Dossier Zero SR/S - deel 2: de reiservaring

Veel later dan gepland arriveren we in Esch-sur-Alzette voor een verlate lunch en laadstop, maar de laadpaal bij de Lidl blijkt al te zijn bezet. We hebben echter geluk, er zit iemand in de auto en dat blijkt een superaardige gast te zijn die meteen zijn laadsessie afbreekt en mij het laadpistool geeft, maar helaas pindakaas: de gratis paal weigert dienst bij de SR/S. Nu was ons al verteld dat in Frankrijk
Laden lastig en tijdrovend? Niet als je dat efficiënt doet, bijvoorbeeld door het tijdens de lunch te doen

Ruimte genoeg voor de laadkabel. Het activeren van de laadpaal is kinderspel veel supermarkten gratis laadpalen hebben, maar dat je daar soms wel een speciale pas voor nodig hebt, maar deze gratis paal vraagt niet om een pas en vertikt het desondanks. Volgens de man moeten tweehonderd meter verderop echter nog eens elf laadpalen staan, hoewel daar wel voor de stroom moet worden betaald.

Dat blijkt bij een bedrijfscomplex te zijn. Het merendeel staat op een afgesloten parkeerterrein, maar aan de voorkant van het gebouw staan er twee met elk twee laadpunten op wat openbare parkeerplaatsen lijken te zijn. Met de Zero aan de paal klim ik bij Jacco achterop op zoek naar het eerste het beste wegrestaurant, wat net zo’n ‘mission impossible’ lijkt te zijn. De eerste twee etablissementen zijn dicht, maar wat verderop vinden we een Subway die wel open is. Terwijl we genieten van een broodje ‘gezond’ wordt in Mydrive wordt het resterende deel van de route tot Verdun opgemaakt, het boeken van een hotel besluiten we ter plekke te doen. Een klein uur later rijden we terug naar de SR/S, die inmiddels alweer 100% accu heeft. Als we de laadkabel in de riante La douce Francezijkoffer aan het opbergen zijn worden we aangesproken door wat de directeur van het bedrijf blijkt te zijn, die benieuwd is hoe wij als Nederlanders van die laadpalen wisten. “Ik moet daar nog eens even achteraan, want deze palen staan nog niet op de kaart. We hebben d’r een aantal voor het personeel, die staan achter het hek, maar deze twee zijn openbaar. Mooi dat iemand je hierop heeft geattendeerd.” Om ons daarna het hemd van het lijf te vragenover ons elektrische avontuur. Ook nu moet het supergezellige gesprek worden afgekapt, willen we nog enigszins op tijd in Verdun arriveren.

Eenmaal de landsgrens met Frankrijk gepasseerd lijkt het alsof we in een totaal andere wereld zijn beland. De heuvels en slingerwegen van de Luxemburgse Ardennen hebben plaats gemaakt voor een ongekend uitgestrekt en glooiend landschap dat minstens zo indrukwekkend is, maar dan op een totaal andere manier. De wegen zijn stil, het grootste deel van de landbouwvelden is al geoogst, waardoor het haast lijkt alsof we door een maanlandschap aan het rijden zijn. Dit is de graanschuur van Frankrijk, of misschien wel Europa, zo uitgestrekt als het hier is. Hoe dichter we Verdun naderen, hoe meer we de littekens zien van de intense strijd die hier meer dan 100 jaar geleden is gestreden, naar schatting 300.000 mensen het leven heeft gekost en het landschap in een maanlandschap veranderde. Noord-Oost Frankrijk: welkom in de graanschuur van EuropaMeer dan 90.000 hectare werd na WW I tot Zone Rouge verklaard - de rode zone die te giftig en gevaarlijk voor bewoning was.

We maken een stop bij het Ossuarium van Dauaumont, het indrukwekkende monument ter nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten in de Slag om Verdun in de 1^e wereldoorlog, met de beenderen van 130.000 niet-geïdentificeerde soldaten, maar het monument is al gesloten en dus besluiten we een hotelovernachting te regelen. In de Booking.com app is snel iets gevonden, maar als het boeken niet lukt besluiten we om dat dan maar gewoon ter plekke te doen, om bij het hotel voor een gesloten deur te staan. Na nog twee keer de deksel op de neus te hebben gehad (vol… serieus?) kunnen we in een knus hotel aan de rand van Verdun terecht, waar bovendien op nog geen 100 meter een laadstation is. Dat blijkt geeneens nodig te zijn, want gevraagd naar de mogelijkheid de Zero te kunnen laden krijgen we de sleutel van een garagebox. “Aan de achterkant van het hotel staan op de parking twee garageboxen. De rechtse is leeg, zet ‘m daar maar aan de stekker.” Dat noemen we nog eens service, de komende nachten kan de Zero weer gratis op volle kracht worden gezet bovendien is de box ruim genoeg voor nog een Versys 1000 S erbij.