Test: Moto Guzzi Stelvio

Gezien de huidige populariteit van het ADV-segment in mondiale markttermen, is het verrassend dat de eigenaar van Guzzi, Piaggio, de Stelvio niet boven de Mandello heeft gesteld. Maar hé, beter laat dan nooit. Zoals ik al snel begreep tijdens een exclusieve rit op dit nieuwe model langs de prachtig schilderachtige, super griprijke en uiterst veeleisende bergwegen van de Ligurische Alpen ten noorden van Genua op een zonnige winterdag, is dit een zeer belangrijk nieuw model voor Moto Guzzi. Leverbaar vanaf €18.499 (€19.299 met het PFF Rider Assistance Solution pakket inbegrepen) is deze nieuwe Guzzi een prijziger maar valide alternatief voor midsize tweecilinder ADV-concurrenten zoals Ducati's €18.290 Multistrada V2, Suzuki's €16.299 V-Strom 1050, Honda's €18.099 Africa Twin en de €18.130 Husqvarna Norden 901. Maar is het de extra €€€€ waard?

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Piaggio Group / Alberto Cervetti

Legendarisch

Genoemd naar de legendarische bergpas in het noorden van Bolzano, die twee valleien verbindt via 48 haarspeldbochten, is de 2024 Moto Guzzi Stelvio strikt genomen een reïncarnatie van het vorige model met die naam, dat debuteerde in 2007 maar in 2016 op de plank werd gezet omdat het niet aan de Euro 4-norm kon voldoen. De nieuwe Stelvio is echter een heel ander pakket, dat, net als de V100 Mandello, een reeks nieuwe vakjes afvinkt voor het historische Italiaanse merk. Het is de eerste vloeistofgekoelde Allroad van Moto Guzzi, de eerste met DOHC nokkenassen, de eerste met een tandwiel aangedreven balansas, én de eerste die geavanceerde elektronica omarmt, waaronder een 6-assige Continental IMU voor het aansturen van Een must-have voor elke motorrijder: de Stelviode ride-by-wire gasklepbediening, het bochten-ABS en andere digitale voorzieningen. Het is een langverwacht 21e-eeuws model van Moto Guzzi, dat Piaggio's overleden baas Roberto Colaninno al meer dan een decennium beloofde te financieren. Hij en zijn ingenieurs hebben het eindelijk op de markt gebracht, kort na zijn overlijden in augustus 2023.

Het resultaat is een volledig moderne maar toch volledig individuele motorfiets, die van geen enkele andere fabrikant had kunnen komen. Ontwerper Giulio Rossi Paccani kreeg de instructie ervoor te zorgen dat zijn creatie de beste in zijn klasse was en dat de beroemde adelaarsbadge of het handelsmerk V-twin motor niet nodig was om te worden geïdentificeerd als een Guzzi - en hij heeft dat zeker waargemaakt. De nieuwe Stelvio heeft onmiskenbare aanwezigheid - naar mijn mening oogt het stijlvol, gestroomlijnd en onmiskenbaar modern, met En dan bedoel ik ditmaal niet dat slingerweggetje met 48 (genummerde) haarspeldbochtende DRL-lichtstrip onder de koplamp die de silhouet van de adelaar in het Moto Guzzi-tankembleem opneemt, met gespreide vleugels. Dat is netjes!

Neem plaats op het 820 mm hoge zadel met voldoende ruimte voor een passagier, dat goed genoeg is gepolsterd om geen gebruik te hoeven maken van de optionele 'comfort seat', en je zult een geweldige zitpositie ontdekken dankzij het brede en taps toelopende aluminium stuur dat op vrij hoge risers is gemonteerd en zich goed 'aanvoelt'. De rubberen handvatten zijn dik en stevig, precies goed om er een goede grip op te krijgen zonder dat je handen krampachtig worden. De nieuwe Stelvio voelt veel toegankelijker dan de meeste andere ADV-modellen, omdat je veel meer het gevoel hebt dat je erin zit in plaats van er hoog boven, wat het gevoel van controle versterkt, zelfs onder lastige omstandigheden. Dit is een motorfiets die vertrouwen wekt en waar ik vanaf het begin één mee was, en met mijn lengte van 180 cm kon ik bij verkeerslichten beide voeten plat op de grond zetten. Dat komt door de manier waarop het zadel is gevormd, met een vrij smalle overgang waar het zadel de tank ontmoet, wat betekent dat kleinere rijders, inclusief vrouwen, zich ook thuis zullen voelen op deze motorfiets. In ieder geval zijn er zowel lagere als hogere optionele zitplaatsen beschikbaar om te kopen uit de toegewijde accessoire catalogus van de Stelvio, inclusief twee QD-harde "A giant leap" zou Neil Armstrong hebben gezegd. Bye bye alles bagataliseren onder het motto van "karakter", hallo 2024!zijkoffers van respectievelijk 38 liter en 52 liter.

