Zoeken

Test: Triumph Speed Triple 1200 RR vs. MV Agusta Superveloce

Coolheidsfactor 50

19 januari 2023

De grote belangstelling die in beide fietsen werd getoond zou me op straat niet echt hebben verrast, maar dat dat ook hier in Dijon gebeurde was op zich al opmerkelijk te noemen: op een gemiddelde circuitdag haalt de doorgewinterde circuitrijder zijn neus op voor straatfietsen. De aandacht bleek slechts een voorbode van wat ons die komende dagen te wachten stond. Nu hadden we de motoren weliswaar vlakbij de pitbox van EYBIS neergezet, waar moest worden geregistreerd, maar het was echt een bijzonder tafereel dat we nog niet eerder hadden meegemaakt. Stonden we bij de motoren dan werd ons Heerlijk, om weer eens wat verder van huis op zondag een toerke te kunnen doenhet hemd van het lijf gevraagd, maar ook van een afstandje was het leuk om de reacties te aanschouwen. Om te zien hoe veelvuldig rond de motoren werd gelopen, de wenkbrauwen werden gefronst en een enkele keer hoofdschuddend naar een detail werd gekeken. Veelal zagen we echter opgestoken duimpjes en goedkeurende knikjes.

Van de twee bleek de Superveloce een ware publiekstrekker te zijn, dankzij het oogverblindend mooie design dat nog eens werd geholpen door die in het oog springende gele kleur. Het deed me denken aan de impact die Ducati halverwege de jaren ’90 maakte met de gele 748 R. De Superveloce bleek trouwens niet alleen op te vallen bij een motorminded publiek, ook op straat stond er altijd wel iemand naar de MV te kijken, kregen we regelmatig een duimpje omhoog van Ja, we weten 't. Vizier moet dicht, maar bij 35° piep je wel andersmedeweggebruikers en zagen we hoe foto’s en selfies werden gemaakt. Een passant maakte het zelfs zo bont door zijn auto aan de kant te zetten en uit te stappen, om de MV van dichtbij te kunnen aanschouwen. Zelfs Ed zei dit nog nooit te hebben meegemaakt. 

De Triumph daarentegen, hoe ontzettend mooi ook qua design, lakwerk en afwerking, kon in de nabijheid van de MV op veel minder aandacht rekenen, maar dat kwam misschien ook wel mede door zijn eerder wat gedistingeerde en onopvallende bordeauxrood/grijze kleurstelling. Wellicht was het wat belangstelling en looks aangaat al anders geweest als we met de witte versie op pad waren geweest, de andere kleur waarin de RR het afgelopen jaar leverbaar was. Uit eigen ervaring wist ik maar al te goed dat een opvallende kleur extra aandacht trekt. De genoemde 748 R was daar een mooi voorbeeld Hey, die komt me bekend voor...van, evenals de felgroene Hinckley Triumph’s uit het begin van de jaren ’90. 

Om te stellen dat het alleen de kleur was die ervoor zorgde dat de Superveloce in het middelpunt van de belangstelling stond zou echter veel te kort door de bocht zijn geweest en het unieke en spraakmakende design volledig tekort hebben gedaan. Het eigentijdse ontwerp met de nodige retro invloeden sprak echt iedereen wel aan, maar we raakten nóg meer gecharmeerd nadat de motor van dichtbij was bestudeerd. Nu is dat bij de meeste motoren wel aan te raden, er eens goed voor te gaan zitten om alle details in je op te nemen, maar bij deze MV was dat letterlijk een feest. Wat een plaatje! 

Wat looks betreft zat het met beide fietsen dus wel snor, maar met retro looks naar een circuit, was dat überhaupt wel een strak plan? Nog voordat we ook maar één meter met beide motoren hadden afgelegd wisten we eigenlijk het antwoord al. Met een Superveloce die hetzelfde rijwielgedeelte en motorblok had als de F3, maar dan in een iets minder extreme configuratie, en een Speed Triple 1200 RR als tophalf versie van de Speed Triple 1200 RS, die op Mettet een verpletterende indruk op ons had gemaakt, waren we overtuigd dat we geen gek figuur zouden slaan.