Test: Royal Enfield Classic 650

Maak daar trouwens maar drie kleuren van, want naast de zeer '50s Streamline stylingelementen van de Teal Green, Vallam Red en Bruntingthorpe Blue hotrod-lakken met crème panelen, is de vierde en waarschijnlijk populairste variant, compleet met gepolijste spatborden, het chroom-tank eerbetoon aan alle roemrijke jaren van Royal Enfield, vanaf de 500 Twin die z’n debuut in 1948 maakte op de Alsof de tijd heeft stilgestaanLondon Motorcycle Show. Uitgerust met dezelfde in die tijd revolutionaire swingarm-achtervering als de 350 cc Bullet eencilinder waarmee hij gelijktijdig was ontwikkeld, bood het debuutmodel met paralleltwin mijlenver meer comfort dan zijn rivalen met plunjerframe of starframe.

Fast forward naar het heden, en in de afgelopen zes jaar sinds Royal Enfield in 2018 haar eerste 650 cc tweecilinder motoren van het moderne tijdperk lanceerde, hebben de goed ontwikkelde, goed gebouwde en goed geprijsde Interceptor en Continental GT en hun opvolgers de Indiase fabrikant gekatapulteerd naar een leidende rol in het wereldwijde 500-800 cc middensegment.

Deze twee debuutmodellen werden in 2023 vergezeld door de Super Meteor, de eerste van een reeks zogenaamde Custom-versies op hetzelfde paralleltwin-platform, in 2024 gevolgd door de Shotgun. Deze Custom-stijl Cruisers zijn zelfs een nóg grotere wereldwijde hit dan hun twee voorgangers, ondanks leveringsperikelen in verschillende markten van deze vier duurste en krachtigste modellen in de Royal Enfield line-up, waarvan de dynamische CEO Siddhartha Lal zegt dat hij in eerste instantie verwachtte dat ze het meest interessant buiten India zouden zijn. In plaats daarvan waren Lal en zijn collega's aangenaam verrast: de vraag naar de tweecilindermodellen op de Indiase thuismarkt (nog steeds goed voor 85% van de jaarlijkse verkoop) overtrof ruimschoots hun verwachtingen. De verkoop van de paralleltwins in India steeg met een verbazingwekkende 197,42% op jaarbasis tot mei 2024 - in 2023 werden in India bijvoorbeeld alleen al 13.997 exemplaren van de Super Meteor 650 verkocht. 

Zelfs nu de productie in de fabriek in Oragadam buiten Chennai zes dagen per week op volle toeren draait, zijn er overal wachtlijsten voor deze motorfietsen omdat de productie moeite heeft om de vraag bij te benen. Het moederbedrijf van Royal Enfield, Eicher Motors (waarvan de RE-verkopen 92% van de totale omzet uitmaken), rapporteerde in mei van dit jaar dan ook een enorme Nee, dit is niet de set van Peaky Blinders. Hoewel....stijging van de nettowinst met 37,31% voor het boekjaar 2023/24, met een omzetstijging van 14,50% dankzij een stijging in verkopen met 9,0% tot 912.732 eenheden. En ware het niet voor de leveringsperikelen had deze toch al gezonde balans nog betere resultaten kunnen opleveren.

Gezien de aanhoudende stijging van de verkoop in binnen- en buitenland lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat de magische grens van één miljoen motoren per jaar wordt doorbroken. Het feit dat de twee Indiase Enfield fabrieken een gecombineerde productiecapaciteit hebben van 1,2 miljoen motorfietsen per jaar in de huidige drieploegendienst van zes dagen per week, waarbij de zondag wordt besteed aan het onderhoud van de fabriek, maakt dit volledig haalbaar. Als je bedenkt dat Royal Enfield in 2006 slechts 33.000 motorfietsen maakte en tien jaar geleden nog de beste jaarverkoop ooit behaalde van 300.000 stuks, dan kun je de geweldige groei van het bedrijfZou ze nou denken: "toch wel leuk dat ze 'm in de kleuren van mijn outfit hebben aangepast"? in het afgelopen decennium, Covid niet uitgezonderd, volledig waarderen.

