Megatest: Honda CRF1100L Africa Twin Adventure Sports DCT

Voor het begin van ons avontuur moeten we eigenlijk twee dagen terug, naar de dag dat de officiële introductie van de CRF1100L Africa Twin Adventure Sports voor de Benelux stond gepland. Nu zijn we in de loop der jaren al meermaals in deze omgeving geweest en is de bergweg van Marbella naar Ronda ons zeker niet vreemd, maar net als de eerdere compleet verregende Benelux presentaties dit jaar van de naakte CB familie in de Ardennen en de gekuipte CBR familie in Waterdichte binnenvoeringen zijn ook niet meer wat ze geweest zijnDrenthe is het uitgerekend onze rijdag nat. Heel erg nat. En niet alleen dat, eenmaal op de bergweg koers richting Ronda gezet wordt het mistig, heel erg mistig. Zo mistig dat ik alleen nog het achterlicht van de Belgische collega voor me zie. Waardoor die ‘bekende’ weg ineens een enorme uitdaging is. Nu is rijden in de mist op een bochtige bergweg die je niet als je broekzak kent al een uitdaging op zich, laat staan wanneer je dat ook nog eens met complete kofferset én DCT moet doen. De Africa Twin voelt als gevolg van de kofferset log en zwaar aan, de door Bridgestone speciaal voor de Africa Twin Adventure Sports ontwikkelde AX41T banden geven geen vertrouwen, bieden weinig grip en ik ben ervan overtuigd dat ze bijdragen aan dat logge gevoel met sturen.

Nu moet daar wel een kleine kanttekening worden geplaatst. Het gebrek aan grip en vertrouwen zegt normaal gesproken meer over het Spaanse asfalt dan over de banden: regen na lange tijd droogte staat garant voor spekglad asfalt en laat het hier lange tijd droog zijn geweest. Als we onze bevindingen terugkoppelen met Bridgestone leren we echter dat het in dit geval een combinatie van beide is geweest. De speciaal voor de Africa Twin ontwikkelde AX41T staat tussen de A41 (Tour met een vleugje avontuur) en AX41 (noppenband met een beetje tour) in en is daardoor veel beter geschikt voor onverhard dan de A41. Voor veel markten is dat een betere keuze, behalve daar waar nooit of amper offroad wordt gereden maar het wel vaak regent. "Laat ik het maar gewoon zeggen: in de regen is het niet de beste band," aldus de openhartige man van Bridgestone, "voor in de regen hebben we veel betere keuzes in ons gamma."

Dan het DCT, dat in deze listige omstandigheden eveneens niet goed uit de verf komt. Het DCT is van mening dat bij het tempo van pak ‘m beet 40 per uur de 3^e versnelling echt prima is, waar ik toch echt de 2^e versnelling prefereer omdat ik dan bij gasdicht meer op de motor kan afremmen. Door te switchen naar manueel is dat probleem echter opgelost. Het enige nadeel dat ik dan nog ondervind is dat de motor niet in vrijloop kan rollen, maar dat er altijd spanning op de aandrijflijn staat – ofwel acceleratie, ofwel vertraging. Daarnaast merk ik dat wanneer ik in dit langzame tempo Net als waterdichte laarzen trouwens. Maar goed, het kan altijd erger. Mist bijvoorbeeld...de handen van het stuur haal, de Africa Twin zijn kop gaat schudden. In eerste instantie onschuldig, maar dat neemt in hevigheid explosief snel toe. Door de veervoorspanning op maximaal te zetten wordt het een heel stuk minder, maar 100% elimineren lukt ons niet. Een vinger licht op het stuur is weliswaar voldoende om de beweging in het stuur te onderdrukken, maar goed is het natuurlijk niet.

Als ik na de fotoshoot op weg terug naar het hotel op de enige aanwezige Adventure Sports met manuele versnellingsbak en zonder koffers switch lijkt het alsof ik op een totaal andere motor rijd. Eentje die 40 kilo lichter aanvoelt en ondanks ‘nat en koud’ met speels gemak in elke bocht te leggen is, die bij geen enkele snelheid de neiging heeft om met z’n kop te schudden en die ik kan laten rollen wanneer ik dat wil, wat het rijden in deze listige condities een heel stuk aangenamer maakt. Terug bij het hotel zou het normaal gesproken einde test zijn geweest, maar in de wetenschap dat ons nog de trip terug naar Nederland te wachten staat begint ons avontuur nu pas echt.