Test: Triumph Street Triple RS

Tien jaar na de lancering van de eerste Street Triple heeft Triumph de sportieve middenklasse naked stevig onderhanden genomen. Net als het 2013 model is ook deze 2017 Street Triple geen hooliganbike meer, maar is wel op alle fronten beter dan z’n voorganger. Wat een ding. Volgende keer de hele dag droog weer a.u.b.Het nieuwe 765cc motorblok is beduidend sterker dan de oude 675 Triple – vanaf 5.000 levert het nieuwe blok van de S al meer koppel dan het oude op top, laat staan de nog sterkere R en RS  - en heeft een ontzettend brede powerband, maar mist daardoor wel een sensationeel eindschot.

Het geclaimde lichtvoetige sturen kwam niet uit de verf, maar dat bleek een combinatie van Supercorsa, koud en nat asfalt en lage bandenspanning te zijn. Wat dat aangaat is het jammer dat Triumph met de bandenkeuze voor imago is gegaan: minder sportieve banden als de Bridgestone S21, Metzeler Roadtec 01 en Dunlop Road Smart III zijn voor op straat een vele betere keuze vanwege het lichtvoetige stuurkarakter en de grip bij koud en nat, en weten bovendien op een circuit ook nog een goed hun mannetje te staan.

En dan het elektronicapakket, dat met 4 verschillende rijmodi met bijpassende tractiecontrole weliswaar behoorlijk uitgebreid en in 5^e modus ‘Rider’ ook nog eens in grote mate aan te passen is, maar waarbij geen gebruik van een IMU (Inertial Measurement Unit) wordt gemaakt, waardoor de fiets geen hellingshoek afhankelijke tractiecontrole en Bochten-ABS heeft. En voor het forse prijskaartje van € 13.400 (meer dan 3.000 meer dan de oude R) hadden we dat eigenlijk toch wel verwacht.

Persoonlijk blijft voor mij nog steeds die eerste Da Bomb, maar ik denk wel dat heel veel Triple liefhebbers met deze 765 meer dan tevreden zullen zijn.

Geen hooliganbike, rijwielgedeelte, elektronica, instelmogelijkheden remmen

Geen hooliganbike, elektronica zonder IMU, prijskaartje