Test: Kawasaki Z750

In plaats daarvan richt Kawasaki zich weer op het vertrouwde imago van de "Green, Mean Machines". Het afscheid van al die leuke oude modellen doet even pijn, maar aangezien wij van Motorfreaks beter zijn in het verslaan van geboorteberichten dan in het verslaan van overlijdensberichten laten de de oude modellen maar voor wat ze waren. Op eentje na dan.

Vervanger of opvolger?
In de gedrukte media werd de Z750 regelmatig afgeschilderd als de vervanger van de ZR-7. Op zich is dat wel begrijpelijk, want zowel de cilinderinhoud als de prijs vertonen sterke overeenkomsten. Daar is zo"n beetje alles mee gezegd, want karakter, rijwielgedeelte en vermogen van de ZR-7 zijn nauwelijks met die van de Z750 te vergelijken. Het zijn twee totaal verschillende motorfietsen voor een totaal verschillend publiek.

ZR-7: braaf, voorspelbaar, zuinig, klassiek uiterlijk, conventionele technieken, 76 PK. Z750: recalcitrant, eigenwijs, lust wel een slokje, extravagant uiterlijk, modern blok, 110 PK. De Z750 is dus geen vervanger, geen evolutie van een bestaand model, maar een revolutie. De ZR-7, waarvan het luchtgekoelde blok een afstammeling is van de oude Zephyr modellen, had zijn langste tijd ook wel gehad. Milieu- en geluidsnormen, plus de wensen van de moderne motorrijder maken tegenwoordig de dienst uit en dat heeft Kawasaki goed gezien.

Tekst: Hans van Rijsse
Fotografie: Ed Smits, Kawasaki

Dark Force

De Z750 is in drie kleuren verkrijgbaar: rood, blauw en zwart. De laatste kleur kregen wij van de importeur onder de kont geschoven. Misschien wel de mooiste kleur, want het geeft de Z750 een mysterieus tintje. Het geheel straalt onverbiddelijke brute kracht uit. Een "Dark Force", waar Darth Vader met plezier zijn Imperial Shuttle voor in zou ruilen.

Afwerking
De afwerking staat op een hoog niveau: geen slordige lasnaden en prachtig in de lak. Het bikinikuipje geeft niet de indruk meer te zijn dan een esthetisch vormgegeven stukje kunststof waarmee het smoeltje van de motor wordt geaccentueerd. Dat, zo bleek later, was een vergissing. Het uiterlijk van de Z750, met zijn scherpe lijnen, is wel even wennen. Of je het nu mooi vind of niet, van conventioneel denk- en ontwerpwerk kun je Kawasaki in ieder geval niet beschuldigen.

Het meest in het oog springende detail is het digitale dashboard. Mooi is het wel (zeker in het donker), maar functioneel? Het blijkt elke keer weer (te) veel tijd te kosten om de kerstboom aan lampjes en ledjes om te zetten in begrijpelijke informatie. Dat hoort niet zo. Een analoge tellerset vertelt in een fractie van een seconde alles wat je wilt weten en dat is bij deze modieuze dingetjes niet het geval. Je kijkt, denkt, vertaalt en in de tussentijd mis je net de auto voor je die op zijn remmen gaat staan. Er is maar in één tripmeter voorzien. Een gemiste kans. Juist als je de digitale toer op gaat levert dit soort extraatjes meerwaarde op.

Lights, please
Het lijkt een trend te worden: ook bij de Kawasaki Z750 brandt er maar één koplamp. Rechts is grootlicht, links is dimlicht. Echt positief kunnen we deze ontwikkeling niet vinden. Niet alleen wordt de symetrie van de voorpartij er door verstoord (het oog wil ook wat, nietwaar), maar ook de zichtbaarheid in het verkeer lijdt er onder.Wie wel eens een Yamaha Fazer model 2002/2003 met zijn dubbele lampen tegenkomt weet wat ik bedoel: ze vallen op als een wit schaap tussen de zwarte. Een handige knutselaar zal hier ongetwijfeld wat aan kunnen doen, maar wat ons betreft mag Kawasaki dat voor het volgende jaar aanpassen. Op de lichtopbrengst zelf hebben we overigens niets aan te merken.Net als bij alle andere nieuwe modellen motoren kun je de koplampen niet meer uitschakelen. Je zou verwachten dat zo"n mooi vrij plekje rechts op het stuur meteen wordt gebruikt om een alarmlichtschakelaar te plaatsen, maar helaas. Nederland is nu eenmaal een fileland en alarmlichten zouden het gemis aan dubbel brandende koplampen enigszins hebben goedgemaakt.

