Test: Moto Morini X-Cape

“Op foto’s zag ‘ie er al waanzinnig vet uit, maar in het echt vind ik ‘m nog veel mooier”, zeg ik tegen de technische man bij MotoMondo, sinds zomer vorig jaar de nieuwe importeur van Moto Morini voor de Benelux van het roemruchte Italiaanse merk, als de X-Cape in een stralend zonnetje buiten wordt gezet. Het eerste model sinds de overname in het najaar van 2018 door de ZhongnengVehicle Group wordt volledig in China geproduceerd, maar is qua design nog steeds onmiskenbaar een échte Italiaan. Met de overname door een Chinese gigant is Moto Morini hetzelfde pad gaan Een Italiaan hoef je op het vlak van design echt niets te lerenbewandelen als Benelli, dat sinds 2005 in handen van het Chinese Qianjiang Motorcycle is: ontworpen en ontwikkeld in Italië, geproduceerd in China.  

Dat de X-Cape een fraai staaltje Italiaans design is zijn we het op de redactie wel over eens, maar toch heeft de fiets als je het mij vraagt niet die X-factor (om er maar even een X tegenaan te gooien) die de Corsaro 1200 exact 15 jaar geleden wel had. Mijn Corsaro 1200, want vanaf de eerste scoop was ik helemaal verkocht. De Corsaro 1200 sloeg in als een bom en was met een topvermogen van 142 pk op dat moment de allersterkste naked op de markt. Tijdens onze eerste test richting de Duitse Eifel vloog zelfs in derde versnelling het voorwiel spontaan in de lucht, een uitgebreide vergelijkingstest later dat jaar in Italië met de Aprilia Tuono 1000 Factory en Ducati S4R tegenover mijn eigen Corsaro leerde mij dat ik toch echt de juiste keuze had gemaakt. 

Tegenover bloedstollend mooie design en het brute geweld van de CorsaCorta V-twin stond dat de Corsaro niet helemaal vrij van kinderziektes was, maar ja… welke fiets is dat wel. Bovendien, wanneer je vanuit het niets een motor op de markt zet die gehakt maakt van de rest, dan neem je kleine imperfecties voor lief. Waar gehakt wordt vallen spaanders, zeiden we toen. Zo werd bij de 1.600 km onderhoudsbeurt in de fabriek bij exact 1.587 km een compleet nieuw dashboard gemonteerd vanwege haarscheurtjes in het LCD-display, liep de motor in de opwarmfase behoorlijk beroerd als de buitentemperatuur Dat was eeuwen geleden al zoonder de 5 graden Celsius lag en deed de snelheid- en kilometerteller het een tijdje niet nadat de sensor in het achterwiel stuk was gegaan. Toch kwam het niet in me op om de Corsaro weer van de hand te doen, eenmaal probleem opgelost was een met een ritje van 5 minuten alles weer vergeven en vergeten.

Drie jaar na de wederopstanding was het echter al over en uit voor Morini, dat de ondankbare eer had het eerste merk te zijn dat als gevolg van de wereldwijde kredietcrisis ten onder was gegaan. Morini werd overgenomen door twee Milanese ondernemers, die de productie naar Milaan verplaatsten en het complete dealernetwerk schrapten, om de verkoop nog maar uitsluitend online te doen. Met als resultaat dat er jaarlijks nog maar een handjevol Morini’s werden geproduceerd en het merk in veel landen geeneens meer leverbaar was, laat staan dat je nog onderdelen kon krijgen. Met pijn in mijn hart nam ik in 2013 afscheid van mijn Corsaro, nadat en is nu niet anders. Smaken verschillen, maar hier worden wij wel vrolijk vande drijfstang in de krukas was vastgelopen en alleen een donorhart redding zou bieden. 

