Megatest: Honda CRF1100L Africa Twin Adventure Sports DCT

Nu gebied de eerlijkheid te zeggen dat ondanks ‘twee handen’ het verstellen van de ruit tijdens het rijden ons prima afgaat, juist omdat het zo kinderlijk eenvoudig is. Ook kinderlijk eenvoudig is de bediening van het display, dat naast met de knopjes aan het stuur ook touchscreen kan worden gedaan. Dat laatste kan echter alleen wanneer je niet aan het rijden bent. De armatuur links op
Ruitje is supergemakkelijk in hoogte te verstellen. Handkappen zijn verdomd lekker bij koud, nat en mist

De koffers komen de stabiliteit met lossen handen bij lage snelheid niet ten goede, maar 't zijn ook van die aerodynamisch gevormde blokkendozen. De binnentassen zijn trouwens super én 100% waterdicht

We zijn er jaren sceptisch over geweest, maar we zouden deze monstertrip de volgende keer onmiddellijk wéér met DCT doen. Echt super voor als je gaat reizen het stuur lijkt een drukte van jewelste met al die knopjes, maar de bediening is echt intuïtief. Het enige puntje van kritiek is de knipperlichtschakelaar die diep onderin de armatuur zit, waardoor ik in het begin meermaals in plaats van richting aangeef ofwel claxoneer, ofwel van rijmodus switch. Hoewel dat wel een kwestie van wennen is, aan het eind van de eerste dag van de monstertrip merk ik dat het vinden van het knipperlichtknopje me steeds beter afgaat. Pluspunt is daarbij dat je het knopje alleen nodig hebt om het knipperlicht aan te zetten, uitzetten gaat automatisch en dat is voor deze jongen die in het verleden wel eens de bijnaam ‘Ed knipperlicht’ heeft gehad een hele verademing.

Nog even over dat display: Honda heeft goed naar de kritiek van de vorige geluisterd en het onleesbare LCD scherm ingeruild voor een 6.5” TFT touchscreen dat, zo weten we nu, zelfs met winterhandschoenen aan probleemloos te bedienen is, maar waarvan we nu ook weten dat bij een reflecterende zon nog steeds de afleesbaarheid te wensen overlaat. Dat wil zeggen, als het scherm niet schoon is. Aan het eind van de verregende testdag was de motor nog met de hogedruk schoongemaakt, maar niet droog gezeemd en bij TFT is het wel zo slim om dat wel te doen, omdat er anders What a difference a day makes...een dun laagje opgedroogde druppels of strepen ontstaat. Nadat het scherm met een doekje is schoongeveegd hebben we d’r al veel minder last van en anders biedt switchen naar nachtmodus uitkomst. 

We zeiden het al, de menubediening werkt echt kinderlijk eenvoudig en dat betekent dus ook dat heel gemakkelijk van rijmodus kan worden geswitcht, door middel van het pijltje naar boven of naar beneden, waarbij elke van de 4 rijmodi z’n eigen basisinstelling van tractiecontrole, wheelie controle, elektronische motorrem, bochten-ABS, anti-stoppie niveau en setting van de elektronische vering heeft, waarmee de Africa Twin Adventure Sports in de Benelux standaard wordt geleverd. Elke via de 6-assige UMI geregelde rijmodus heeft daarbij een eigen display layout, die in de Touring modus het meest uitgebreid (met 4 tab-menu’s voor trip 1, trip 2, trip rest km en instelling van elektronica) en in de Offroad modus het meest elementair is. Daarnaast heeft Honda de Africa Twin ook van Apple CarPlay voorzien, maar de koppeling kan alleen worden gemaakt als je iPhone met aan een headset is gekoppeld. Gisteren kon je hier echt geen hand voor ogen zienZonder headset werkt het helaas niet. Jammer, want we hadden graag in het TFT display Google Maps in beeld gehad. Honda is daarmee trouwens het eerste merk waarbij het TFT display ook voor navigatie kan worden gebruikt, doordat nog een tweede klein LCD display is voorzien met daarin rijsnelheid, versnellingsindicator en alle controlelampjes.

Opmerkelijk genoeg heeft Honda in de rijmodi Tour, Urban en Gravel de tractiecontrole op hetzelfde niveau van 6 op de schaal van 7 gezet, maar dat voelt zelfs in de regen niet als een beperking. Sterker: tijdens het bar en boos slechte weer van de officiële presentatie hadden we op het spekgladde asfalt gewoon wielspin. Puur en alleen om het verschil te voelen zetten we de tweede dag de tractiecontrole op standje 3 en de wheelie controle op standje 2, maar in alle eerlijkheid zouden we de trip ook prima in de basissetting hebben kunnen doen. 

Dan de remmen: de radiaal gemonteerde vierzuiger Nissin remklauw is meer dan voldoende voor normaal gebruik, maar voor sportief gebruik zou ‘ie wat meer bite mogen hebben en meer ‘het anker’ uit mogen gooien. Datzelfde geldt voor de elektronisch geregelde semi-actieve Showa vering, die wat veerkarakteristiek betreft is gekoppeld aan de rijmodus. In Touring het hardst en in Gravel het zachtst, met Urban daar precies tussenin, terwijl in Offroad de vering op offroad gebruik is afgestemd. Bij normaal gebruik geeft de semi-actieve vering geen enkele reden tot klagen en wanneer je wat sportiever aan het rijden bent voel je ook dat ‘ie wat stugger reageert, maar wanneer je op een bochtige weg de Africa Twin tot de laatste paardenkracht uitperst merk je al snel dat de grens is bereikt. Nu kan zowel voor als achter de demping in 3 standen (-, std, +) worden aangepast, maar dat kan alleen in het instelmenu van de User 1 en User 2 rijmodi. Bovendien, wie elke dag ‘van dik Hout’ rijden wil zal met een sportieve Naked veel beter uit zijn.