Introductie: Honda CB500X

Ondertussen zit het tempo van de groep journalisten er goed in en moet ik mijn best doen om bij te blijven. Nu komt het Jeckyll en Hyde karakter van de twin pas echt goed naar boven. Op deellast is de motor te beschrijven als een allemansvriend met stemina, maar volgas gaat de twin met een rauwe raspige schreeuw pas echt vooruit. Bijzonder om te horen is dat het twin geluid in de bovenste regionen veranderd in een echte Honda schreeuw die bijna doet denken aan de voortstuwing door een 4-in-lijn. Op het bochtige testparcours vraagt het blok, wil je op snelheid blijven, er wel om om in de toeren gehouden te worden. Op een toeristisch tempo is de motor voor zijn 471cc verrassend schakellui, maar als je op snelheid afremt voor een bocht en weer gas geeft zonder een versnelling of twee terug te schakelen merk je dat je niet op een echte big bike zit. Dat klinkt als een minpunt, en voor mensen die altijd en overal koppel gewend zijn zal dit ook zo zijn, maar het maakt de CB500X juist tot een motor met karakter. Als je simpelweg wilt toeren zullen de 3e en 4e versnelling een prima werkgebied zijn, want soepele gasreactie en altijd voldoende koppel voor handen. Maar daag jezelf en de motor dan ook eens uit het volledige toerenbereik te gebruiken. Wat een lol! Motorrijden wordt op deze manier weer een uitdaging. De lichte Honda bocht naar bocht laten vliegen is een waar feest, de motor laat zich met gemak in een hoek dwingen om vervolgens, mits in de juiste versnelling, de bocht weer uit te knallen. Zolang je maar bereidt bent om er voor te werken. En juist dit arbeidsmoraal zorgt bij ondergetekende voor een smile van oor tot oor. Uiteindelijk zal een wat snellere rijstijl om een actieve linkervoet- en hand vragen, maar geholpen door de lichte koppeling en de parate en soepele versnellingsbak is dit vooral een pluspunt.

Vooral bij een motor die gericht is op de minder ervaren motorrijder het een uitdaging een balans te vinden tussen een lichtvoetig stuurkarakter op lage snelheid en stabiliteit op hogere snelheid. Om de motor de stabiliteit te geven die je verwacht bij een Allroad is de wielbasis verlengt ten opzichte van de F en de R. Wat de X deelt met deze
De 471cc is in de verste verte niet met het NC700 blok te vergelijken. En dat voor 'beginnend' motorrijders

Ruimte voor bijvoorbeeld een slot was anders best handig geweesttwee is het op massa centralisatie gerichte ontwerp van het frame en het daarin gehangen motorblok. Dit moet weer zorgen voor het lichtvoetige stuurkarakter dat je zoekt in een instapmodel. In de praktijk pakt deze theorie goed uit.De CB voelt op de snelweg en in snelle, glooiende bochten stabiel genoeg, terwijl de motor in het korte werk echt uitblinkt. De smalle kronkelende wegen in het Siciliaanse... pardon, Catalaanse landschap passen dan ook perfect bij de X. In de stad zal dit niet anders zijn. Wat in een stadse omgeving wel eens wat minder zou kunnen zijn is het feit dat de X een vrij lang gegearde eerste versnelling heeft. Aangezien het blok wat toeren nodig heeft om echt op snelheid te komen zal de X dus niet de allersnelste zijn bij het stoplicht. Wat dan weer erg meewerkt is het lage gewicht van de Honda. Eenmaal op snelheid reageert de 47 pk sterke Honda als een hazewindhond op de input van zijn bestuurder.

Op het rechte stuk merk je, als je de kans krijgt het gas lang genoeg open te houden, op een gegeven moment ook wel de beperking van de aanwezige hoeveelheid cc's. Kordaat snelt de snelheidsmeter naar de 170 km/h, om vanaf daar iets minder kordaat de 180 op te zoeken, om net iets daarboven te blijven steken. Leuk om als wetenschap aan te nemen of zelf een keer uit te proberen. Maar toch ook wel een gevalletje zout op slakken, want welke beginner (of motorrijder in het algemeen) zit meer boven dan onder de 150 km/h? Wat een langere rit wel opvalt is dat het comfortabele zadel wel aan de zachte kant is. Of dit te zacht is, is niet te beoordelen op een rit van 120 km, maar dat het zadel meer op comfort dan op sportiviteit is gericht is duidelijk.

De remmen, die bij dit soort snelheden toch wel redelijk van belang kunnen zijn functioneren naar behoren. De voorrem kan bij het aanremmen soms wat vaag aanvoelen. Mede door de langere veerweg van de voorvork duurt het ook gewoon wat langer voordat de veer zodanig is ingeveerd dat je het contact tussen rubber en asfalt goed kan waarnemen. Eenmaal bij dit punt aangekomen kan je echter flink doorremmen en bieden de axiaal opgehangen dubbele remklauwen voldoende vertraging. Geholpen door de wetenschap van standaard gemonteerde remassistentie kan je de hendel sowieso met vertrouwen volledig inknijpen. Het ABS grijpt laat in, zoals het hoort, en doet dit met kortdurende intervallen zonder de mogelijkheid het wiel kort te blokkeren helemaal weg te nemen. Remassistentie die je dus de mogelijkheid geeft het gevoel met de banden en het wegdek te behouden. Dit heeft mijn voorkeur boven de de systemen die de mogelijkheid om het wiel te blokkeren helemaal weg nemen.