Toen afgelopen zomer het nieuws ons bereikte dat, na meer dan tien jaar afwezigheid, MotoMondo de nieuwe importeur van Moto Morini was geworden voor de Benelux was ik razend enthousiast. Nieuwe eigenaar Zhongneng had inmiddels veel in Morini geïnvesteerd – de compleet nieuwe X-Cape stond op het punt te worden gelanceerd – en met een ervaren importeur als MotoMondo zou het weer helemaal goed gaan komen met ‘mijn’ Morini. “Ik weet niet of ik je moet feliciteren, of juist veel wijsheid en sterkte moet wensen”, zei ik destijds tegen MotoMondo directeur Jan Ykema, de daarop lachend de felicitaties in ontvangst nam. “Ik ken jouw verhalen van de Corsaro, maar neem van mij aan, onder de vlag van de Zhongneng Vehicle Group is er heel veel verbeterd”, zei Ykema. “De nieuwe modellen worden straks in China geproduceerd en Zhongneng heeft een zeer moderne productiefaciliteit.”

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Jacco van de Kuilen
Met dank aan: Piet Jonker historische bouwmaterialen 

Italiaanse schoonheid

Dat tot in het kleinste detail ontzettend goed over de X-Cape is nagedacht wordt me snel duidelijk nadat ik de fiets bij MotoMondo heb opgehaald. Het design vind ik persoonlijk zeer uniek en geslaagd, hoewel de meningen over dat laatste wel uiteenlopen, en ook de afwerking staat op Italiaans niveau. Zo is aan de voorkant een fraaie en volledig instelbare 50 mm Marzocchi upside down voorvork voorzien, die in combinatie met de qua veervoorspanning en uitgaande demping instelbare Kayaba monoshock geloof het of niet, maar eind maart was 't nog verrekt koud ervoor zorgt dat de Pirelli banden te allen tijde goed contact houden met het asfalt. De remmen komen uit huize Brembo en zijn bovendien voorzien van staalomvlochten remleidingen, en het ABS is gemakkelijk uit te schakelen wanneer je besluit offroad te gaan. 

De zit is echt prima voor elkaar. Ondanks dat het zadel op een hoogte van 845 mm is geplaatst krijg ik probleemloos een voet stevig aan de grond, wat de fiets het langs voren smalle zadel te danken heeft. De hoek van de knieën is lekker ontspannen en het zadel zit binnen handbereik, wat in een ontspannen zithouding heeft geresulteerd. Het stuur is daarbij lekker breed, waardoor je veel hefboom hebt en het de fiets gemakkelijk van richting te veranderen is. Het windscherm kan eenvoudig in hoogte worden gesteld, maar qua geluidsoverlast merk ik niet al te veel verschil. In zowel de hoge als de lage stand heb je last van windturbulenties, maar dat geld in principe voor elke motor met windscherm. Belangrijker is echter dat in zowel de hoge als de lage stand de windbescherming echt super is.  

Vanuit het zadel heb je zicht op een joekel van een TFT-display (7"!), waar ik gemengde gevoelens over heb. Het display heeft een heerlijk groot formaat waar menig concurrent een voorbeeld aan zou mogen nemen en ook de twee verschillende lay-outs (eentje voor ‘straat’ en eentje voor ‘offroad’) zijn leuk bedacht, maar de informatievoorziening is zeer summier. Niet dat het een janboel aan informatie had moeten zijn, te veel info maakt zelfs een TFT onoverzichtelijk, maar iets meer dan alleen een dubbele tripmeter was wenselijk geweest. Maar goed, het is droog en lekker zonnig en dat is de afgelopen tijd ook wel anders geweestNaast gebruikelijke zaken als toerenteller, snelheidsmeter en de indicatoren van versnellings, koelvloeistoftemperatuur en tankinhoud dan. Daarnaast had het ook iets meer kleur mogen hebben dan wit, zwart en grijs (en een vleugje rood). 

