Test: MV Agusta Superveloce 800

Gebaseerd op het driecilinder F3 800 Supersport platform werd de Superveloce eerst als concept model getoond op de 2018 EICMA in Milaan, waar de motor door meer dan 16.000 stemmen werd verkozen tot “Mooiste Motor van Show” – tegen minstens zo aantrekkelijke high performance modellen als de Ducati Panigale V4 R, de BMW S 1000 RR en Aprilia’s RVS4 1100 Factory. MV Agusta was het jaar daarop in mei uitgenodigd om op de Villa d’Este Concorso d’Eleganza de motor te showen, Doet denken aan de MH900e, maar dan anders. Exact 20 jaar laterwaar het eerste prijs in de wacht sleepte in de Concept Bike categorie. Datzelfde weekend opende MV het online bestelformulier voor klanten om een van de 300 units van de gelimiteerde Serie Oro te reserveren voor het prijskaartje van € 27.990 exclusief lokale belastingen, leverbaar louter in de kleuren Metallic Scarlet / Silver – en volgens MV’s R&D directeur Brian Gillen binnen 6 dagen uitverkocht. De productie van de Serie Oro, die amper te onderscheiden was van het prijswinnende conceptmodel van het jaar ervoor, begon als beloofd in februari dit jaar – maar werd vertraagd doordat vanwege COVID-19 de fabriek 10 weken dicht moest en nu volgens Gillen net is afgerond. 

Naast de gelimiteerde versie werd op de 2019 EICMA in Milaan nog een tweede productiemodel gepresenteerd met soortgelijke verleidelijke looks, voor het Italiaanse prijskaartje van € 20.300 inclusief 22% btw, Leverbaar in ofwel MV’s traditionele racekleuren Ago Red / Ago Silver, ofwel in Metallic Carbon Black / Metallic Dark Gray. Wat zich bij ons in Nederland dankzij BPM heeft vertaald naar een prijs bij van € 23.399 (€ 20.000 BE) voor de rood/witte en € 23.999 voor de zwarte (€ 20.500 BE), inclusief 3 jaar garantie. Met de productie net opgestart had ik als een van drie journalisten de kans om een 36° Celsius hete Italiaanse zomerdag met een van de eerste motoren die van de band was gerold te spenderen. Een kans die antwoord gaf op de allerbelangrijkste vraag: is de Superveloce uitsluitend show en niet zo ‘go’ – of is ze ook maar enigszins zo leuk om te rijden als ze prachtig is om naar te kijken? 

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Milagro (Thomas Maccabelli)

Retro en avant-garde

Ten opzichte van de Serie Oro heeft MV meer dan een kwart van het prijskaartje afgesnoept, wat is gerealiseerd door wat van de voordehand liggende bling op te offeren, zonder dat dit invloed heeft gehad op de prachtige lijnen met vanaf de zijkant gezien ver naar voor gerichte bolle kuip waarvan de schroeven mooi uit het zicht zijn genomen. Het gevoel wordt geaccentueerd door de lange, fijnvormige neus die uitmondt in de ronde, poly-ellipsvormige projectorkoplamp die, net als het Je hebt motoren, je hebt mooie motoren en dan is er nog iets als kunst op wielen. En 't rijdt ook nog eens verdomd lekkerachterlicht in het slank taps toelopende kontje met een fraai gepolsterd zitje, een LED licht is. De kentekenplaathouder is laaggeplaatst om de fraaie lijnen niet te verstoren, terwijl aan de voorkant een kleine spoiler boven de ruit is voorzien die er in eerste instantie een beetje vreemd uitziet, maar die geen invloed heeft op je zichtveld als je plat achter het ruitje kruipt. 

In tegenstelling tot het carbonfiber van de Serie Oro is bij de productieversie de kuip van dun plastic gemaakt, wat volgens Gillen anderhalve kilo extra aan gewicht op de schaal heeft gebracht en het drooggewicht op 173 kilo heeft gezet, exact gelijk aan dat van de F3. De enkelzijdige gietaluminium achterbrug, die op de Oro brons is gespoten, is zwart op de Normale – en de Oro’s retrostijl edoch radicaal ogende E-motion wielen, elk met 24 dikke spaken, zijn vervangen door de meer conventionele gietaluminium wielen van de F3. De Oro wordt ook geleverd met een neo-Agostini triple-pipe SC Project uitlaatsysteem, met twee pijpen aan een kant en een pijp aan de andere, waar de Normale hetzelfde 3-1-3 ‘Morton orgel’ uitlaatsysteem inclusief powervalve heeft als de andere driecilinders.
Van welke kant je 'm ook bekijkt, de Superveloce is niet supervet maar übervet. van ronde koplamp tot lederen riem over de tank

Zelfs het TFT kleurendisplay is een beleving op zich

De ronde lijnen zijn retro en neo tegelijk. Net als de MH900e 20 jaar geleden ook was

Vet, die achterbrug. Tandwielverhouding is aangepast voor meer grunt onderin. Achterwiel is ware kunst Ondanks dat de Superveloce andere luchtinlaten heeft, levert de 800 driecilinder exact hetzelfde vermogen als de F3 800, met een topvermogen van 148 pk bij 13.000 toeren en een maximum koppel van 88 Nm bij 10.600 toeren per minuut. Dat zou je het idee geven dat de Superveloce inwendig gewoon een F3 is, maar Gillen & Co. hebben wel de timing van de kleppen aangepast en de Eldor ECU van een nieuwe mapping voorzien, om de Superveloce een knapperigere initiële gasrespons en een vetter middengebied te geven, waarbij de eindoverbrenging met 4 tanden op het achtertandwiel is verkleind om acceleratie van onderuit te verbeteren. 

