Test: Kawasaki 2022 Versys 1000

Met weemoed denk ik er aan terug, aan die waanzinnig vette persintroductie begin 2019 op Fuerteventura en Lanzarote van de toen compleet vernieuwde Versys 1000. Of beter gezegd: de SE uitvoering van die compleet vernieuwde Versys 1000, het nieuwe vlaggenschip van de Versys familie dat van alle moderne elektronische gadgets was voorzien, inclusief door Showa ontwikkelde semi-actieve vering. Het is groen en het...Echter, omdat tijdens die introductie alle aandacht naar het SE model uitging bleef de eveneens geüpgradede standaard versie compleet onderbelicht, wat met de komst van de Versys 1000 S afgelopen jaar er zelfs toe leidde dat de standaard versie bij ons in de Benelux uit het gamma werd gehaald.

Wat ergens wel te begrijpen was. De Versys 1000 S en SE hadden een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding, de meerprijzen van beide uitvoeringen stonden niet in verhouding met de waarde van de optiepakketten vertegenwoordigden, waardoor je een dief van je eigen portemonnee zou zijn als je het niet zou doen. Ter illustratie: het optiepakket van de S had een waarde van € 4.000,-, terwijl de meerprijs ten opzichte van de standaard Versys 1000 ‘slechts’ € 1.500,- was. Voor de SE moest nog eens € 1.500,- extra op tafel worden gelegd, terwijl de KECS semi-actieve Skyhook vering een waarde van € 2.000,- had. Hoe duurder de uitvoering die je koos, hoe meer geld je bespaarde. 

Dat klonk als heldere logica waar geen speld tussen te krijgen was, ware het niet dat er voor die S en SE uiteindelijk wél meer geld op tafel moest worden gelegd. De Versys 1000 was weliswaar al jaren een verkooptopper in het straat-georiënteerde ‘Allroad’ segment, maar had nu op prijs concurrentie gekregen van motoren als de Tiger 900 en Tracer 900 GT. Reden voor Kawasaki om een jaar na dato de standaard versie van de Versys 1000 weer een nieuw leven in te blazen. En ‘m bovendien ook nog eens behoorlijk in prijs te verlagen.

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Jacco van de Kuilen

Tourbuffel pur sang

We kunnen het ons eerlijk gezegd niet meer heugen dat door een importeur of fabrikant een presentatie speciaal voor de standaard uitvoering van een model is georganiseerd, maar precies dat is een van de nieuwtjes die begin dit jaar door Kawasaki in het automuseum Autoworld in Brussel wordt onthuld. Nu zijn we sinds de laatste update in 2019 helemaal om, maar vragen ons af of het met die standaard uitvoering er nog bij niet te veel van het goede wordt. Of er überhaupt Motorrijden is leuk en de Versys 1000 is leuk, maar d'r zijn van die dagen dat je liever op kantoor zou willen zittenwel een markt voor is, per slot van rekening heeft de ervaring bij merken als Ducati, Triumph en BMW ons geleerd dat 99% altijd voor de meest exclusieve uitvoering gaat. Bij Ducati en Triumph wordt de S of RS altijd verkozen boven het standaard model, terwijl dat echt niet per definitie de betere motoren zijn. BMW doet niet aan R, S of RS uitvoeringen, maar heeft alles in optiepakketten ondergebracht in de wetenschap dat 99% van de fietsen full options de deur uitgaan. Ik herinner me een gesprek jaren geleden bij Arie Molenaar, die destijds een fonkelnieuwe Aprilia RSV4R al een jaar in de showroom had staan. “Niet te slijten, maar geef mij een RSV4 Factory en dan het liefst nog met carbon wielen en een titanium uitlaatsysteem, en die is binnen een week verkocht.”