De zithouding is behoorlijk rechtop, met de voetsteunen die, net als bij de Mandello, in rubber gemonteerd zijn op de motorcarters en relatief ver naar achteren zijn geplaatst, maar niet té om oncomfortabel te zijn, en zeker niet om je knieën ver genoeg naar voren te duwen om vrienden te maken met de cilinders, altijd een probleem met traditionele OHV luchtgekoelde V-twin producten van de Moto Guzzi-fabriek. Ondanks de dikkere cilinders en koppen van deze vloeistofgekoelde DOHC korte slag achtkleps motor, kwamen mijn knieën nergens in de buurt van de motor, mede dankzij de cilinders die 6° voorwaarts zijn gekanteld om extra ruimte te creëren, na al 90° te zijn gedraaid zodat de gasklephuizen nu onder de brandstoftank zijn gepositioneerd, wat ook helpt om ruimte vrij te maken.

Push da button

Druk op de dodemansknop die tevens dient als startknop, en de V100-motor van de Stelvio komt onmiddellijk tot leven, gaat naar een stationair toerental van 1.300 tpm zonder enige neiging tot heen en weer schudden, zoals het geval is bij traditionele luchtgekoelde Guzzi's zoals de V85TT, die nog steeds in productie is als tegenhanger van de Stelvio. Zelfs als je het gas in neutraal opentrekt, is er nauwelijks enige beweging. Mechanisch is het ook volledig stil, zonder tekenen van de klikken en rammelaars van zijn tuimelaar-voorouders - dit is een volledig moderne motorfiets die ook niet op en neer beweegt op de vering wanneer je hem in de versnelling zet en wegrijdt, of wanneer je het gas loslaat of gas geeft, vanwege de haakse eindaandrijving van de cardanas. Guzzi-ingenieurs hebben eindelijk het beste van twee werelden geleverd dat altijd binnen handbereik was als ze hier eerder werk van hadden gemaakt - het gemak (geen ketting om aan te passen en uiteindelijk te vervangen) en de netheid van een cardanaandrijving, gekoppeld aan de totaal neutrale dynamiek van een
Nog steeds onmiskenbaar Guzzi. Ruitje geeft goede bescherming in elke hoogte

Onmiskenbaar Guzzi, ook van achteren. Zadel zit echt superlekker

Het TFT is nogal erm... "in your face", maar wel bomvol informatie en overzichtelijkkettingaangedreven motorfiets. Er is veel goed technisch werk in deze motorfiets gestoken.

Het inknijpen van het koppelingshendel om de eerste versnelling te selecteren, merk je dat het zeker wat stugger gaat dan die van de oude luchtgekoelde motor - maar het bedienen van deze hendel in drukke verkeersdelen deed geen buitensporige aanslag op mijn linkerhand, en de schakelactie van de zesversnellingsbak was bijna foutloos. Hoewel niet gemonteerd op 'mijn' Stelvio, weet ik van het rijden met de Mandello S die er standaard mee is uitgerust dat de optionele up/down quickshifter van Moto Guzzi zeer soepel werkt, zonder enig gevoel van ruwheid ondanks de haakse eindaandrijving. Een must-have, zou ik zo zeggen.

De 90° V-twin van de Stelvio pakt sterk op vanaf 2.800 tpm, met 3.000-6.500 tpm als zijn ideale zone waarin je de meeste tijd doorbrengt. Het is een prachtig flexibele motor, waardoor de aanwezigheid van zes versnellingen eigenlijk onnodig is. Met name de derde versnelling heeft een prachtige verhouding die je kilometerslang langs een kronkelige heuvelweg kunt vasthouden, van zo laag als 2.000 tpm tot de soft-begrenzer bij 9.500 tpm, met een volledig lineaire koppelcurve. Dankzij de balansas is er geen echte trilling te bespeuren, en zeker niets wat zelfs een rijder die is opgegroeid met supergladde boxermotoren als storend zal ervaren. 

