Test: MV Agusta Brutale 675 vs F3 800

Hoe hard ik ook voor m’n gevoel met de F3 800 over de prachtige spaghetti aan wegen aan het vegen ben, ik raak die verdomde Burger achter me maar niet kwijt. Hoewel ik dat pas ontdek door plat achter de kuipruit te kruipen en er eindelijk zicht naar achteren in de bijzonder fraaie spiegels komt. M 
De 'budgetversie' van de driecilinder familie. Zie jij het?

Sneller dan m'n eigen schaduw. Lucky Luke zou trots op me zijn geweest
et de helm boven de ruit zijn het voornamelijk asfalt en je armen die het beeld naar achteren vormen. Dat de Brutale 675 geen strobreed prijs weet te geven is in feite niet vreemd, niet alleen heeft de fiets zoals gezegd dezelfde geometrie, bovendien wordt door het brede stuur en de meer rechtop zithouding meer overzicht gecreëerd waardoor het geheel een stuk gemakkelijker te sturen is.

Qua acceleratie bovenin is de Brutale geen partij, maar met een verschil in vermogen van meer dan 40 pk hadden we ook niet anders verwacht. Het mindere vermogen van volgens opgave 108,5 pk speelt de handelbaarheid daarentegen juist in de kaart, te allen tijde kan de gaskraan ongegeneerd worden opengedraaid, zonder dat je bang hoeft te zijn in de buurt van het vijfcijferige toerengebied brutaal achterover te worden gelanceerd. Bovendien stuurt de Brutale dankzij het brede stuur vederlicht – waar de F3 met overtuiging de bocht moet worden ingestuurd hoef je met de Brutale maar met je ogen te knipperen en je hebt de fiets al op z’n oor gelegd. Het heerlijk lichte (Brutale) en directe (F3) stuurgedrag komt trouwens deels ook door de krukas, die in tegengestelde richting draait en daardoor de gyroscopische werking van de wielen elimineert. Hoe hoger het toerental, hoe hoger het effect, dus hoe harder dat je de driecilinder over een bochtige weg heen jaagt, hoe gemakkelijker dat de fiets van richting is te veranderen ten opzichte van een motor wiens krukas in dezelfde richting als de wielen draait.

De Brutale 675 mag misschien niet die indrukwekkende powerboost hebben waarmee de F3 800 is gezegend, maar daarmee is niet is gezegd dat de Brutale geen brute power heeft. Ook in Rain modus kan de motor probleemloos op het achterwiel worden gezet en is daar best een tijdlang op te houden, met dank ook aan de kortere gearing van de fiets. Is het geluid van de F3 800 rauw en agressief, de Brutale 675 is over het grootste deel ietwat van beschaafder aard, totdat het vijfcijferige gebied wordt aangesproken en de prachtige brul ontaard in een ongekend felle huil die is staat zal zijn een glas te breken, om van je trommelvliezen nog maar te zwijgen. M 
Niks mis met de Brembo monoblocs, nu alleen nog een voorvork die tegen dat geweld is opgewassen. Hadden we al gezegd dat de F3 waanzinnig vet klinkt?

Zie je wel, in geen velden of wegen meer te bekennen, die Raket op z'n F3
 
Boven de tienduizend toeren gilt de Brutale uit de airbox als een horde Justin Bieber fans.  et een opgegeven vermogen van 106,5 pk heeft de Brutale 675 een paar paarden meer dan z’n Britse concurrent, maar voor m’n gevoel zijn dat er zelfs meer dan een paar. Ook met de Brutale 675 is het de 200-zone best wel snel bereikt en dan is de fiets nog zeker niet aan het eind van zijn latijn. En dat op een manier die haast bijna des Honda’s is: opstappen, en binnen notime het gevoel hebben al jaren met de Brutale te zijn getrouwd.

Toch heeft de Brutale 675 ook zijn tekortkomingen. Net als bij de F3 800 is de Brutale erg op z’n neus gericht en wordt erg zenuwachtig zodra het anker wordt uitgegooid. Zeker in combinatie met slecht wegdek is de grens snel bereikt en laat de Brutale 675 al stempelend, wurmend en kermend weten hier eigenlijk niet voor te zijn bedoeld. De vering, die op de F3 800 geheel instelbaar is, is bij de Brutale 675 alleen voor wat betreft de veervoorspanning achter aan te passen, en daar houdt het bij op. De voorvork duikt bij extreem aanremmen nog sneller en dieper in, waarna er nog maar weinig reserve over is. Als er dan midden in de bocht ineens een hobbel of bobbel in het wegdek is, is vervolgens het einde snel bereikt. Het deed mij denken aan de Hypermotard en Hyperstrada op Corsica, die door hetzelfde probleem werden geplaagd. Té extreme remmen voor de vering, of té slappe vering voor de remmen, net hoe je het bekijken wilt. Dat het echter tot geen enkel ‘Oh, kut…’ moment heeft geleid laat echter zien hoe gemakkelijk de Brutale 675 te allen tijde te controleren blijft.