Nu gebied de eerlijkheid mij wel te vertellen dat ik na verloop van tijd het summiere display wel steeds meer weet te waarderen. Juist de eenvoud maakt dat het te allen tijde zeer goed afleesbaar is en je in een oogopslag de belangrijkste informatie (snelheid, toerental, versnelling) in je op kunt nemen. Wel irritant is de onnauwkeurigheid van de tankmeter. Onderweg naar het Belgische Mechelen is de tankmeter na meer dan 150 kilometer volgens de trip nog geen enkel streepje gezakt, wat me aan het twijfelen brengt. Zou de X-Cape dan werkelijk zó extreem zuinig zijn? Tuurlijk, het kan en van de Versys 650, waar dit blok een regelrechte kopie van lijkt te zijn (de 649cc paralleltwin is bij CFMoto ingekocht, dat zegt het in eigen huis te hebben ontwikkeld), weten we dat 1 op 30 zelfs haalbaar is, mits je wel je stinkende best daarvoor doet. Maar toch, we zijn inmiddels Antwerpen genaderd en volgens het display zit de tank nog steeds vol. Ik neem de proef op de som, zet de motor onder het rijden helemaal van contact en start ‘m daarna weer,
Scherm biedt goede bescherming en is eenvoudig in hoogte te stellen. Rekje past zo een kratje pils op, stevige handgrepen voor de duo-passagier

De opties die je hebt: licht en donker en 'straat' en 'offroad'. Plus nog een info-pagina van de fiets, waar de bandenspanning af te lezen is

Het duurt even voordat je de logica van de knopjes snapt, maar dan is het wel simpel. Fijne knopjes trouwens

Adventouring noemen ze 't bij Morini. Volgende keer eens kijken hoe avontuurlijk we 't kunnen doen

Instelbare hendels voor rem en koppeling. Da's bij lang niet alle middenklasse fietsen waarna inderdaad 2 streepjes in de indicator zijn verdwenen. Om even later een van die twee gedoofde streepjes weer op te laten lichten.

Mijn stellig overtuiging dat de X-Cape dus verrassend zuinig met E95 omspringt en in combinatie met de 18 litertank een actieradius van 400 kilometer op een tank echt wel mogelijk zou moeten zijn krijgt aan het eind van de dag weer op weg naar huis een flinke knauw als zo rond de 300 km op de tripmeter de tankmeter ineens een duikvlucht neemt waar menig stuntvlieger jaloers op zou zijn. Pluspunt is dat eenmaal op ‘reserve’ er een extra aanduiding van de restkilometers (38 km in mijn geval) in het TFT-display verschijnt, maar die tellen veel harder af dan de afstand die wordt afgelegd, waardoor ik de ‘eindstreep’ niet lijk te halen. Als precies op het moment dat het aantal restkilometers tot exact 0 is gedaald bij een tripmeterstand van 341,5 kilometer een tankstation is bereikt, blijkt de 18 liter tank na 15,22 liter al tot aan de rand te zijn gevuld. Bij hetzelfde verbruik van 1 op 22,4 had ik dus nog makkelijk 60 kilometer kunnen rijden. 

Naast de onnauwkeurigheid van de tankindicator blijkt ook de snelheidsmeter een behoorlijke afwijking te hebben. Bij 100 km/u is de afwijking volgens de TomTom 9 km/u en dat is echt veel te veel, bij 50 km/u is de afwijking 6 km/u. En als ik alle schakelaars aan het stuur nog eens de revue laat passeren blijkt het groot licht het niet te doen. Wel de seinlicht schakelaar aan de voorkant van de linkse armatuur, maar hoe ik ook op de grootlicht schakelaar druk, het groot licht wordt niet geactiveerd. Noch in de LCD-koplamp, noch in het controlelampje in het TFT-display. 

Nu zijn een onnauwkeurige tankmeter en een afwijking van de snelheidsmeter geen zaken waar we normaal gesproken al te veel belang aan hechten, per slot van rekening is daar bij veel motoren in meer of mindere mate wel sprake van, en waarschijnlijk hadden we d’r nu ook niet zoveel aandacht aan besteed als dat de enige smet op het blazoen van de X-Cape was geweest. Het was echter nog maar het begin…

Nukken, of karakter?