De Brusselse scepsis smelt echter als sneeuw voor de zon wanneer enkele weken later de fiets kan worden opgehaald. Ten eerste omdat het woord ‘standaard versie’ de motor eigenlijk geen eer aandoet. ‘Standaard’ heeft een negatieve klank, maar deze Versys 1000 is van zoveel luxe voorzien dat het archief moet worden geraadpleegd om antwoord te krijgen op de vraag in hoeverre de fiets van allerlei optionele zaken is voorzien en in hoeverre dat sinds die laatste update in 2019 ook al zo was. Visueel zijn er maar twee punten waarop deze standaard Versys 1000 zich van de S en SE onderscheidt: in het dashboard heeft het TFT-kleurendisplay het veld geruimd voor een oldskool LCD-display met zwarte achtergrond en in de kuip is de LED-bochtenverlichting vervangen door donkere kappen zonder bochtenverlichting. 

Je zou willen dat je de temperatuur uit een foto af zou kunnen lezen. Brrrr

Dat blijken meteen de twee belangrijkste verschillen te zijn. Daarnaast behoort ook de up/down quickshifter niet tot het standaardpakket, maar is in tegenstelling tot dat TFT en de bochtenverlichting wel als accessoire leverbaar en om die reden op ‘onze’ demo voorzien. Dat plus de grotere Touring-ruit met forse brievenbus om te voorkomen dat er een vacuüm (en irritante turbulentie) achter de ruit ontstaat en het Tourer+ pakket dat uit monokey zijkoffers met luxe binnentassen, LED-mistlampen, Framesliders en een GPS steun bestaat, waar in ons geval ook nog een TomTom op is gemonteerd.
Prima bescherming, maar met handkappen en handvatverwarming zou 't nog beter zijn geweest. Display is niks mis mee, toerenteller is zelfs fraaier dan de S en SE

Zijkoffers zijn onderdeel van de optiepakketten, net als de framesliders

Heerlijke knopjes aan het stuur, mét cruise control. Optionele quickshifter had van ons niet gehoeven. Schakelt ook zonder quickshifter boterzacht en misschien nog wel fijner

Het blok is souplesse ten voeten uit. Remmen zijn prima voor elkaarDe rest van alle luxe is dus onderdeel van het standaardpakket. Powermodes: standaard. Instelbare tractiecontrole: standaard. Bosch 6-assige IMU om realtime de roll, yaw en pitch van de motor te bepalen: standaard. Hellingshoek afhankelijke tractie controle en bochten-ABS: standaard. LED-verlichting rondom: standaard. Middenbok: standaard en tot slot is ook de cruise control onderdeel van het standaard pakket. 

Da’s strikt genomen veel meer motor voor je geld dan bij menig S, R of RS model van de concurrent, waardoor het ineens duidelijk wordt waarom ‘ie weer terug is van weggeweest. En waarom ‘ie door de Benelux importeur in het zonnetje is gezet. Deze Versys 1000 is behoorlijk uitgebreid, helemaal wanneer je bedenkt dat ‘ie als instapmodel moet worden gezien. Het enige dat me telkens met de neus op het feit drukt met ‘slechts’ de standaard uitvoering aan het rijden te zijn is het LCD-display, maar in alle eerlijkheid vind ik dat geeneens een heel erg groot gemis. Sterker, ik ervaar de grote toerenteller met donkere achtergrond en fraai oranje oplichtende cijfers in combinatie met het LCD-display als een verademing. Vooral van de toerenteller ben ik enorm gecharmeerd, het doet me denken aan het dashboard van de eerste Ninja H2. Dat ‘geen TFT’ tevens betekent dat de Versys niet via Bluetooth met de Rideology app kan worden verbonden zijn we eveneens niet rouwig om. Leuk dat je vanaf de bank je motor kan instellen en je gereden route kunt delen, maar hoe vaak ga je dat daadwerkelijk doen? En wat is de toegevoerde waarde ervan? De fun van motorrijden zit ‘m als je het mij vraagt nog altijd het rijden zelf en niet het delen van je rit op het wereldwijde web, maar misschien is dat het teken dat ik officieel oud aan het worden ben.  

