Vergelijk: MV Agusta Brutale 800 RR vs Ducati Monster 821

En dan is de Duc nog de meest vriendelijke van de twee. Dat wat ogenschijnlijk op een zadel lijkt op de driecilinder, is in werkelijkheid een kruising tussen een stuk steigerhout en een IJzeren Maagd. Oh, je zit absoluut wel meer in aanvalshouding op de MV, de zitpositie lijkt van alle nakeds bij elkaar nog het meest op die van de Street Triple en we weten hoe goed we die motor vinden. Heus, er zit echt wel gang inMaar het zadel is zó hard dat je desondanks niet langer dan een uur blijft zitten. En ook dat zou er nog mee door kunnen, ware het niet dat ook de vering veel en veel te stug is. Ik heb uiteindelijk naast Ed gereden met mijn blik op de schokbreker om te zien dat het ding echt wel beweegt, maar het ding is dermate hard afgeveerd dat je met passagier en bagage nog steeds op circuitafstelling staat. Een zachtere veer zou echt een wereld van verschil maken. 

Daar heeft de Duc dan weer geen last van. Nou is er vanzelfsprekend wel veel verschil tussen de Monster en de Brutale, maar de vering van de Monster blinkt eigenlijk uit in onopvallendheid. Zoals het is, is het eigenlijk wel oké. En dat is precies wat je zou mogen verwachten van een motor die, tenminste volgens eigen hiërarchie, nagenoeg als instapmodel gezien kan worden. Je kunt de veervoorspanning achter nog aanpassen, maar niet veel meer dan dat. De voorkant is in z’n geheel niet instelbaar. En die trend loopt verder door, want aan het stuur vinden we ook niet-instelbare hendels. Ook weer zoiets waarvan je denkt ‘oh ja,
Knopjes! Ook een modern ding, iedereen moet tegenwoordig hip hipper hipst

Soms moet je de instelbaarheid er een beetje bij denken. Niet alles is even goed bereikbaar

Niets menselijks is Italianen vreemd. Speciale aandacht op kontjes bijvoorbeeld dat was waar ook’. Kan het me nog herinneren van de 696, een flink aantal jaar geleden. Hetzelfde geldt voor het stuur, dat voor de verandering eens geen fatbar heeft maar gewoon een doorlopende diameter. Valt nooit iemand op, totdat je op veel andere motoren zo’n luxe uitvoering aangetroffen hebt. Even terug naar hoe het was, als het ware.

Maar qua wegligging doet de Monster het best oké, niveautje ‘niet top, maar hier kun je heel oud mee worden’. Het kan wel beter, maar meestal koop je dan meteen een duurdere uitvoering die zoiets al standaard heeft. 

Het is misschien opgevallen dat we het niet over het ruitje gehad hebben. Nou valt er over smaak heel veel te zeggen, maar dat is ook heel persoonlijk. Maar het is daarnaast ook een accessoire en dus niet standaard, dus kunnen we er eigenlijk ook weinig over zeggen. Maar tussen ons: het werkt redelijk en levert geen extra storende turbulenties op. Het hitteschild van de uitlaat, da’s wat anders. Nu de uitlaat buiten langs het blok naar beneden loopt in plaats van achter het blok langs, moest er iets mee gebeuren. 'Ik koop een MV en ik neem mee....'Daarom heeft Ducati er een dubbellaags hitteschild op gemonteerd en daar zijn we best blij om, want je zit nagenoeg continu met je dijbenen tegen de pijp, zet je je voet op de grond al helemaal. Blijkbaar is hier ook iets te enthousiast voor esthetiek gekozen. Daarentegen had ik totaal geen last van wat Ed verder nog opmerkte, de linkerkant van de achterbrug. Blijkbaar zit de directeur met z’n hak zo dicht tegen de motor, dat hij niet alleen de achterbrug kan voelen bewegen (zei daar iemand Aprilia RSV1000?) maar zich ook een beetje druk maakt wel heel dicht bij de ketting in de buurt te komen. Dat soort dingen gebeurt je bij een MV dan weer niet, die heeft daar oplossingen voor verzonnen waar je ook maar kijkt. En geen onderdeeltje verlaat de fabriek zonder eerst een aantal keer grondig onderzocht te zijn door de designafdeling.