Rij-eigenschappen

Met een balhoofdhoek van 24,5 graden zit deze Kawasaki op dezelfde golflengte als een supersport en dat is te merken ook. Bij lage (file)snelheden gedraagt de Z750 zich een tikkeltje nerveus en heeft moeite om een rechte lijn te blijven volgen. Eenmaal op snelheid gekomen komt deze Kawa in zijn element, maar de machine vereist wel dat je je kop er bijhoudt. De oude ZR-7S kon je bij wijze van spreken met één vinger in je neus een bocht in sturen; bij de Z750 kun je het neuspeuteren beter uitstellen tot een later tijdstip.

Dat komt vooral door de wijze waarop de Z750 is afgeveerd: superstrak en voor niet instelbaar. Dat levert een voorspelbaar gedrag op, maar onregelmatigheden in het wegdek worden niet lekker weggewerkt en leiden soms tot een opspringend voorwiel. Ook de rij-eigenschappen neigen dus wat naar die van een supersport, zodanig zelfs dat je je afvraagt of een stuurdemper niet op zijn plaats zou zijn.

Make-up spiegels
Er is nog een reden waarom je, al rijdend op de Z750, je aandacht er bij moet houden: de spiegels. Ze zijn ontworpen om een goed beeld te geven van je armen en als je ze iets anders afstelt kun je beoordelen of je ketting weer aan een invetbeurt toe is. Dames kunnen de spiegels wat hoger zetten, de poederdoos ter hand nemen en het gezicht van een vrolijke blos voorzien. Wie verwacht ook iets te kunnen zien van het verkeer achter je komt bedrogen uit. Een andere set spiegels zou als nummer 1 op onze accessoire-verlanglijst prijken.

Bruut blok
Hét verkoopargument van de Z750 is het blok. In totaal 110 PK aan de krukas rolt er uit en dat is te merken. Aan het einde van de testperiode zochten we de grenzen eens op en die vielen alles behalve tegen. In circa 3,5 seconden zaten we op 120 km/uur - nog steeds in de eerste versnelling! De toerentalbegrenzer greep nog steeds niet in, maar gevoelsmatig weet je dat het tijd is om op te schakelen. De topsnelheid klokten we op 240 km/uur. De fut was er nog steeds niet helemaal uit, maar je ligt inmiddels wel met de snuffert op de tank en begint te bidden voor een stierennek.

Injectie zonder aan/uit effect
Volgens het boekje is de Kawasaki Z750 een injectiefiets. Ahem. Wat doet die choke daar dan op het stuur? "Het is geen choke" licht de importeur toe. "Je kunt het toerental er iets mee verhogen, wat vooral bij een koude start erg prettig is." Er bleek geen woord van gelogen. Ook bij zeer lage temeraturen loopt het blok dankzij deze "choke" meteen mooi rond. De mapping is blijkbaar van een zeldzame klasse, want het gevreesde aan/uit effect ontbreekt geheel. Ook het verbruik (gemiddeld 1:17,9) doet carburateur-zuinig aan, terwijl we de machine toch regelmatig flink de sporen gaven. Achterdochtig nemen we de specs nog eens door, maar het woord "carburateur" komt nergens in de papieren voor. Ons restte weinig meer dan een diepe buiging te maken.

Stoppers
Hoge prestaties vragen om goede stoppers en op dat punt stelt de Z750 niet teleur. Ze kunnen flink bijten, maar blijven goed te doseren. Voor heeft de Z750 de beschikking over twee 300 mm schijven met dubbele remklauwen, achter is de schijf 220 mm en moet het doen met een enkele remklauw.

