Test: Aprilia RS 457

Geen merk dat de A2-Supersport vanuit zó’n sportieve hoek benadert als Aprilia, dat met de lancering van de RS 457 eindelijk het gat tussen de RS125 en de RS 660 heeft gevuld. Met de RS 457 richt Aprilia zich op sportfanaten, raceliefhebbers, de nieuwe generatie motorrijders die ermee geboren zijn en die Aprilia met “welkom bij het raceteam” worden begroet. Dat maakt het des Welcome to the pleasure dome te begrijpelijker dat de RS 457 niet gewoon op straat, maar op de Micky-Mouse baan nabij Modena is gepresenteerd. 

De RS 457 stelt me zeker niet teleur en ik heb het echt mega naar m’n zin, tot ik na een paar rondjes vanuit het niets met een enorm snelheidsverschil en onder uitdagende hellingshoek door iets rood/zwarts voorbij wordt geknald en ik weer met beide voeten terug op de grond wordt gezet. Maverick Viñales, net overgevlogen van het teleurstellende MotoGP weekend in Portimão waar hij de race had kunnen winnen als hij geen issues met de versnellingsbak had gehad, laat mij zien waartoe de nieuwe Aprilia RS 457 in staat. Gelukkig voor mij neemt hij daarna de moeite om me de juiste lijn te wijzen door de volgende drie bochtencombinaties, om daarna weer elegant uit mijn gezichtsveld te verdwijnen, op zoek naar een volgend slachtoffer.

De RS 457, leverbaar in de klassieke zwart-rode Aprilia racekleuren genaamd Racing Stripes, elegant Opalescent Light (wit) en Prismatic Dark (van groen naar violet verkleurend, afhankelijk van het zonlicht) is qua styling een lust voor het oog en ook op de afwerking valt van de racer, die in India wordt geassembleerd, niets af te dingen. En dat voor z’n prijs van net geen € 8.200 (€ 7.200 BE).

Vet ontwerp, super stabiel, super lichtvoetig, geluid

Standaard geen Pirelli maar onbekend rubber made in India, fading standaard remblokken