Test: KTM RC 8C Gen.2

Uitkomen van de langzame tweede-versnelling bocht 2, waar Valentino Rossi in 2006 zijn MotoGP wereldtitel gedag zei, pakte het KTM blok bij slechts 5.000 tpm al zeer mooi op, doordat de lichtere krukas een echte punch heeft gegeven aan de manier waarop het blok in toeren klimt. Boven de zeven mille komt het blok echter pas goed tot leven. Shortshiften bij iets meer dan dat, zoals ik menigeen zag doen en zelf ook in mijn eerste sessie deed om weer in mijn ritme te komen op een circuit
Meer dan dit is het niet, naakt

Blok levert 135 pk, da's nog mooi te mennen. Zo'n beetje alles is instelbaar, zelfs de balhoofdshoek

De voorrem is echt het neusje van de zalm. Stylema plus een 3-standen instelbare rempomp. Schijven zijn kleiner, voor minder gewicht en massatraagheid  waar ik sinds Covid-19 niet meer was geweest, is weliswaar zeer goed te doen, maar het is veel leuker en effectiever om te profiteren van dat extra vermogen dat je krijgt door de motor tot in de begrenzer door te trekken.

Jeremy McWilliams vertelde me dat hij gek is op het verlangen van deze KTM naar wheelies, maar als je je alleen maar probeert te concentreren op de Go in plaats van op de Show, zul je merken dat het anti-wheelie-programma in de Bosch ECU zijn werk behoorlijk goed doet het voorwiel aan de grond houden. Maar je moet de WP-stuurdemper nog steeds een beetje dicht houden om te voorkomen dat het voorwiel de clip-ons uit je handen slaat als je de laatste bocht voor de pits in Valencia uit accelereert.

Je kunt zien dat Markus Krämer gewend is om snel sturende Supermono-racers te ontwerpen, want zelfs met de extra kilo’s van een tweede cilinder heeft de RC 8C dezelfde wendbaarheid als de moderne eencilinders waarmee ik een groot deel van mijn latere racecarrière heb doorgebracht. Het deed me zelfs veel denken aan de MZ RennSkorpion waarmee ik in Daytona racete voor de Duitse fabriek, met zijn rechtopstaande Yamaha vijfklepper eencilinder motor. De KTM had hetzelfde gevoel tijdens het remmen, waarbij je het gewicht op de voorband zou zetten om een bocht in te remmen, terwijl het achterwiel net op het punt stond om van links naar rechts te vegend het contact met het asfalt te verliezen. De RC 8C werd daardoor weliswaar ietwat onstabiel, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door de extra grip aan de voorkant dankzij die extreme naar vogen gerichte gewichtsverhouding. 

Tel daar de resterende motorrem bij op die door de slipperclutch wordt doorgezet en je praat over een zeer effectief pakket, waar de dubbele 290 mm remschijven voor meer dan voldoende zijn om de RC 8C hard af te remmen, edoch dankzij hun kleinere diameter vergeleken met de alomtegenwoordige 320 mm schijven die je op zoveel andere fietsen ziet die eigenlijk overbemeten zijn, een positief effect op het onafgeveerd gewicht hebben gehad, evenals op het gyroscopisch effect, Zou het niet erg vinden als de BOTT een nieuw leven in werd geblazen. Waar kan ik me aanmelden?wat heeft geresulteerd in een preciezer, scherper stuurgedrag. 

Dat is waar de RC 8C wat handling betreft echt in uitblinkt, zoals te zien is in z’n honger naar snelheid door de snelle rechts/links Champi Herreros bocht 12 knik vanuit het binnenveld naar de laatste bocht op Valencia. Ik moet je toegeven dat ik wel enkele ronden nodig had om dit in vierde versnelling te doen, zoals Jeremy McWilliams me had gezegd dat hij dat deed, zij het in eerste instantie zonder echte overtuiging. De handling van de RC 8C is precies aan de goede kant van nervositeit, dankzij die behoorlijk scherpe geometrie met een WP voorvork die onder een hoek van 23,3° met slechts 98,6 mm naloop staat, verandert de fiets haast automatisch van richting. Meer als een Supermono racer dan de ProTwins racer dat ‘ie is. Door er echt hard aan te werken resulteerde dat uiteindelijk in een redelijke imitatie van Yer Maun, het in een hogere versnelling te doen dan ik eerder had aangedurfd. Wat volledig op het conto van de fantastische uitgebalanceerde stuureigenschappen van de KTM kan worden gezet, evenals het vergevingsgezinde koppelrijke middengebied van het blok, wat me meermaals redde nadat ik in de bocht het toerental te ver had laten teruglopen, voor het uiteindelijk wél voor elkaar te krijgen. Phew!