Introductie: Honda CB500X

De uitgezette testroute van 120 km lang is dan ook puur gericht op het asfalt. De route slingert zich een weg door het bergachtige land rondom het stadje Manresa, zo'n 100 km ten westen van Barcelona. Een erg mooi gebied met, uitgezonderd de snelweg,
Van welke kant je 'm ook bekijkt

De CB500X ziet er gewoon als een stoere volwassen fiets uit

Toch?alleen maar slingerende spaghettiwegen die nog het best vergeleken kunnen worden met de wegen op Sicilië. Een perfecte plek om een motor als de CB500X te testen.

Terwijl ik naar 'mijn' motor voor de dag loop valt me op de X'en in hun natuurlijke habitat, mede door de grote voorkuip en hogere voorvering, niet bepaald klein te noemen zijn. De twin wordt geleverd in 3 kleuren waarvan vandaag de rode en de witte zijn meegenomen. De grijze versie is er niet bij. Geen probleem, de beschikbare kleurstellingen zien er beide erg goed uit. De witte, met een rode X op de voorkuip heeft iets sportiefs, terwijl de rode er met een grijze X op de kuip wat chiquer bij staat. Niks aan de motoren verraad dat we hier met budget motoren te maken hebben. De afwerking is van bekend Honda niveau, gewoon goed dus. Het, voor een opstapper, aanzienlijke formaat staat mij met mijn 1m83 bij het opstappen niet in de weg. Met een aanzetje slinger ik mijn been over het 810 mm hoge zadel. Door het relatief smalle zadel kan ik makkelijk met mijn benen bij de grond. Over het startproces is niks bijzonders te vermelden en ook mijn voeten vinden moeiteloos de steuntjes die je benen in een comfortabele, maar actieve hoek dwingen.

Het blok laat meteen na de start een gecultiveerde loop horen, de krukas draait net langzaam genoeg om toch te merken dat je met een twin van doen hebt, maar de Honda klinkt een stuk beschaafder dan bijv. een Kawasaki ER-6n. Bij het wegrijden valt op hoe makkelijk de motor oppakt en hoe moeiteloos de koppeling te hanteren is. De handvatten zitten ook op z'n Honda's, dus precies op de plek waar je ze verwacht. Hoewel je natuurlijk merkt dat je rechtop zit is de zitpositie actief genoeg om te voorkomen dat je in je rug gaat hangen. De eerste indruk op de motor is gewoon goed, niet bijzonder, maar het welkom thuis gevoel is meer dan aanwezig. De zit is actief met oog voor comfort, het motortje draait soepel rond en je kijkt uit op een fraai digitaal dashboard in de stijl van de NC700 serie. Een digitale toerenteller zal de eerste kilometers altijd een kwestie van wennen blijven, maar eenmaal gewend functioneert ook deze prima. Als je de X op een normale manier gebruikt heb je de toerenteller overigens niet echt nodig. Het blok pakt mooi en loopt tot zo'n 4000 tpm vooral erg voorspelbaar. Ook in hogere versnellingen is er geen sprake van bokken of een onregelmatige motorloop. Een prettig karakter dus voor degene die voor het eerst of sinds jaren op de motor stapt. Maar gelukkig houdt het hier niet bij op. Voor degene die het zoekt biedt de twin een verrassend sportief karakter, zolang de virtuele naald maar boven de 5000 tpm wordt gehouden. Rond dit toerental heeft de Allroad verrassend veel koppel. De aanwezige 43 newtonmeters worden in ieder geval erg effectief ingezet, voor mijn gevoel zijn het er zomaar 10 meer. Sterker nog, ik durf te beweren dat je 10 jaar geleden op z'n minst een vergelijkbare 700cc nodig had om deze rijervaring te evenaren.