Naked test Gladius, ER-6n, MT-03 Kando: twee tegen één

Kawasaki ER-6n

Kawasaki’s inbreng voor deze trip is de ER-6n. Het lijkt alsof de opvolger van de ER-5 alweer jaar en dag vertegenwoordigd is in het naakte middensegment, maar pas de tweede generatie ER-6 heeft zich aangediend. Sinds 2006 is de ‘fun to ride’ motorfiets van Kawasaki op de weg te vinden en heeft voor dit jaar de eerste update gekregen. Zoals we al tijdens de introductie eind vorig jaar hebben kunnen lezen, zijn de wijzigingen net even meer als de eerste blik doet vermoeden.

Cosmetisch lijkt er misschien maar weinig veranderd, maar schijn bedriegt. De ‘mannelijkheid’ – zoals Kawasaki het zo mooi noemt – van de ER-6n is verhoogt door onder andere de koplamp een hoekigere uiterlijk te geven en de zijkappen en tank strakkere lijnen te geven. De op een ander manier gevormde tank moet tevens groter aandoen en meer beenruimte opleveren. Bijna vanzelfsprekend is het tegenwoordig al dat het achterlicht nu in LED uitvoering is. Daarnaast heeft de ER-6n een geheel nieuw frame en achterbrug gekregen. De opvallend geplaatste achterschokdemper en uitlaat – wat de ER-6n toch wel kenmerkt – zijn gebleven, al is de uitlaat wel lichter geworden en intern onder handen genomen.

Een ander kenmerk van Kawasaki is het gebruik maken van wave-type remschijven. Ze zaten op de eerste generatie ER-6n en… ze zitten op de huidige generatie. Geen verandering dus in tegenstelling tot de remzuigers die wel enigszins zijn gewijzigd. De remschijven zijn aan de voorkant nog steeds 300mm in doorsnede, terwijl aan de achterkant een enkele remschijf van 220mm de motor moet helpen te stoppen. En bij het assisteren van het stoppen, is de ER-6n – als enige in deze test – optioneel uitgerust met ABS. De ‘witte’ ER-6n waar wij mee op pad waren, was hiermee uitgerust.

Het parallel-twin motorblok is het hart van de ER-6n gebleven. En een update zou geen update zijn als daar ook de nodige wijzigingen zijn aangebracht. Grote veranderingen zijn het niet, want er was al bij de vorige generatie weinig op aan te merken. Waar wel opmerkingen over kwamen was de respons op lage toeren. Vooral door aanpassingen aan de injectie zou dit nu verbeterd zijn, resulterend in minder ‘lafjes’ onderin en een hoger maximaal toerental. Door gebruik te maken van rubbers bij onder andere de motorophanging en stuur zouden vibraties minder aanwezig moeten zijn. Qua prestaties van het motorblok is er niks veranderd. Er staan nog steeds 72,1 paarden – samen goed voor 66 Nm - te trappelen om met je op pad te gaan.

Wat wel een zeer grote metamorfose heeft ondergaan is het dashboard. Zien we meestal een analoge toerenteller en digitale snelheidsmeter… bij Kawasaki doen ze het soms andersom en op de ER-6n is het niet anders. De snelheid wordt aangegeven via een wijzer, terwijl een staafgrafiek het aantal toeren aangeeft. Toegevoegd – ten opzichte van de vorige generatie – is de benzinemeter en net zoals zaken als het klokje en diverse tripmeters is deze informatie tevens digitaal. Pluspunt van de staande Twin is het verbruik. De Kawasaki wist ons te verassen met het laagste verbruik van 1 op 24,3! Erg leuk voor je portemonnee dus. Zelfs toen we ons best deden de ER-6n helemaal uit te wringen kwam het verbruik niet onder de 1 op 18. Gemiddeld deed de Kawasaki het dus erg goed met een verbruik van 1 op 19,8.

• ABS, styling, wendbaarheid, sportieve rijeigenschappen, verbruik

• Lange ritten, versnellingsbak, dashboard