Dit beste van alle problemen wordt nog eens verergerd door de komst van de 2025 Classic 650, een langverwachte nieuwe variant van Enfields tweecilinderlijn met exact dezelfde motortuning als de Shotgun en Super Meteor en hetzelfde frame als zijn zustermodellen, maar dan met een heel andere geometrie en een andere zithouding. Dit is te danken aan het gebruik van een 19-inch voorwiel en een 18-inch achterwiel op de Classic, in overeenstemming met de ongegeneerde retro-styling van de motorfiets. Als je er alleen al naar kijkt, krijg je het gevoel dat dit de motor is waar duizenden potentiële Enfield-klanten over de hele wereld op hebben gewacht sinds het debuut van het tweecilinderplatform in oktober 2018. Maar hoewel de Classic 650 al sinds 2016 in ontwikkeling is, vindt het RE-management het nu pas gepast om hem in productie te nemen. En terwijl duizenden potentiële klanten hun creditcard klaar hadden liggen om een aanbetaling te doen, vertellen het verkoopsucces en de lange wachtlijsten voor de nu reeds op de markt gezette andere twins je dat Siddhartha & Co. het goed hebben aangepakt.

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Royal Enfield

Vervlogen tijden

De kans om de 650 Classic te testen deed zich eind september voor op wat ooit Enfields thuisbasis was in Engeland, zij het 200 mijl noordelijker van de historische Redditch fabriek in de Midlands. Daar bood het Beamish Living Museum www.beamish.org.uk een authentieke, levende achtergrond voor alle vervlogen tijden van Royal Enfield door als thuisbasis te fungeren voor een rit van 240 km over de In het najaar in het Verenigd Koninkrijk een launch organiseren, da's lef hebbenschilderachtige maar veeleisende North Pennine-wegen die de noordelijke ruggengraat van Engeland doorkruisen. Bovendien vond deze rit onwaarschijnlijk (maar zeer toepasselijk) plaats in een warme 24° Celsius zonneschijn tijdens de Britse nazomer, waardoor de kwaliteiten van deze moderne Indiase hommage aan het verleden nog eens goed konden worden beoordeeld.

Net als zijn Shotgun en Super Meteor zustermotoren wordt de Classic aangedreven door dezelfde lucht/oliegekoelde 648cc paralleltwin met acht kleppen en SOHC, die is ontwikkeld als joint venture tussen het in 2017 geopende Royal Enfield UK Tech Centre in Bruntingthorpe, vlakbij Leicester, en het Indiase R&D Centre in Tiruvottiyur, vlakbij het hoofdkantoor van de onderneming - het tijdsverschil van 4½ uur tussen beide verlengt de werkdag aanzienlijk. De twin is uitgerust met een enkele, door tandwielen aangedreven balansas om de trillingen van de motor te verminderen, waarvan de 270° krukas uit één stuk is gesmeed voor extra sterkte en duurzaamheid. Met boring x slag van 78 x 67,8 mm en een centrale nokkenasaandrijving produceert deze brandstof-ingespoten twin met een Bosch ECU en dubbele 34 mm Mikuni gasklephuizen 47 pk bij 7.250 tpm aan de krukas, terwijl het maximumkoppel van 52,3 Nm wordt geleverd bij 5.650 tpm. De zesversnellingsbak is voorzien van een slipkoppeling, terwijl de vrij lage compressieverhouding van 9,5:1 duidt op een laag toerental, waarschijnlijk om ervoor te zorgen dat de motor goed loopt, zelfs op brandstof van slechte kwaliteit, bij een geclaimd verbruik van 22 km/u.  