Verrassend wendbaar

Dus je kunt echt doorrijden op de Stelvio, gebruikmakend van de uitstekende feedback van de Sachs-voorvork en de goede grip op het asfalt van de voorste van de Michelin Anakee Adventure banden die ondanks de lage buitentemperatuur van 9° Celsius snel opwarmden, de voetsteunen aan de grond schrapend terwijl je de Stelvio van de ene kant naar de andere gooit. Eigenlijk hadden we er nu de Stelvio mee moeten rijden, maar ja, die gaat pas in het voorjaar weer openDit is een motorfiets die zeer goed stuurt, met een onverwacht hoge rijkwaliteit die ik alleen maar als luxe kan omschrijven, en ondanks het ontbreken van een progressieve link kon ik de KYB-achtervering onder me voelen werken - serieus!

Interessant genoeg hebben alle vijf de rijmodi identieke vermogensafgifte van een geclaimde 113 pk bij 8.700 tpm en een maximumkoppel van 105 Nm dat bij 6.750 tpm wordt afgegeven. De Rain-modus heeft het topvermogen dus niet met 20% afgeroomd zoals op de veel andere fietsen wordt gedaan, maar puur en alleen de gasopname zachter gemaakt. Hetzelfde effect, maar dan zonder dat je op hogesnelheid prestaties inboet. Dit is een goede modus om in de stad te gebruiken. De Touring- en Road-modi voelden heel vergelijkbaar in respons, hoewel Sport opvallend scherper en opwindender is om te gebruiken, maar ze maken allemaal de Stelvio gemakkelijk en responsief om te rijden, en het is heel eenvoudig om tussen hen te schakelen tijdens het rijden met een knop op de rechter stuurarmatuur. 

Het feit dat het grootste deel van de ontwikkeling van de fiets werd uitgevoerd in het Aprilia R&D Center in Noale is zeker een reden waarom de elektronica van de Stelvio zo uitstekend is, omdat Aprilia met hun eigen fietsen altijd de weg hebben geleid boven hun Italiaanse rivalen wat betreft het leveren van rationele, rijder-vriendelijke en bovenal logische elektronische rijhulpmiddelen en rijmodi die gemakkelijk te gebruiken zijn.

De Stelvio heeft een scherp, neutraal stuurgedrag en is verrassend wendbaar voor zo'n motorfiets, met zijn brede stuur waarmee je de fiets vrij eenvoudig van het ene oor op het andere kunt leggen door een reeks kronkelige bochten die leiden naar nog een tweede-versnelling haarspeldbocht op een heuvel, terwijl hij super stabiel blijft wanneer dat nodig is, vooral bij hard remmen. Wat oogt 'ie compact en smal hèInderdaad, vertragen voor dergelijke bochten via de uitstekende Brembo-remmen, met goede initiële bite van de radiale Monobloc remklauwen, is altijd effectief, en ik kon diep de bocht inremmen zonder dat de Guzzi wilde oprichten en onderstuurde.

De gekozen stuurgeometrie voor de fiets, met een 25,6° balhoofdhoek en 106,4 mm naloop, gekoppeld aan de rationele wielbasis van 1.520 mm, is waarschijnlijk een van de redenen waarom hij zo goed stuurt. Wat ook meehelpt is het feit dat Guzzi, in tegenstelling tot de oversized 190/55 achterband van de Mandello, bij de Stelvio heeft gekozen voor het 170/60 17” formaat dat ‘m veel zoeter en intuïtiever doet sturen, zonder een merkbare ruk aan het brede stuur te hoeven geven om redelijk snel van richting te veranderen. En de 19-inch voorband past bij het waarschijnlijke gebruik van de fiets: ik kreeg niet de kans om er offroad mee te rijden, maar dit is wat de Italianen een “Die Stelvio dan welteverstaanmoto strade bianche” noemen - een motorfiets die het netwerk van onverharde witte grindwegen in het land met gemak aanpakt. Maar Guzzi-insiders wijzen elke gedachte aan een 21-inch voorwiel voor serieuzer offroaden af: "Het staat niet in onze plannen," zegt Piaggio PR-manager Fabio Gilardenghi.

