Test: BMW R 18 B

Net als op de R 18 schudt het stuur van de R 18 B ook flink op en neer als je dat niet stevig vasthoudt nadat je op de startknop hebt gedrukt om de massieve cilinders tot leven te roepen. Geef daarna echter een draai aan het gas en het geschud smelt als sneeuw voor de zon, hoewel net helemaal. BMW geeft toe dat het een kwestie van vallen en opstaan is geweest om de trillingen op het juiste niveau te krijgen Hij stuurt best goed voor een mastodont wat cruiserrijders wensen. De nieuwe uitlaten produceren een mooier geluid dan de visstaart uitlaten van de behoorlijk tam klinkende R 18 vorig jaar, maar het blok trekt er vanaf 1.500 tpm nog net zo krachtig vandoor. Hoewel, het blok loopt pas écht mooi wanneer je ‘m boven de 2.200 tpm houdt.  

De Big Boxer levert 91 pk bij 4.750 tpm en heeft een maximum koppel van 158 Nm dat al bij 3.000 tpm wordt afgegeven. Minstens zo belangrijk is echter dat tussen de 2.000 en 4.000 tpm er meer dan 150 Nm beschikbaar is, waardoor je het schakelen echt tot een minimum kunt beperken. Wat ergens wel jammer is, aangezien de Big Boxer de beste versnellingsbak heeft van alle BMW flat-twins – precies en direct, zonder de bekende klak wanneer je via neutraal van eerste naar tweede versnelling gaat. De vrijstand is ook gemakkelijk te vinden, ook wanneer je stilstaat. Boven de 4.000 voel je de trillingen via het zadel wel steeds sterker worden wanneer je richting het rode gebied van 5.750 tpm gaat, maar in alle eerlijkheid Dat klinkt alsof ik wil zeggen dat 'ie best lekker klinkt voor iemand die stinkt, maar zo bedoel ik het nietheb je daar ook niets te zoeken. Zelf schakelde ik zo rond de 4.200 tpm op, om optimaal op het massieve koppel te kunnen blijven surfen.

De elektronica van de R 18 B is exact gelijk aan de kale R 18, waarbij je dus de keuze hebt uit drie rijmodi, door BMW Rock, Roll en Rain gedoopt. De Rain modus spreekt voor zich, Roll is het equivalent voor Street/Normal/Touring en is bij de R 18 niet bijster opwindend omdat de gasrespons behoorlijk is afgevlakt. Gelukkig is er tot slot nog de Rock, wat op andere motoren Sport zou heten, waarin het fantastische blok echt goed tot z’n recht komt en van alle drie de lekkerste is. Het overgrote deel van de tijd reed ik in Rock, behalve in plaatsen waar ik naar Roll switchte. Het breed uitgesmeerde koppel plus het feit dat de bovenste twee versnellingen eigenlijk overdrive zijn betekende dat ik bijna continue in 4^e versnelling aan het rijden was. 

Voor wat de vering betreft heeft BMW een aanzienlijke stap gezet ten opzichte van de R 18, de 120 mm veerweg voor en achter is de Big Boxer cruiser echt ten goede gekomen ten opzichte van de 90 mm veerweg achter van de R 18 die als een semi-hardtail aanvoelt. Om de rit zo aangenaam mogelijk te maken, zelfs met passagier en volle bepakking, is de door ZF ontwikkelde cantilever achtervering van veerweg-afhankelijke demping en automatische compensatie voor belading voorzien.
Hadden we al gezegd dat d'r best veel chroom op zit?

Dat schakelaartje, dat zorgt ervoor dat je achteruit kunt

Bij normaal tempo zijn deze twee schrijven genoeg en dat is maar goed. Probeer dat pookje rechts maar eens te bedienen Afhankelijk van de belading past de veervoorspanning zich aan via een hydraulische unit die met servomotor wordt geregeld op basis van een hoogtesensor. Je voelt de vering duidelijk onder je werken wanneer je over kapotgevroren asfalt hoog in de bergen aan het rijden bent – zonder al te veel ongemak omdat de vering goed wordt gedempt. Het hoge gewicht speelt de R 18 B op dit vlak natuurlijk ook in de kaart. De vering mag dan niet instelbaar zijn, maar op de door Showa gekozen setting valt weinig tot niets aan te merken.

Datzelfde kan trouwens over de remmen worden gezegd. Ondanks het massieve rijklaargewicht van 398 kilo weten de Brembo remmen de R 18 B van hoge snelheid goed af te remmen, hoewel ik daar wel bij moet aantekenen dat de enkele 300 mm schijf in het achterwiel in dat soort situaties echt geen overbodige luxe is – net als bij een noodstop bij een normaal tempo. In alle andere situaties zijn is een kneep in de voorrem voldoende, omdat daarmee ook de achterrem enigszins wordt bediend. Voor maximale remkracht achter moet je het rempedaal gebruiken, wat vanwege de joekel van cilinder geen gemakkelijke opgave is. Daar boven in de bergen...Dat was vorig jaar bij de R 18 niet anders, maar ik had stiekem gehoopt dat BMW dat inmiddels zou hebben aangepast, maar helaas pindakaas… het rempedaal zit nog steeds op een onmogelijke plaats.

De R18 stuurt goed ondanks die nog steeds lange kortere wielbasis, maar geeft er de voorkeur aan om op het gas door bochten te worden gereden - gebruik een hogere versnelling en de 19-inch Bridgestone voorband begint naar buiten te glijden, terwijl als je terugschakelt en het gas vasthoudt, de voorkant zich veel meer thuis voelt. Dat wil niet zeggen dat je ‘m als een sportmotor rijdt die het niet is – zoals Markus Schramm al zei, het was BMW's missie om een ​​cruiser te ontwikkelen die anders dan anderen is. Welnu, met de R 18 B hebben ze dat doel opnieuw bereikt en het resultaat is een echte allrounder die een plezier is om te rijden, vooral dankzij die prachtige motor.

Conventionele cruise controle is standaard inbegrepen op de R18 B en Transcontinental, maar BMW biedt de volgende stap als optie aan, met de Active Cruise Control. In de voorkant van de kuip is een radar voorzien die de rijstrook scant wanneer cruise control is geactiveerd. Als een voertuig wordt gedetecteerd vermindert het systeem automatisch de snelheid om een ​​vaste afstand aan te houden. Met behulp van de input van de hellingshoeksensoren past de ACC ook in bochten de snelheid op de juiste manier aan. We reden slechts kort op snelwegen met vier rijstroken, waar dit erg handig zou kunnen zijn, maar het leek in die korte tijd wel goed te werken en werd niet beïnvloed door voertuigen in aangrenzende rijstroken. Zowel snelheid als afstand zijn instelbaar.