Test: VOGE 650 DSX

Het eerste deel van de route vanuit het Motopark tot de fotolocatie gaat over geasfalteerde wegen, maar als ik bij de eerste de beste fatsoenlijke bocht de 650 DSX op een oor probeer leggen word ik door het onaangename stuurkarakter verrast dat inherent aan het rijden met noppenbanden op straat is – de neiging in de bocht te vallen, waarbij het voelt alsof het voorwiel wegglijdt.Ik weet, dat kan beter. Maar ja, gebroken sleutelbeen enzo... Alleen, de DSX is niet met échte noppenbanden uitgerust. De Scorpion Rally STR banden zijn door Pirelli juist ontwikkeld met straatgebruik in het achterhoofd. Nu kan dat ook een kwestie van bandenspanning zijn, maar op ‘mijn’ 650 DSX is de bandenspanningscontrole nog niet gesynchroniseerd en met m’n eigen metertje mooi thuis in de gereedschapskist is dat op dit moment dus niet te checken. 

Nu heeft een wijze man mij ooit verteld dat in het geval je (met noppenbanden) te maken hebt met dat vreemde stuurgedrag, je niet hard genoeg de bocht in hebt gestuurd en dus neem ik me voor dat de volgende bocht dan maar te doen. De voorband bij de fotolocatie van dichtbij bekijkend valt meteen op dat de zijkant van het rubber nog behoorlijk mooi glimt, als in dat de band daar nog fonkelnieuw is. Hmmm… dat zou natuurlijk ook maar zo kunnen. Een blik op het fraaie TFT display leert me dat ‘mijn’ DSX nog geen 175 kilometer op de klok heeft staan en gezien het slechte weer van de afgelopen weken zal tijdens het ‘inrijden’ de grondspeling onder hellingshoek niet tot het uiterste zijn geprobeerd. 

Nog voordat de fotoshoot ten einde is, is van dat vreemde stuurgedrag dan ook geen sprake meer en laat de VOGE zich precies door de bochten jagen. De zithouding is doordat je relatief kort op het brede stuur zit met de benen recht onder je superrelaxt en dankzij de combinatie van ontspannen zit, veel overzicht en grote stuuruitslag is de motor ook op de niet al te brede weg waar de rijfoto’s worden gemaakt probleemloos te keren zonder dat daarbij met de voeten contact met moeder aarde moet worden gemaakt. 

Als vanuit de fotolocatie de route wordt vervolgd maakt het asfalt al snel plaats voor de eerste van vele onverharde wegen die zullen volgen, maar blijkbaar was dat voor de importeur nog niet extreem genoeg. Wat volgt is een route dwars door de bossen, deels over boswegen, maar deels ook over paden met mul los zand en net als ik denk dat het niet gekker kan rijden we langs een spoorlijn af, over een
Pirelli Scorpion Rally banden stuurden in het begin vreemd, maar dat bleek nieuwigheid te zijn. Middenbok is standaard

Net als de beugelset bij het blok en bij het kontje. Dat laatste is tevens voor koffers bedoeld

Het ruitje is eenvoudig in 3 standen in te stellen, onze voorkeur ging uit naar het laagste punt. Zadel zit prinsheerlijk

€ 700 voor een kofferset, da's niet duur. Nissin remmen zijn prima op hun taken berust smal olifantenpaadje, deels bedekt door de grove stenen van de spoorweg. Geasfalteerde wegen zijn inmiddels gedegradeerd tot verbindingswegen om van het ene naar het andere offroad traject te geraken. 25% offroad? 25% onroad zal ‘ie hebben bedoeld! De VOGE 650 DSX deert het allemaal niets, wat niet kan worden gezegd van de man aan het stuur. Offroad rijden met een gebroken sleutelbeen is niet aan te bevelen, hoe zwaarder het wordt, hoe meer ik afzie en hoe minder ik kan genieten de offroad trajecten. Damn, had ik nou toch maar een plaatje in m’n schouder laten zetten, want dat je met de 650 DSX van de gebaande paden af kunt wijken is mij inmiddels wel duidelijk. Als mij het met slechts één schouder (en een beetje) lukt, dan zeker iemand die 100% fit is.

Terug bij het Motopark worden we in de gelegenheid gesteld om op eigen gelegenheid nog een extra rondje te doen, wat mij, als dankzij Paracetamol en Ibuprofen mijn schouder weer acceptabel aanvoelt, een uitstekend plan lijkt. Even zonder pijnlijke schouder in van-dik-hout-tempo een blokkie om. Het vreemde stuurgedrag is inderdaad definitief verleden tijd, voor mij de bevestiging is dat de nieuwigheid van de banden hier debet aan is geweest. Hoewel op het sturen evenals de feedback weinig aan te merken is zou meer straat-geörienteerd rubber (zeg 90% on- en 10% offroad) in alle eerlijkheid een betere keuze zijn geweest. Omdat je bij ons in Nederland toch haast nergens écht offroad kunt gaan. De 650 DSX voelt veel lichter dan de 219 kilo rijklaar die in de technische fiche is vermeld, 25% offroad zei 'ie. Of die Belgen kunnen niet rekenen, of ze hebben ons voor het lapje gehoudenmaar waar ik nu het meest van onder de indruk ben, is hoe goede de KYB vering alle oneffenheden in het asfalt weet te absorberen. 

Zo goed, dat ik het niet laten kan en de 650 DSX even later over een onverharde weg de sporen geef. Hoewel ik het daar ditmaal wel bij laat, bij normale onverharde wegen. De 650 eencilinder loopt zeer gemoedelijk, maar echt laag in toeren rijden is niet voor ‘m weggelegd. Het blok voelt het best in het gebied tussen de 3 en 7 duizend toeren per minuut, wat dankzij de goed schakelende versnellingsbak geen enkel probleem is. Qua acceleratie hoef je geen wonderen te verwachten, maar met 47 pk aan de tap zal dat geen verrassing zijn. Daar staat tegenover dat het blok wel lekker zuinig is, VOGE claimt een verbruik van 4,2 liter, wat de 650 DSX dankzij z’n 18 liter tank een actieradius van ruim 400 kilometer geeft.