Ducati Monster: Dubbele Dosis

Dubbele Dosis

Ik maak het mezelf graag moeilijk. Zo zal ik in een vergelijkingstest niet snel (of graag) de meest voor de hand liggende keus maken en heb vaak meer te doen met het buitenbeentje, of dat nou in positieve of in negatieve zin is. Ook heb ik mezelf er in het verleden regelmatig op betrapt om, tijdens een goed gesprek en liefst onder het genot van een goed glas wijn of dergelijk (oké, laten we het voor de beeldvorming even afmaken met een pittoresk balkon ergens diep in de binnenlanden van Frankrijk, met zomerse temperaturen en dito sfeer), juist om een punt duidelijk te maken eens te kiezen voor het tegenargument. In eerste instantie gaat zoiets dan redelijk goed, het gaat over onderwerp “X”, we raken in discussie, ik hou een spiegel voor door “wacht even – niet dat je ongelijk hebt, ik sta aan jou kant – maar stel nou eens dat je het zo en zo bekijkt”….en voor ik het weet ben ik zó overtuigend dat mijn gesprekspartner welhaast ziedend mij naar de keel schieten wil….terwijl ik in eerste instantie zelfs aan gelijke zijde begon.

Om weer terug te komen op het motorvlak, misschien dat daarin ook mijn voorliefde voor kleine, lichte machines ligt: meestal leggen deze het af tegen de grotere, zwaardere en snellere machines – tenzij je weet hoe je er mee om moet gaan. De filosofie daarachter: de kick om met zo’n gedoodverfd verliezer toch enkele/meerdere/alle kanonnen in het stof te laten bijten is vele malen groter dan de kick van het op je sloffen winnen. Tandvlees, that’s the way to go.

…en nu verzin ik weer zo’n leuke: zou het niet leuk zijn om voor de verandering niet of een gewoon vergelijk, of een enkel model uit te lichten, maar twee versies van (in principe) hetzelfde model eens naast elkaar te zetten? Voordeel: je hoeft geen winnaar aan te wijzen; immers, dat is duidelijk “dat model”, en bovendien zijn de verschillende uitvoeringen daar om aan verschillende wensen te voldoen, van verschillende consumenten, met verschillende argumenten en niet te vergeten, verschillend budget. Dus droog bekeken beconcurreren ze elkaar allerminst.
En toch wil je het gewoon wéten. Tóch sta je keer op keer te bedenken: “wat nou als het mijn eigen geld was…””Wat nou als geld geen rol speelde?”” Wat nou als….” En inderdaad, zo geschiedt. En om het nóg mooier te maken: het is stééds die ene. En zodra je op de ander stapt (of er net vanaf), is het net weer die. We zijn op pad met een Dubbele Dosis Ducati Monster.

Tekst en foto"s: Vincent Burger