Test: Royal Enfield Himalayan 450

Op het tweedelige zadel, dat in een handomdraai in hoogte verstelbaar is van 825 tot 845 millimeter, is ruimte genoeg voor twee en voldoende bewegingsvrijheid voor offroad gebruik. Ten opzichte van het zadel zijn de voetsteunen echter vrij hoog geplaatst, waardoor rijders van gemiddelde lengte de voorkeur zullen geven aan de hoge stand en toch de voeten goed aan de grond zullen krijgen. Als een gladde aal door een pot mayonaise, of zoiets danOp asfalt maakt de Indiase een vertrouwenwekkende indruk, waar het vrij lage rijklaargewicht van 196 kilo, de bescheiden 21-17 inch offroad maten met smalle 140 mm achterband en de ergonomie hebben bijdragen. De 450 neemt de Sardijnse kronkelige wegen door de rotsachtige omgeving moeiteloos en met een goede mate van precisie en stabiliteit, de veerelementen doen meer dan hun uiterste best om alle oneffenheden te absorberen, en doen dat tegelijkertijd met een gevoeligheid van hetzelfde niveau als beduidend duurdere componenten - wat geboden wordt is ruim voldoende.

Hetzelfde geldt voor de aandrijving. De uitgebreide elektronica omvat twee verschillende mappings, die echter alleen bij stilstand kunnen worden gewijzigd. Over land is de zachte Eco-modus echter overbodig. De eencilinder voert de aandrijfwensen van de bestuurder gewillig uit, trilt dankzij de balansas en rubberen steunen niet overmatig in het typische snelheidsbereik op landwegen en laat zich bij lage toerentallen voortbewegen. Bijkomend voordeel van het laagtoerige karakter is het zeer nette brandstofverbruik van 3,7 l/100 km, ofwel ruim 1 op 27, wat de Himalayan 450 in combinatie met de relatief grote 17-liter tank een actieradius heeft van ongeveer 450 kilometer geeft. Geen slecht vooruitzicht, wanneer je uitgebreide verkenningstochten door het Sardijnse achterland met zijn gebrekkige infrastructuur hebt gepland. De nieuwe zesversnellingsbak, die soms in niemandsland Onverhard doet 'ie ook, met gemakbelandt, is echter voor verbetering vatbaar. Het is te hopen dat de nog maagdelijke kilometerstand van het blok hier debet aan is geweest, hoewel het ook dan eigenlijk beter zou moeten.

Gelukkig gaat de route op Sardinië door waar het asfalt ophoudt, waar de Himalayan 450 kan laten zien waartoe hij in staat is: de Sherpa levert het gewenste koppel heel direct en duidelijk en stelt je in staat om op elk moment de gewenste hoeveelheid wielspin te genereren – wat dankzij de CEAT met lage grip weinig moeite kost. De Himalayan is daarbij zeer goed te controleren, dankzij de goede grip van de voetsteunen na het verwijderen van de rubberen inserts, en de uitgebalanceerde gewichtsverdeling. Het stuur ligt ook als je op de voetsteunen staat comfortabel in de hand en de veerelementen lijken van de uitdagingen te genieten. De Royal Enfield is te allen tijde volgzaam en controleerbaar en biedt ook beginnende offroad rijders vanaf het begin ongecompliceerd maar toegewijd offroad plezier. En nou die hendjes, ehhh... wieltjes, de lucht inHet zeer terughoudende ontwerp van de zwevende remklauw aan de voorzijde, dat op straat tamelijk lusteloos te werk gaat, past hier ook bij.

Hoewel er niets op zit wat niet nodig is, schittert de Himalayan 450 met een rond TFT-kleurendisplay, dat eenmaal verbonden met een mobiele telefoon onder andere navigatie op basis van Google Maps mogelijk maakt, een functie die absoluut een must is voor de hedendaagse generatie, die zich zonder navigatie geen raad meer weet. De bediening via de kleine joystick links op het stuur is echter niet erg nauwkeurig en het koppelen zuigt al snel het leven uit de mobiele telefoon. Een onopvallende USB-C aansluiting op het stuur voorkomt dat de telefoon het loodje legt als hij op tijd wordt opgeladen. Gezien het ongecompliceerde rijgedrag is het verrassend dat de zijstandaard, die net als alle hendels zeer solide is, veel te kort is en de Himalayan dus ver overhelt.