Fun? Focking koud bedoel je?

Nu gebied de eerlijkheid me te vertellen dat die ‘fun’ vandaag ver is te zoeken, maar dat kan de Versys 1000 ditmaal toch niet echt kan worden aangerekend. Precies de week dat de motor tot onze beschikking staat wordt ons land geteisterd door extreme regen, wind en kou en dat zijn nou niet bepaald de omstandigheden om er voor de lol even tussenuit te gaan. Dat het gure winterweer zich vandaag alleen tot ijzige kou beperkt is wat dat betreft een meevaller, en bovendien laten deze omstandigheden Koud hè, wat is het koud hè. Dan heeft Spanje deze tijd van het jaar wel z'n voordeleneens te meer zien dat iets handvatverwarming echt geen overbodige luxe is. Handvatverwarming die bij de standaard versie van de Versys 1000 als accessoire kan worden gemonteerd, maar bij onze demo helaas uitblinkt in afwezigheid. Noem me een mietje, maar van mij hadden ze de bij de standaardversie eveneens optionele quickshifter die wel is voorzien achterwege mogen laten en in plaats daarvan de handvatverwarming gemonteerd.

Niet in de laatste plaats omdat de up/down quickshifter bij de Versys 1000 eigenlijk helemaal geen toegevoegde waarde heeft. Quickshifters stammen van oorsprong uit de racerij, waar elke fractie van een seconde telt en de quickshifter er bovendien voor zorgt dat de spanning op de aandrijflijn zo constant mogelijk blijft en er dientengevolge zo min mogelijk onrust in het rijwielgedeelte ontstaat. Per definitie werken quickshifters dan ook het best wanneer hoog in toeren en volgas de versnellingspook wordt aangetikt en precies dat is wat je met de Versys amper doet. Het blok is het Hoewel, kan me ook nog wel Spaanse presentaties herinneren die minstens zou koud waren toonvoorbeeld van souplesse en is zo heerlijk smeuïg blok als je het maar hebben wilt, laat zich in zesde versnelling probleemloos tot het stationaire toerental afknijpen en pakt in alle versnellingen van onderuit zo mooi op dat ‘ie haast het karakter van een elektromotor heeft. En laat dat laagtoerige karakter precies de omstandigheid zijn waarin een quickshifter zich als een vis op het droge voelt. 

Nu moeten we daar meteen bij aantekenen dat bovenstaand de quickshifter met name bij het terugschakelen bij lage toeren opbreekt en dat niets je tegenhoudt wanneer je in dat soort omstandigheden gewoon de koppeling gebruikt. De koppeling is van het type slip-assist, waardoor je echt geen lamme linkerhand krijgt wanneer je continue in stadsverkeer of door de file aan het rijden bent, daarnaast raakt de elektronica net van de wap wanneer je de koppeling gebruikt. Genoeg quickshifters die dan even het spoor bijster zijn, maar zo dus niet deze Versys 1000.  

Het ijzig koude weer heeft echter ook z’n voordelen. Zo leert deze trip mij dat het grotere scherm echt wel een meerwaarde heeft, het houdt mijn lichaam en hoofd goed uit de wind, waardoor ik daar in tegenstelling tot mijn handen geen last van onderkoelingsverschijnselen heb. Op de snelweg heeft de hoogste stand mijn voorkeur en dankzij de cruise controle kan de hoogte tijdens het rijden probleemloos worden aangepast. Waarmee we een van z’n belangrijkste pluspunten hebben aangestipt. Nee, niet de hoogte-instelling van de ruit, want dat blijft wat ons betreft nog wel een verbeterpunt, maar het feit dat de Versys standaard Bovendien rijdt het grote gros voornamelijk in eigen landmet cruise controle is uitgerust. Ideaal wanneer je lange afstanden aan het rijden bent, helemaal wanneer je in een trajectcontrole zit. En die schieten op steeds meer plaatsen in Europa als paddenstoelen uit de grond. 

