Vergelijk: MV Agusta Brutale 800 RR vs Ducati Monster 821

Ik begrijp MV wel hoor. Wil je een motor met hun merk kopen, dan moet je dat écht willen. Je mag altijd weten dat je met iets bijzonders rijdt en dus hoeft het met niks anders vergelijkbaar te zijn. De rest, dat is plebs, jij rijdt met een MV. Tuurlijk, logisch. Dat het daarbij ook een prijzig ding is, ook oké.
Hoeveel designs zou Brembo nou eigenlijk hebben? Je denkt dat ze hetzelfde zijn, totdat je nauwkeuriger kijkt

Sommige details zijn zo iconisch, daar herken je de hele motor aan Je wilt exclusief, dan krijg je dat ook. En met 140 pk is het mijlenver de sterkste en dus meest extreme machine in z’n klasse. Ook dat is helemaal prima en helemaal te volgen. Maar er is ook een andere kant. Zou je, als je ‘de beste’ motor in z’n klasse zoekt, niet ook gewoon ‘de beste’ kunnen krijgen? Dus beter dan de concurrentie, meer intuïtief, passend als een handschoen, als een verlenging van jezelf? MV doet niet mee, en dat is oké. Of MV doet niet mee en maakt het zich daarmee knap moeilijk. Tot nu toe was het makkelijk; wil je de beste naked, dan wil je een Speed Triple RS. Of misschien een R, als je zonder Monoblocs en Öhlins kunt (en op straat is dat best te doen). Eigenlijk vertelt Triumph in z’n eentje al het hele verhaal. Wil je meer, dan betaal je meer, maar krijg je ook beter. Tot de 800RR. Dan wordt het ineens vechten met de beer. Je zult inderdaad weten dat je met iets heel speciaals op pad bent. Reminder: volgende keer een Camelbak mee. Een groteMaar waar je bij Triumph meer betaalt en meer krijgt, is Italië zo eigenwijs dat je het nog steeds moet doen zonder TFT, zonder Monoblocs en weliswaar met best goede, maar keiharde vering en een zadel waar je na een halve dag opgelucht vanaf stapt. Net zover als je het kunt verklaren, kun je het eveneens niet vatten. En dat blijft gewoon malen. Je raakt er in elk geval niet snel over uitgepraat.

Gek genoeg valt de Duc daar dan ver bij in de schaduw. Dat is wel eens anders geweest en dat verdient ie ook heus, maar naast zo’n oxymoron als de Brutale verbleekt nou eenmaal alles. En dan krijg je het als Bolognezer furie dus ook gewoon moeilijk, ook al maak je geen klap verkeerd. Maar zo merken we, ook de Monster is dit keer niet volledig pijnvrij. Maar we klagen nietWat er precies met de zithouding is gebeurd weten we niet, maar duidelijk is wel dat dit niet de meest begeerlijke Monster ooit is. Die eer gaat nog steeds naar de 1200 R, maar die is dan weer anderhalf keer zo duur. Op z’n minst. 

En toch zijn het beide geen slechte motoren. Slechte motoren worden niet meer gebouwd. Ze zijn goed afgewerkt, ze vliegen niet spontaan in de fik en ze maken de tongen flink los. Rij je een van deze machines, dan maak je een statement. Dan kies je heel bewust voor iets speciaals. De een wat specialer dan de ander, maar dan nog. Je staat voor je keuze, je bent er blij mee en de meesten onder ons, wij stomme journalisten uitgezonderd, stappen niet dagelijks op iets anders over. Dan is het met die relatie met je motor ook een stuk rooskleuriger gesteld.