Het composiet stalen open wiegframe is ontwikkeld door Harris Performance, een Britse dochteronderneming van Royal Enfield, en is voorzien van een niet-instelbare 43mm Showa voorvork met een veerweg van 120mm. De dubbele Showa achtershocks, die worden bediend door de achterbrug van geëxtrudeerd staal, hebben slechts 90 mm veerweg en kunnen qua veervoorspanning in vijf stappen worden ingesteld. De wielbasis van de Classic is 1.475 mm, 10 mm meer dan die van de Shotgun
Klassiek ten voeten uit

Zelfs de teller is ouderwets in de koplampunit geïntegreerd. Eenvoudige schakelaars aan het stuur 

Serieus, dit zit echt veel beter dan je zou vermoeden.  maar 25 mm korter dan die van de 1.500 mm Super Meteor, deels vanwege de bandenmaat. De nieuwe twin heeft een 19-inch MRF Nylohigh FN - nee, ik ook niet - 100/90 voorband en een 140/70-18 achterband. De remmen bestaan uit een enkele 320 mm schijf voor en een 300 mm schijf achter, elk voorzien van een ByBre zwevende tweezuiger remklauw met standaard tweekanaals Bosch ABS. De Classic weegt volgens Enfield 243 kg met een 90% volle brandstoftank van 14,8 liter, terwijl het 800 mm hoge zadel de meeste klanten in staat stelt om beide voeten plat op de vloer te zetten als ze stilstaan.

Het hoge en brede naar de rijder toe gebogen stuur is voorzien van een gemakkelijk verstelbaar koppelings- en remhendel, ondanks de kabelbediening van de oliebadkoppeling. Er is geen toerenteller, maar één ronde klok achter in de koplampbehuizing dat een analoge snelheidsmeter combineert met een LCD digitaal paneel dat de gekozen versnelling, het brandstofpeil, de tijd, de odo en de dubbele tripmeter weergeeft. Enfields gratis Turn-by-Turn Tripper navigatiemodule, ontwikkeld in samenwerking met Google en via Bluetooth verbonden met een smartphone, is standaard, Onthaasten in het kwadraat zou ik zeggennet als op de Super Meteor en Shotgun. De Classic 650 wordt ook geleverd met de Royal Enfield Wingman in-app functie waarmee je toegang hebt tot de live locatie van de motorfiets, brandstof- en motoroliepeil, serviceherinneringen en meer. 

Zowel een zijstandaard, die heel gemakkelijk uit te klappen is terwijl je op de motorfiets zit, als een al even gemakkelijk bereikbare middenbok zijn standaard gemonteerd. De verchroomde armaturen op het stuur zien er strak en stijlvol uit, ondanks dat ze een beetje kaal lijken door de afwezigheid van andere elektronica dan EFI en ABS op een motor met een gaskabel. De LED-koplamp wordt omhuld door de kenmerkende Enfield aluminium gondel, terwijl ook het achterlicht van LED-verlichting is voorzien. De kwaliteit is uitstekend, met vanzelfsprekend aandacht voor detail.

Sterker nog, de nieuwe RE Classic 650 is onmiskenbaar aanwezig, of je nu poseert in de historische straten van Beamish of onderweg stopt voor een kopje thee (Indisch, natuurlijk - niet Chinees...). Met het standaard eenpersoonszadel op alle motoren die ik heb bereden, zowel gespoten als verchroomd, is er een ruime zitpositie die behoorlijk rechtop is dankzij het naar achteren gebogen stuur - veel meer dan op de Shotgun- of Super Meteor. Dit zorgt voor een houding die wel oké is bij lagere snelheden, maar bij snelheden boven de 110-120 km/u nogal winderig en oncomfortabel wordt, omdat je je bewust stevig moet vasthouden om niet achteruit te worden geblazen. Aangezien dit de topsnelheid was van een kopklepper 350 Classic met de wind in de rug, is het bijna alsof de R&D-technici van Enfield de rijpositie van deze motor te nauwkeurig hebben gekopieerd bij het maken van deze moderne tweecilinder versie. Ofwel dat, of ze dachten dat de potentiële klantenkring voor een dergelijke motorfiets niet sneller zou willen gaan! Ik denk dat ik de Classic 650 wel eens zou willen proberen met de smallere, plattere 'bar' van de Shotgun, met subtieler naar achteren getrokken handvatten die voor een minder rechte houding zorgen, wat me een jaar geleden tijdens de introductie van dat model een geweldige rit opleverde voor een reis van vergelijkbare lengte.