Cruise controle is niet de enige elektronische gadget die Kawasaki heeft voorzien. We zeiden het al: net als de S en SE beschikt ook deze standaard uitvoering over de welbekende 6-assige Bosch IMU, waardoor zowel de tractiecontrole alsmede het ABS hellingshoek afhankelijk is. Het ABS remsysteem is trouwens in eigen huis ontwikkeld en heet KIBS (Kawasaki Intelligent Brake System), wat een mooie afkorting voor een gecombineerd remsysteem is. De tractiecontrole is in drie standen in te stellen, maar kan ook helemaal worden uitgeschakeld, terwijl wat vermogensafgifte betreft je de keuze hebt tussen maximale (Full) power of een mildere (Low) afgifte voor wanneer het pijpenstelen aan het Volgende keer mét handvatverwarming en je zult ons niet meer horen klagenregenen is. Bij de S en SE zijn die zaken gekoppeld aan rijmodi, maar in alle eerlijkheid hebben we dat ondanks de ijzige kou (en hevige regen de andere dagen van de week) geen enkel moment gemist.

Het tweede dat deze bar en boze weersomstandigheden me hebben geleerd is hoe goed de Bridgestone T31 banden zijn. Nu hebben we al aardig wat kilometers met T31 banden afgelegd, maar niet eerder onder dit soort condities. Qua handling voelt de T31 niet anders aan dan bij ideale bedrijfstemperatuur, de Versys stuurt licht en neutraal en geeft je totaal niet het idee met een 253 kg rijklare fiets onderweg te zijn. Sterker, de fiets laat zich zo gemakkelijk van richting veranderen dat je 'm veel lichter zou inschatten. Tot het moment dat er op straat moet worden gekeerd, want dán merk je de kilo's wel degelijk. Echt positief is ook dat de banden niet gevoelig voor witte strepen of zwarte reparatiestroken in het asfalt lijken te zijn. Ook de feedback hadden we weinig tot niets aan te merken, hoewel daarbij wel de dikke kanttekening moet worden geplaatst dat we geen enkel moment écht hebben gepusht.  

Conclusie

We hebben het al vaker gezegd, en zeggen het opnieuw: als er één motor is waarvan je kunt stellen dat ‘ie van een lelijke rups is ontpopt in een prachtige vlinder, dan is dat ongetwijfeld de Kawasaki Versys 1000. Wat begon als vreemde Alien in de bijt heeft zich in drie generaties tijd ontpopt Ontdek je plekje krijgt een heel andere dimensie zotot een prachtige tourbuffel pur sang. Echter, al die extra luxe had wel z’n weerslag op het prijskaartje gehad, waardoor er aan de onderkant aan de stoelpoten van z’n verkoopsucces kon worden gezaagd. 

Reden voor de Benelux importeur om de standaard versie weer in het gamma op te nemen en dat is een briljant slimme zet geweest. Slim omdat wanneer de standaard versie niet uit het gamma was genomen we waarschijnlijk nooit hadden ervaren hoe ontzettend luxe deze standaard uitvoering is – veel luxer dan menig ‘premium’ model – omdat de focus bijna altijd op de meest luxe uitvoering is gericht. En we dus never nooit hadden geweten hoe compleet de standaard Versys 1000 eigenlijk al is. Met standaard tractie controle, power modes, bochten-ABS, LED-verlichting rondom, een middenbok en cruise controle is het enige dat van de Versys 1000 met recht standaard kan worden genoemd z’n prijs, die met € 13.899 (€ 12.999 BE) bijzonder scherp is. 

Heerlijk soepel blok, comfortabele vering, goede ergonomie, zeer luxe voor 'standaard' uitvoering

Die optionele quickshifter blijft toch wel een dingetje. Handvatverwarming had best standaard mogen zijn

Technische gegevens