Als enkele dagen later ik vroeg in de ochtend van een zonovergoten, maar wel stervenskoude lentedag richting fotolocatie begeef lijkt de X-Cape er op de dijk opnieuw niet zoveel zin in te hebben, maar dat zou ook wel eens aan de Pirelli Scorpion Rally semi-noppenbanden te wijten kunnen zijn. De X-Cape moet bewust de bocht in worden gezet, om eenmaal onder hellingshoek verder de bocht in te willen vallen en dat is precies de eigenschap van noppenbanden op straat. Voordeel van kou is wel dat 't best rustig met fietsers is nuSturen voelt in het begin daardoor onwennig aan, maar het is wel een kwestie van wennen en hoe harder je instuurt, hoe minder last je ervan hebt. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat met meer straatgeörienteerd rubber de X-Cape echt veel fijner (lees: neutraler) zal sturen. 

Pak ‘m beet een kleine 5 minuten onderweg valt me een brandend ABS-lampje in het display op. Voor de zekerheid stop ik, zet de motor even compleet van contact en rij daarna weer weg, maar het lampje blijft branden en een korte trap op de achterrem bevestigt dat het ABS het inderdaad niet meer doet. Nog half in gedachten verzonken zie ik nu echter ook een grote 0 km/u rijsnelheid in het TFT-display en dat ook de odometer niet meer oploopt, maar op 1.217 km blijft staan. Aha, denk ik, da’s dus een kapotte sensor die de wielsnelheid meet. 

Het gedoe en het feit dat ik traditioneel 5 minuten te laat van huis ben weggegaan doet me besluiten om in plaats van geheel binnendoor het deel tot Utrecht via de A2 te gaan, om vervolgens zo in een dikke file terecht te komen. De coronapandemie mag onder controle zijn, maar daarmee is wel de ochtendspits in vol ornaat wel weer terug van weggeweest. Niet goed voor mijn verwachte aankomsttijd, maar wel ideaal om de file-eigenschappen van de X-Cape te testen. En dat blijkt nog best een lastige oefening te zijn. De koppeling heeft een laat aangrijpingspunt, waardoor in combinatie met die Pirelli Scorpion Rally banden het niet meevalt om bij lage snelheid tussen de soms best wel krappe ruimtes die auto’s vrijlaten (vaak onbewust, maar soms ook bewust) te laveren.

Weg van de snelweg valt bij het eerste verkeerslicht op dat de paralleltwin stationair niet echt lekker meer loopt. Naast dat ‘ie best veel toeren maakt (tussen de 1.400 en 1.600 tpm) loopt ‘ie erg onregelmatig en wanneer ik een dot gas geef om ‘m weer wakker te schudden resulteert dat meteen in een terugslag in het inlaattraject. Het 60 km traject dat volgt en waar vanwege het drukke
Fraaie spaakwielen. Brembo remmen geven goede feedback en dito vertraging

Het blok is bij CFMoto ingekocht, uitlaatsysteem is in eigen huis ontwikkeld

Typisch Italiaans: instelbaar, je moet alleen niet vragen hoe. Lang leve TomTom als de snelheidsmeter verzaakt verkeer harder dan dat ook echt niet mogelijk is (als we dat al halen) valt op dat het blok onder de 3.000 tpm niet echt mooi loopt. 50 km/u in 4^eversnelling vindt ‘ie echt niet leuk, waardoor er hoger in de boom moet worden gereden dan je eigenlijk zou willen. Als in de vrije ruimte de X-Cape de sporen wordt gegeven is er geen vuiltje meer aan de lucht en komt het blok het best tot z’n recht, hoewel het bovenin van ons toch echt wel wat spannender had mogen zijn. Het opgegeven topvermogen van 59 pk bij 8.750 tpm is dan ook geen wereldschokkende waarde te noemen, evenals het koppel van 56 Nm bij 7.000 tpm. 