Een andere reden voor het prettige sturen zou ook kunnen zijn hoe goed gebalanceerd de Stelvio aanvoelt – hij heeft niet alleen mooie looks, maar het is ook een rationele motorfiets voor de echte wereld, met goed gekozen standaard veringinstellingen waardoor ‘ie niet overdreven heen en weer schommelt bij hard remmen en accelereren, terwijl ‘ie nog steeds de gecontroleerde veerweg van 170 mm aan beide uiteinden levert. Het in de windtunnel ontwikkelde elektrisch verstelbare scherm maakt echt een groot verschil voor het comfort op lange, snelle stukken, niet alleen dankzij de hoogteverstelling van 70 mm, maar ook vanwege de effectiviteit van de kleine perspex zijflappen die de bries van mijn schouders afbuigen. In
Dat blok is echt fantastisch. Vering is ook prima voor elkaar

Blijft mooie kunst, die spaakwielen. Brembo remmen geven goede vertraging de laagste positie kwam lucht over het scherm bij mijn helmkin, maar was vrij van turbulentie, terwijl de bescherming indrukwekkend was met het scherm volledig omhoog, waardoor een rustige bubbel van vrijwel stilstaande lucht voor een rijder van 180 cm ontstaat.

Het vijf-inch fullcolour TFT-display staat daarentegen nogal ‘in your face’, en hoewel je er uiteindelijk wel aan went, oogt het nogal onooglijk en beïnvloedt het de zichtbaarheid tenzij je jezelf dwingt om heel rechtop te zitten. Geen gezellige houding daar achteraan! Dat gezegd hebbende, het dashboard zit boordevol gegevens en is super leesbaar - de centrale digitale snelheidsmeter en de uitlezing van de geselecteerde versnelling aan de rechterkant zijn zeer gemakkelijk te zien, evenals het menu voor het configureren van rijmodi, het regelen van voorzieningen en het koppelen met een smartphone. Navigeren door het menusysteem is eenvoudig en intuïtief.

Conclusie

Mijn rit door Ligurië op de nieuwe Stelvio was zeker leuk, maar ook frustrerend. Het was slechts een kort voorproefje van wat best wel eens de beste Moto Guzzi straatfiets tot nu toe zou kunnen zijn - eentje die in de smaak zal vallen bij klanten van rivaliserende merken, evenals diehard Guzzisti - waar ik naar uitkijk om meer tijd aan boord door te brengen. Als je denkt dat ik de zaak overdrijf, ga dan een De Stelvio. Wanneer gaan we?proefrit maken bij je lokale Moto Guzzi-dealer - en vertel me dan dat ik het mis heb. Piaggio's marketingmensen hebben inderdaad opgemerkt dat ze de motorfiets beschikbaar moeten stellen aan potentiële klanten, om de kans te krijgen ze te overtuigen van de excellentie van de Stelvio. Want meer nog dan de Mandello is dit een goed ontwikkelde stap vooruit in de nieuwe dappere wereld van Moto Guzzi, waarin moderniteit is behaald zonder dat dit ten koste van traditionele kwaliteiten en de intrinsieke aantrekkingskracht is gegaan. 

De bouwkwaliteit staat op hoog niveau – evenals de prijs – maar zeker te weten dat de adelaar op het Moto Guzzi tankembleem met de lancering van dit nieuwe model zijn vleugels harder aan het uitslaan is. En het zal hier zeker niet ophouden, want na de Mandello en de Stelvio staat er blijkbaar nog een reeks aan varianten met gebruikmaking van hetzelfde platform klaar om de komende jaren te worden gelanceerd – elk een echte mededinger om de beste van de klas te zijn, zoals de nieuwe Stelvio nu ongetwijfeld is.

Na decennia Guzzi motoren te hebben gereden die geen schijn van kans maakten in een direct vergelijk en waarvan de minpunten onder het motto van ‘karakter’ moesten worden weggestreept, is het goed te zien dat moederbedrijf Piaggio nu eindelijk op de proppen is gekomen met wat in potentie wel eens een toonaangevende middenklasse Allroad zou kunnen zijn, een van de belangrijkste segmenten van de motormarkt. Wie had dat ooit gedacht! Ik zeker niet, voordat ik op de Stelvio had gereden, eerlijk gezegd.

Technische gegevens