Concurrentie

Kawasaki ziet de Z750 als dé concurrent voor de Yamaha Fazer 600. Als we kijken naar de prijs, dan kunnen we ons daar wel iets bij voorstellen. Qua eigenschappen echter niet. De Fazer - niet voor niets gedurende jaren de best verkochte motorfiets in Nederland - is een alleskunner. Je kunt er rustig mee toeren, "m gebruiken voor woon-werk verkeer, maar ook om af en toe eens wat rubbersporen op het asfalt achter te laten. Dat maakt de Fazer geschikt voor een groot publiek, maar tevens een grijze muis die "m het etiket "De Opel Astra van de motoren" heeft opgeleverd. De Kawasaki Z750 daarentegen is een motorfiets die een heel andere uitstraling heeft. Weg met de grijze middenmoot, weg met de Nederlandse kneuterigheid. Wie op de Z750 stapt maakt een statement: "Dit ben ik, deze motorfiets laat zien uit welk hout ik gesneden ben, don"t mess with me!" Zowel het rijwielgedeelte als het motorblok onderstrepen dat imago. Op een Z750 ga je niet suf zitten toeren, je gaat er tegenaan. Verkeerslichten worden opeens een bron van inspiratie. Je hoopt, bidt en smeekt dat ze op rood staan als je aan komt rijden. Want dan begint de fun: optrekken met die hap en iedereen je kont laten zien! Dat maakt de Z750 zo uniek: hij heeft precies datgene in huis wat je bij de concurrent mist.

Huilen en ploffen
Niet alleen het uiterlijk en de prestaties maken de Z750 uniek, ook het geluid is van grote klasse. De redactie van Motorfreaks kon haast niet geloven dat de standaarddemper van deze Kawasaki probleemloos door de keuring was gekomen en toch is dat zo. Precies in die delen van het geluidsspectrum waar de dB-metingen plaatsvinden gedraagt de Z750 zich als het braafste jongetje van de klas. Maar ga je op het gas, dan komt er een typische Kawa-huil naar boven die de rillingen door je lijf jaagt. Ga van het gas en er komen doffe ploffen uit de uitlaat die peristaltische bewegingen van het darmkanaal opwekken. We konden er geen genoeg van krijgen en schrapten het woordje "vervangingsdemper" subiet uit de lijst van mogelijke accessoires.

Conclusie

De Kawasaki Z750 maakte op onze testrijders een verpletterende indruk. De prijs in aanmerking genomen: wat een strak rijwielgedeelte, wat een brute kracht, wat een uitstraling! Na anderhalve week op de Z750 waren we het commerciële praatje van de importeur allang vergeten. Concurrent voor de Fazer? Yamaha maakt geweldige motorfietsen, maar een concurrent voor de Z750 heeft het niet in de folder staan.

Deze Z750 heeft een keerzijde: het is eigenlijk geen beginnersfiets. Het stuurgedrag, het vermogen en de manier waarop de zaak is afgeveerd vraagt om een vaardige hand. Onder die vaardige hand komt deze Dark Force pas echt tot leven. Wie denkt de Z750 aan te kunnen heeft er een geweldige motorfiets aan. Eentje die boven het maaiveld uitsteekt, eentje die de nekken doet draaien en eentje die in zijn prijsklasse geen concurrentie heeft. De prijs voor al dit fraais is schandalig laag, maar we zullen de laatsten zijn die daar over klagen. Ook het comfort is dik voor elkaar. Het bikinikuipje houdt je veel beter uit de wind dan je op basis van het uiterlijk zou verwachten. Niet zo goed als een volledige ruit uiteraard, maar voldoende om je ook bij hogere snelheden ook nog lekker te voelen. Een bijkomend voordeel is dat er rond de helm opvallend weinig turbulentie ontstaat, waardoor het rijden op de Z750 een relatief stille aangelegenheid is.

En daarmee eindigen we weer waar we begonnen zijn: de Kawasaki Z750 is "The Dark Force", de Imperial Shuttle van motorfietsen in de prijsklasse tot € 8000,00. Misschien dat de concurrentie in de komende jaren een "Clone War" start, maar voorlopig is Kawaski heer en meester van dit universum.

• Prijs, prestaties, rijwielgedeelte, looks
• wegwerp dashboard, spiegels, geen beginnersfiets

Technische specificaties