Ducati Monster: Dubbele Dosis

Spass für die Ganze Familie

Niet dat dat echt erg was; gewapend met de wetenschap dat de hele karavaan (de twee monsters bestuurd door paps en mijzelf, broer met vrouw en vierjarige in auto 1 en moeder in auto 2) regelmatig stoppen zou, was er nog voldoende gelegenheid iets te spelen onderweg. Vooral met de koppeling van de kleine 695 vielen uitstekende spelletjes te spelen. Mede dankzij groot voordeel nummer twee, het gewicht, en de superlicht bedienbare koppeling is het op de staart zetten van de kleine kinderspel. Niet dat de 1000 het niet zou doen, integendeel, maar hierover later meer.

Waar het blijft of vandaan komt is in eerste instantie moeilijk te zeggen; de motoren lijken immers, behalve de eerder genoemde zaken, nog sterk op elkaar. Toch zijn al die verschillen bij elkaar kennelijk genoeg om de 695 een kleine dertig kilo lichter aan te laten voelen. En nou is er op zich weinig mis aan een Monster, in welke uitvoering ook, maar als je zó direct het verschil kunt voelen, wordt het nog knap moeilijk voor de zwaardere om alsnog de voorkeur terug te winnen.
…zo tussendoor piekerend kom ik plots tot het besef dat ik me in een redelijk bevoorrechte positie bevind; het komt niet vaak voor dat je op zo’n manier twee in basis gelijke motoren aan de tand kunt voelen en derhalve zo sterk kunt letten op het effect van de aanpassingen. Meestal zit er toch enige tijd tussen het aanvoelen van het ene en het andere model en dan is te hopen dat je de feiten nog op een rijtje hebt…. Niet dit keer dus, en dat is voor een minder ‘tastbaar’ begrip als aanvoelen een onwijze plus. 

...Zés kilo???

Allereerst is het (werkelijke) gewichtsverschil te voelen tijdens manoeuvreren; als ik tijdens achteruit omdraaien met de 695 ineens haast een kwartslag te ver draai, realiseer ik me dat het ding echt weinig weegt. Dat is handig, want dat geeft je de mogelijkheid het apparaat net even wat behendiger te manoeuvreren in nauwe plaatsen als steegjes en schuurtjes. Neus andersom? Pak het stuur beet, leun de motor tegen je heup aan met een leuke hoek (hoe zwaarder de motor, hoe minder aangenaam dit is; alles wil immers omvallen; de zwaarste het liefst) en zwiep! Achteruit en omgedraaid.

Maar daarnaast speelt ook bijvoorbeeld de bandenmaat een rol. Met een breedte van 160 millimeter is de achterste Diablo van de 695 een dikke twee centimeter minder breed dan de Pilot Power van de S2R en daarmee een veelvoud speelser. En hoewel dat zich pas echt op de binnenwegen langs de Moezel ten volste ten toon spreidt, is het gewoon een alom aanwezig gegeven.

Een vlugge blik in de papieren leert overigens dat het werkelijk-werkelijke gewichtsverschil, zoals dus aangegeven bij het RDW, een schokkende……zes kilo bedraagt. Die andere vierentwintig zijn dus geheel toe te rekenen aan overige zaken en een flinke berg suggestie.