Introductie Kawasaki Z 1000

Lintjes

Vraag ik me nu zo ineens af: zou je hier nu ook zoveel beter mee kunnen bellen? 

De wimpel gevormd door een stapel knaloranje Kawasaki’s begint te wapperen…we naderen het berggedeelte. Hiervoor was al duidelijk geworden dat de motor best goed een hoek om te krijgen was; eigenlijk begint het nu pas echt. Een zo goed als uitgestorven (en dat noemt men hier doorgaande weg) asfaltlint kronkelt zich hoger en hoger, en tevens smaller en smaller, richting een kleine pas vanwaar het op een zelfde manier omlaag wikkelt. En met het tempo wat we aanhouden wordt inmiddels goed duidelijk wat er bij de presentatie bedoeld werd met de stapel verbeteringen. Door de zit vóór op de motor voel je inderdaad goed wat het voorwiel doet en wat de motor wil. Bijzonder weinig om eerlijk te zijn; je prikt kinderlijk eenvoudig de motor daar waar je ‘m hebben wilt, en mocht je halverwege alsnog een andere mening vormen, dan corrigeer je gewoon; geen centje pijn. Sterker nog; de motor stuurt opvallend licht. Daar moet wel bij gezegd worden dat de motoren voor deze presentatie een aangepaste verings-setup meekregen; normaliter is de motor iets zachter en minder op de neus afgesteld. Gecombineerd met de gewoon zeer goed werkende remmen wordt de Z een zodanige gooi- en smijtfiets dat je al snel vergeet met een ‘hele liter’-kanon onderweg te zijn.

dat stickertje sprak de waarheid om een uur of half negen; 70 kilometer en anderhalf uur later namen we een foto
(foto: Koen Alders) 

Dat het blok goed onder handen is genomen is ook goed te merken; de vermogenskromme loopt heel vloeiend omhoog tot het punt waar je, volgens zeggen, 125 paarden tot je beschikking zou moeten hebben… dat zijn er toch maar liefst 117 méér dan de koningin… al zou je het niet zeggen. Goed, voordat je er erg in hebt haal je hoogst illegale snelheden, maar het is juist dat kleine puntje: je hebt er geen erg in. De vermogensafgifte is zó soepel en lineair dat je nooit echt het idee hebt met een kanon onderweg te zijn. In tegenstelling tot de FZ1 (of, nog erger, een willekeurige twin) worden je armen net níet uit de kom getrokken. Dat is dan meer een koppel-issue, en daar zou toch iets aan gedaan moeten zijn. De top van de koppelkromme is wel merkbaar; precies rond die opgegeven 8000 toeren is het heerlijk surfen op de Newtonmeters, maar het gaat allemaal zó vloeiend en soepel…het verrast nergens.

Marechaussee
De eerdergenoemde remmen zijn een tweede blik waard: niet alleen zien ze er netjes en tegen hun taak opgewassen uit, ze zijn het ook met méér dan voldoende in reserve. Met één enkele vinger is de machine al bijzonder snel tot stilstand te brengen; moet het nog sneller dan is een vingertje extra ruim voldoende. Wil je tegen een muur tot stilstand komen, dan heb je de keus tussen de volle hand en het letterlijke werk. Meer dan voldoende gevoel ook, en het optionele ABS maakt het helemaal een feest van vertrouwen. Steek de vlag maar uit. Achter idem, de achterrem laat zich met voldoende gevoel bedienen tot het punt wat jij in gedachten hebt; het zij blokkeren voor het snel-straatje keren, hetzij nèt niet voor het betere remwerk, hetzij slechts slepend voor stabiliteit in de bocht. Hoedje af.