Test: KTM RC 8C Gen.2

Als ik in de pitstraat van het circuit van Valencia plaats wil nemen op de RC 8C voor mijn eerste van in totaal zes 20-minuten sessies op een zonovergoten Spaanse lentedag, heb ik bijna de neiging om een keukentrapje te vragen, zo hoog als het zadel is. Nu ben ik inmiddels wel gewend om behoorlijk extreme GP-machines te rijden, maar deze leek een beetje over de top. Maar om dat te compenseren in de zoektocht naar comfort en rationaliteit was het gemakkelijk om de meervoudig instelbare voetsteunen en clip-ons aan te passen,
Mogen tegenwoordig niet meer ontbreken: winglets. Achterlicht is verplicht in de racerij

Het beste van het beste uit huize WP

De in de racerij bekende knoppen aan het stuur om alles mee in te stellen. Klinkt donders, trouwenszodat je je meteen thuis voelt op de fiets. Met een lengte van 1.80 mtr leek de fiets voor mij op maat gemaakt,een sentiment dat door alle eigenaren die ik sprak werd gedeeld, ongeacht of ze nou groot of klein waren, slank of, erm… iets minder slank. KTM en Krämer hebben er op onwaarschijnlijke wijze een echt toegankelijke motor van gemaakt. Van het dozijn eigenaren dat ik sprak klaagde niemand erover zich niet comfortabel te voelen op hun fiets. Met een wielbasis van 1.400 mm is de RC 8C absoluut rationeel in afmeting (daar is dat woord weer) en tevens, zo zal ik later ontdekken, bepaald makkelijk in bochten.

Als de 889cc paralleltwin tot leven is gebracht klinken prachtige donderklappen uit de Akrapovic pijp. Dankzij de 75° offset van de krukas klinkt ‘ie als een V-twin, alleen niet zo diep en donker als een échte 1.200cc 75° V-twin RC8. Het geluid bracht me echter wel terug in de tijd, naar de periode meer dan 25 jaar geleden dat ik zoveel plezier en succes beleefde op de Yamaha TRiXi, de eerste moderne paralleltwin TRX850 ProTwins motor die ik racete voor Yamaha Europe, met 270° krukas – vergelijkbaar met een 90° V-twin. De TRX bood het beste van beide werelden, de compacte massa van een paralleltwin creëerde betere stuureigenschappen ten opzichte van Kijk, zo'n R6 of R1 in racetrim is leuk, maar dat is niets vergeleken bij een fiets die puur en alleen voor het circuit is ontwikkeld. Zou best navolging mogen krijgeneen 90° L-twin Ducati waarvan de gewichtsverhouding meer op het achterwiel lag, maar met de extra tractie van een V-twin dankzij die verzette kruktap. 

De KTM RC 8C komt rechtstreeks uit dezelfde box, compleet met een nuttige naar voren gerichte gewichtsverhouding van 54/46%, dat je uitnodigt om de bochtensnelheid te verhogen in de vele derde-versnelling bochten – maar dan alleen na jezelf ervan te hebben vergewist dat de rechterkant van de Pirelli voorband daadwerkelijk klaar voor de strijd is in de beruchte combinatie bocht 4/5 waar zovelen zijn gecrasht die dat geduld niet konden opbrengen. De Italiaanse banden die onder de Britse wielen van de Oostenrijkse racer zijn gemonteerd warmen gelukkig echter sneller op banden van elk ander merk, waardoor ik vanaf de tweede ronde al de geweldige feedback van de WP voorvork kon benutten om bochtensnelheid op te bouwen in die sweepers. 

De belangrijkste attractie van de RC 8C is echter die 889cc twin, die in het middengebied over een uitzonderlijk breed koppel beschikt met een piek bij 8.250 tpm van 98 Nm aan de krukas, en volledig verstoken van overmatige trillingen bij elk toerental, ondanks dat in de zoektocht naar verminderde massatraagheid een van de twee balansassen het veld heeft geruimd.  In combinatie met de veel lichtere krukasconstructie op deze nieuwste versie van de RC 8C twin, geeft dit merkbaar meer pit aan de manier waarop hij bij bijna elk motortoerental oppakt. Bovendien is er bovenin nog eens extra 1.500 tpm beschikbaar, dus in plaats van te moeten schakelen bij 10.500 tpm, zoals bij de Gen.1.0-versie, kun je - inderdaad, moet je – in alle versnellingen de motor hoog in toeren jagen om volledig van dat extra vermogen te profiteren.  Er is 135 pk beschikbaar bij 11.000 tpm, waarna de schakellampjes op het TFT-dashboard als een gek naar je knipperen als aanwijzing de schakelpook een tik te geven, dat ik in race-schakelpatroon had gezet. Het omzetten van straat- naar racepatroon is echter een fluitje van een cent.