrak tot superhobbelig en alsof dat niet veelzijdig genoeg is gaat het ook nog eens kortstondig regenen.
Een iets grotere schijf voor en uitschakelaar ABS achter was 't helemaal perfect geweest om ongegeneerd te boenderen

Achtershock is eenvoudig te verstellen, opbergruimte onder 't zadel is goed over nagedacht Precies lang genoeg om enerzijds het wegdek kletsnat te maken en anderzijds te ontdekken dat de tophalf kuip en het windscherm het bovenlijf goed tegen de elementen weten te beschutten. Enkel m’n broekspijpen zijn ter plaatse van mijn onderbenen best nat, als gevolg van het spatwater van Bruno’s Versys-X, maar zodra de zon weer doorbreekt zijn ze ook binnen no-time weer opgedroogd. 

De grootste verrassing in de regen kan echter op het conto van de IRC Trail Winner banden worden geschreven. Dat het misschien wel oudste Japanse bandenmerk tegenwoordig goede banden voor droge omstandigheden maakt is niet zo verrassend, maar ook in de regen zetten de IRC’s geen stap verkeerd. Natuurlijk, het tempo was door Bruno wel aan de omstandigheden aangepast, Eigenlijk zouden ze d'r een vakantie naar hier bij moeten doen. Om zelf even een blokkie om met Bruno te doenmaar het verbaasde me hoe hard er nog met de banden in de regen kon worden geremd en ingestuurd. Indrukwekkend, zeker als even kort boven op een brug wordt gestopt om van het uitzicht te genieten en ik bijna op m’n gat val, zo ontzettend glad als het asfalt is. Terwijl ik daar met rijden totaal niets van had gemerkt.

Als het wegdek weer is opgedroogd blijken zowel Bruno als de Versys-X nóg meer in hun mars te hebben. De bergweg slingert als spaghetti door het prachtige landschap en het asfalt is in eerste instantie van perfecte kwaliteit, waardoor de weg zo hard als het kan wordt genomen. De Versys-X ligt er niet wakker van en is met speels gemak van het ene op het andere oor te leggen, daarbij in de bocht met de voetsteunen over het asfalt schrapend van plezier. Het enige wat de Versys in dit tempo opbreekt is de voorrem, die voor dit soort exercities onderbemeten is. Doet 'ie met gemak, dat zandhappen. De Versys-X welteverstaanDenk trouwens niet dat iemand daar in Nederland over zal klagen, daarvoor zul je toch echt op een eiland als dit en met een coureur/lokale held als Bruno Langlois op pad moeten zijn. De Versys-X blijkt het echter niet alleen op strak asfalt uitzonderlijk goed te doen, maar geeft ook als het hobbelig en bobbelig wordt geenenkele krimp en worden door de vering oneffenheden bijna perfect geabsorbeerd. Niks ‘om de hobbels en bobbels heenrijden’, gewoon de snelste lijn en als dat bij toeval vol over oneffenheden is, het zei zo. Zoals gezegd, de Versys-X ligt er niet wakker van, ook niet wanneer een Belgische collega de bocht iets té enthousiast instuurt en een klein stukje berm meeneemt. Het mag dan misschien ‘El Cheapo’ zijn, maar de vering is beter in balans dan een Multistrada 950 of Multistrada 1200 met veel duurdere en al dan niet elektronisch geregelde vering. Die hadden in dit tempo al lang de witte vlag moeten hijsen.

Trouwens, nu we ’t toch over uitstapjes hebben, we hadden graag nog een stukje over onverharde wegen met de Versys-X 300 gestuurd. Kawasaki had weliswaar een offroad fotomoment ingepland, maar dat was maar een kort stukje en smaakte bovendien naar meer. Zeker omdat de kwaliteit van het weggetje slecht genoeg was en de Versys-X daar geen enkele moeite mee had. Niet dat het aan te bevelen is om meteen in te schrijven voor een Enduro rit in de Achterhoek, maar met onverharde wegen heeft de fiets geen enkel probleem en dat is precies wat de insteek van de X is geweest.

Conclusie

Met de lancering van de Versys-X 300 is Kawasaki een nieuw, avontuurlijk pad ingeslagen. De fiets is in eerste instantie bedoeld voor de motorrijd(st)er met A2 rijbewijs en is daarvoor uitermate geschikt, omdat ‘ie zo veelzijdig en gebruiksvriendelijk is, maar zal zekers te weten ook een ervaren rot niet snel teleurstellen. En dat voor een prijskaartje van € 6.699,-

Topkoffer erop en je hebt een ideale fiets voor woon/werk verkeer, zijkoffers eraan om in het weekend met je vriend of vriendin op pad te gaan - natuurlijk elk op een eigen Versys-X. Daar hebben ze bij Kawa trouwens al over nagedacht, de Versys-X is uit te breiden met een Urban of Adventure pakket.

Van alle drie de 300’s (Ninja, Z en Versys-X) is deze fiets veruit het allerleukst, alleen wel zo jammer dat je d'r een eiland (als 't even kan à la Corsica) bij moet kopen. Maar dan krijg je wel oneindig veel plezier voor je geld.

Volwassen uiterlijk, goed rijwielgedeelte, enorm veel lol, Bruno Langlois

Voorrem een tikkie onderbemeten, geen ‘cross’ voetsteunen, Corsica ligt niet om de hoek

Technische gegevens