Naarmate de dag vordert begin ik me meer en meer af te vragen in hoeverre hier sprake van iets exemplarisch is, of dat er structureel iets mis is met de betrouwbaarheid van deze Italiaanse Chinees (of is het een Chinese Italiaan?). Helemaal als onderweg van de eerste naar de tweede fotolocatie, bij inmiddels een zeer aangename buitentemperatuur, er boven de 100 km/u een mechanisch geluid ontstaat dat naar de aandrijflijn te herleiden is. De X-Cape met ingeknepen koppeling bij die snelheid laten rollen en het blok uitgezet blijft het geluid, dat klinkt als een kapot wiellager, namelijk aanwezig. Geen idee of dat het ook daadwerkelijk is, maar gezond Wel gaaf, Morini weer terug. Nu Laverda nog...lijkt het me in ieder geval niet. Zodra bij Vianen de afrit is genomen van de snelweg is het geluid echter helemaal weg, blijkbaar doet zich dat alleen bij hogere snelheden voor. 

De alsmaar groeiende lijst met storingen begint echter wel steeds meer impact te krijgen op mijn gemoedsrust, waardoor er van lekker ontspannen rijden geen sprake meer is. En dat is jammer, want buiten die onnauwkeurigheid van de tankmeter en snelheidsmeter (waarvan ik me nu afvraag of dat niet verband zou kunnen hebben met de storing vandaag) hadden we samen al heel wat leuke kilometers afgelegd en was ik best wel onder de indruk geweest. Dat het blok onderin iets meer souplesse had mogen hebben was me ook toen al opgevallen, net als dat het bovenin wat krachtiger had mogen zijn, maar voor m'n gevoel was dat toen lang niet zo extreem als vandaag. Ik had het in ieder geval niet als echt storend ervaren. Net als dat ik in de loop van de dag aan dat aparte stuurgedrag gewend was geraakt, en juist kon genieten van de sterke pluspunten die de X-Cape zeker wel heeft.  

Conclusie

Als Moto Morini liefhebber van het eerste uur had ik echt gehoopt te kunnen zeggen dat 15 jaar na de eerste reïncarnatie het roemruchte Italiaanse merk uit Bologna weer helemaal terug is van weggeweest, maar na een kleine week sturen in de meest uiteenlopende weersomstandigheden en daarbij naar schatting zo’n 750 kilometer te hebben afgelegd weet ik dat no zo even niet. Zou 'ie onder de indruk zijn?Qua design en afwerking valt er echt helemaal niets op de X-Cape af te dingen, de zithouding is echt prima voor elkaar en ook de windbescherming is gewoon super te noemen. Het blok had misschien iets spannender mogen zijn, maar heeft wel een netjes verbruik van ruim 1 op 22 (wat bij de huidige benzineprijzen wel zo lekker is) en zal je never nooit verrassen. 

Maar toch, ondanks die lovende woorden kijken we met gemengde gevoelens op deze eerste gedegen test in eigen land terug. Als de test probleemloos was gegaan dan zouden we ons in conclusie ongetwijfeld hebben afgevraagd hoe ze ‘m dat in Italië toch hebben geflikt voor dat geld – voor € 8.599,- (€ 7.799,- BE) krijg je echt veel motor voor je geld – maar nu overheerst toch het gevoel dat Zhongneng de laatste fase van het test-traject bij de consument heeft neergelegd. Tenzij het allemaal exemplarisch is geweest, maar dan nog. Binnenkort maar op herhaling, want we gunnen ‘m wel een tweede kans. 

gaaf design, goede ergonomie, goede windbescherming, gunstig verbruik, goede prijs

best veel storingen, blok loopt onderin niet mooi, onnauwkeurigheid tankmeter, moet de bocht in worden gedwongen

Technische gegevens