Time Stood Still

Het zadel van de Classic 650 bleek behoorlijk comfortabel te zijn, met nul verdoofde-kont-syndroom na mijn dag van 150 mijl. Dat komt omdat de balansas van de motor zijn geld echt waard is, met nul trillingen via het stuur of de voetsteunen en slechts een lichte resttinteling via het zadel, wat eigenlijk heel prettig is! Dat is nadat je de knop hebt ingedrukt en de motor onmiddellijk tot leven komt, bij gebrek aan een toerenteller - waarom? – naar schatting ongeveer 1.200 tpm stationair, Maar goed dat we hier in de middle of nowhere zitten, dit moest strikt geheim blijvenwaarbij het onconventionele ritme van de 270° krukas van de motor door de behoorlijk massief ogende verchroomde dempers klinkt. Deze zijn vrij laag geplaatst om ruimte te maken voor de duovoetsteunen, die standaard zijn gemonteerd, zelfs als je het optionele duozadel niet hebt gemonteerd.

Door het 19-inch voorwiel en de luiere stuurgeometrie die daarvan het gevolg is, stuurt de RE Classic 650 trager dan de Shotgun, die mijn referentiepunt was bij de beoordeling van de motorfiets, dus daar moest ik rekening mee houden toen ik de motorfiets van het ene op het andere oog legde in een opeenvolging van bochten in de derde versnelling over de Westmorland Fells tijdens onze rit. De niet-instelbare Showa voorvork kon goed overweg met de vele oneffenheden in het wegdek, waarschijnlijk veroorzaakt door de strenge vorst en sneeuw die in deze streken elke winter valt, zelfs onder het remvermogen van de enkele schijf voor, die voor zo'n motorfiets ruim voldoende was, ondanks het vrij zware drooggewicht van 243 kilo. Maar de 300mm remschijf achter Een betere setting hadden ze niet kunnen kiezen. Brits/Indiase motor tijdens Indian Summerbleek het helemaal te zijn, zozeer zelfs dat ik mijn diepgewortelde gebruik overboord gooide en alleen nog maar de achterrem gebruikte, behalve in de meest extreme situaties. Hij is prachtig afgesteld, dus niet overgevoelig, en kan goed worden gemoduleerd - hij moet ook fijn zijn om in de regen te gebruiken.

De Enfield Classic twin is gemakkelijk en precies de bocht in te sturen. Hij valt niet zomaar de bocht in, maar komt evenwichtig binnen om te doen wat je hem opdraagt in termen van bochtsnelheid - hoewel je de slijtboutjes aan de onderkant van de opklapbare voetsteunen zult doen slijten. Dit sturen vraagt op zijn beurt veel van de dunne 100/90-19 voorband, en ik was behoorlijk onder de indruk van het MRF-rubber waarmee ik nog nooit eerder had gereden, dat als lijm aan het asfalt plakte met veel zijdelingse grip en een goede feedback die de Pirelli-technologie waardig is die blijkbaar is gebruikt om het speciaal voor deze motorfiets te ontwerpen. 

Daarentegen was de beperkte veerweg van 90 mm van de Showa-achtervering met dubbele schokdempers minder ideaal - de demping is in orde, maar er is niet veel veerweg voor de demping om zijn werk te doen en ondanks de zachtste veervoorspanning voelde de vering gewoon te stijf aan en sloeg deze niet door. Het resultaat was dat de Classic 650 ondanks zijn gewicht merkbaar over de richels Tot in het kleinste detail klassiek, behalve de stuureigenschappen, die zijn best modernin het door vorst beschadigde wegdek in de heuvels huppelde en de rijkwaliteit was niet de beste was, behalve op de meest strakke oppervlakken. Het voelde ook alsof de motor achter te laag was afgesteld, alsof hij langere schokdempers nodig had om de achterkant op te tillen, meer veerweg te geven en het stuurgedrag aan te scherpen zonder instabiliteit te veroorzaken.

