Test: Aprilia Atlantic 400 vs. Yamaha Majesty 400

Dat we met de Aprilia Atlantic en Yamaha Majesty twee uitersten in huis hebben wordt ons al snel duidelijk als beide motorscooters bij de redactie worden geparkeerd. Daar waar de Yamaha direct opvalt met zijn ehm… majestueuze uitstraling is het bij de Aprilia somberheid wat de klok slaat. Hetgeen ons enkele jaren geleden bij de Atlantic 500 ook al was opgevallen, en dat is niet vreemd: los van de cilinderinhoud zijn er geen verschillen te ontdekken tussen die modellen. Dat kan niet worden gezegd van de Atlantic versus de Majesty, we hadden geen grotere tegenpolen tegenover elkaar kunnen zetten. Terwijl beide fabrikanten toch dezelfde doelgroep voor ogen hebben gehad voor wat betreft deze maxi motorscooters.

De optische verschillen tussen beide scooters typeren het verschil in gedachtegoed dat beide merken bij de ontwikkeling van deze motorscooters voor ogen hebben gehouden. Daar waar de Japanse engineers de motorscooter vooral neer hebben willen zetten als luxe alternatief voor de auto met alle comfort en gemakken van dien, hebben de Italianen daar waarschijnlijk heel anders over nagedacht. En dat is niet vreemd, begeef je in het dagelijkse verkeer van een doorsnee Italiaanse stad en je zult begrijpen waarom. Een motorscooter hoeft volgens Italiaanse begrippen namelijk niet mooi, maar daarentegen vooral praktisch te zijn. Functie boven vorm dus in plaats van andersom. En dat lijkt enerzijds wel vreemd, aangezien diezelfde Italianen bij motorfietsen juist altijd het tegenovergestelde ten uitvoer brengen.

En dat is precies waarom we ons bij deze test beperkten tot deze twee modellen. Dat en het feit dat in deze vakantieperiode de rest van de redactie spontaan vakanties in was gaan plannen, maar dat even terzijde. Net als twee jaar geleden wilden we onderzoeken in hoeverre een motorscooter een waardige vervanger kan zijn van een motorfiets, als het gaat om de plezierritten.

Zowel de Yamaha als de Aprilia hebben last van reflectie in het dashboard, maar de Yamaha spant in deze de kroon: afhankelijk van de stand van de zon was het soms bijna onleesbaar.  En dat is zondermeer jammer, want het oogt verder fris en modern, hoewel iets simpels als een klokje weer niet terug te vinden was. De Aprilia oogt daarentegen sober, maar heeft wel een klokje en heeft minder last van reflectie.