Een gesprek hierover met de ingenieurs leerde mij dat dit het enige aspect van de afstelling van de motorfiets is waar nog aan gewerkt wordt. Toch was dit niet al te nadelig voor het algehele rijgedrag van de Classic en het Harris frame is nooit een keer uit vorm geraakt, dus bijvoorbeeld het aanraken van de voorremhendel om een beetje snelheid te maken in een afdaling zorgde er niet voor dat de Classic 650 overeind ging zitten en op weg ging naar Schotland. Maar het had wel invloed op de rijkwaliteit en aangezien dit, in plaats van flitsend stuurgedrag, waarschijnlijk een belangrijk kenmerk is voor de oudere leeftijdsgroep die waarschijnlijk de doelgroep is voor deze motorfiets, is dit belangrijk.

Maar wat de Classic 650 het meest aangenaam maakt om op te rijden, zijn de pittige prestaties van die 650cc tweecilinder motor. Wederom heeft dit blok bewezen gewillig en super soepel te zijn, met het enige moment dat je je echt bewust bent van het feit dat het 'maar' een 650 is en niet iets groters, tijdens het optrekken in de hoogste versnelling op een stuk tweebaansweg.
Hadden we al gezegd dat dit klassiek ten voeten uit is?

Blok loopt echt fantastisch, maar dat weten we al sinds de eerste Twins in 2018

Serieus, met alleen de achterrem kom je al een heel eind. Heel onnatuurlijk, maar het is zoAls je zelfs maar redelijk snel wilt accelereren van bijvoorbeeld 100 naar 130 km/u mph in de hoogste versnelling, moet je één of zelfs twee versnellingen terugschakelen en de motor op toeren brengen. Dat is geen probleem, want de zesversnellingsbak van de Royal Enfield werkt letterlijk feilloos - ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat ik op een wegmotor heb gereden met een betere transmissie dan deze. Even goed, ja - maar beter, nee. 

Zowel de koppeling als de versnelling zijn licht maar positief, met een groot gevoel van precisie, plus je vindt de neutraal altijd gemakkelijk in ruststand en door het stadsverkeer rijden is geen enkel probleem. De hele bediening is als het cliché mes door de boter - foutloos. Dat gezegd hebbende, de derde versnelling is een goed gekozen versnelling die je kilometerslang kunt vasthouden rijdend door de Pennine Fells. Het ontbreken van een toerenteller of zelfs een schakelindicator werd uiteindelijk vervelend, omdat de motor zo soepel en vergevingsgezind is dat je geen waarschuwing krijgt wanneer je in de buurt van de begrenzer komt, die ondanks het feit dat er een gaskabel is op een ride-by-wire-achtige manier soft ingrijpt en niet hardcore via de ontsteking. Graag een toerenteller op de Series 2 versie!

Conclusie

Zes jaar na de lancering van de Continental GT en Interceptor, heeft Royal Enfield haar 650 paralleltwin platform uitgebreid met de Classic 650, waarvan het ontwikkelingstraject al in 2016 werd opgestart en dat nu als vijfde model van dat platform op de markt wordt gezet. 

De Royal Enfield Classic 650 in alle opzichten een zeer goed uitziende motorfiets in retrostijl, met een behoorlijk prestatieniveau en een overwegend plezierige rit, die mits betaalbaar geprijsd zeker een enorm verkoopsucces in de showroom zal zijn. Vanaf maart 2025 is 'ie leverbaar en de prijs moet nog bekend worden gemaakt, maar ik ben er wel van overtuigd dat oude tijden gaan herleven!

Technische gegevens