Je nestelen aan boord van de Superveloce onthult onmiddellijk de subtiel meer verwelkomende, zowaar comfortabelere zitpositie dan de F3’s meer circuitgeoriënteerde zit. De clip-ons zijn 18 mm hoger en iets verder naar achteren (6 mm) geplaatst en ook het zadel is iets lager, volgens Brian Gillen. “We hebben de achterkant 15 mm verlaagd om de rijder meer in de motor te laten zitten”, zegt hij. Kleine dingen die veel betekenen, omdat het inhoudt dat je als rijder veel minder druk op je polsen hebt dan op de F3, wat van de Superveloce een oprechte rechte-wereld-rit maakt – het voelt lang niet zo circuit-gefocust als de F3 om op te zitten. Dat is verder doorgezet in de manier waarop Gillens Gang de ECU hebben herzien om de Superveloce veel toegankelijker te maken, zowaar zacht, mals of hoe je de manier waarop het vermogen wordt afgegeven wilt noemen. Hoewel de quickshifter met autoblipper voor het terugschakelen zonder koppeling z’n werk goed doet en niet zo gevoelig is als sommige die al gaan schakelen als je voet langs het pookje afschuift, hoef je ‘m veel minder te gebruiken dan op de F3, omdat de driecilinder vanaf 5.000 toeren in zesde versnelling al behoorlijk lekker rolt. Echt een gemakkelijke fiets om in alledaagse condities mee te rijden. Het enige wat me opviel was dat bij lage snelheid er nogal wat warmteontwikkeling aan de linkerzijde van de motor was – maar gezien de hete buitentemperatuur waarin we reden kan dat de Superveloce amper aangerekend worden. 

Roll the Drums

Hou het blok echter op toeren op het glorieuze geluid van die iconische uitlaat en de Superveloce gaat er echt aan trekken vanaf 7.000 tpm, waarop dan al 72 Nm aan koppel beschikbaar is. Halverwege het maximum toerental en je zit al in het vette deel van de koppelkurve. Het is een echt verrukkelijk, vergevensgezind blok dat elk moment klaar staat om het voorwiel met een powerwheelie te liften, Niks geen knie aan de grond, flauwekul. Gewoon, zoals vroeger, Bam! En gas op die Lolliezeker wanneer je vroeg schakelt bij 11.000 tpm, wat je precies naar het midden van de koppelkromme terugzet als je het gas vol openzet in de volgende versnelling. De Superveloce is zondermeer al krachtig voor een middenklasse triple, maar voelt ook nog eens duidelijk sterker, en met meer plezier, dan de al indrukwekkende F3 – en bij het geluid van die melodieuze achtergrondmuziek, met een diepe, norse uitlaatklank die nog eens wordt versterkt door het inlaatgeluid als je op de motor zit. De motor levert oprecht indrukwekkende acceleratie, maar ook de rijdbaarheid op deellast is verbeterd – wat zeker heeft geholpen om de rit zo aangenaam te maken. 

MV had een circuit-gefocuste Custom rijmodus voorbereid waar ik niet echt vrolijk van werd, omdat de gasrespons een meer aan/uit karakter kreeg en ik extra motorrem kreeg waar ik geen behoefte aan had. De Race modus was wat het naampje al zegt en was nog gemener qua gasrespons, wat waarachtig onderstuur bevorderde – ik moest mijn lijn blijven aanpassen bij het uitaccelereren. De Sport modus daarentegen was ideaal en stelde me in staat om volledig te profiteren van de van het F3 rijwielgedeelte overgenomen honger voor snelle, ruime bochten, waar ze als een rots in de branding op het asfalt bleef terwijl door de Marzocchi vering alle oneffenheden werden opgeslokt. Met de plakgrage 180 mm Pirelli achterband en relatief vlotte stuurgeometrie was de Superveloce gretig om in een aaneensluiting van bochten in derde versnelling van het ene op het andere oor te worden gegooid – het is een zeer lichtvoetig pakket. De Sport modus met verminderde motorrem en vloeiendere gasrespons stelde me in staat om in snelle bochten vloeiend te nemen, waar de motor z’n reputatie waar maakte en
Brembo Monobloc met Bosch super-de-luxe bochten-ABS met alle tralala. Geluid kan André Rieu nog een puntje aan zuigen

Zul je bij een Jap niet meemaken, dat 't blok is gesigneerd door z'n ontwerper. Tuurlijk is 't maar een plaque op het blok, maar toch. Al eens bij 'n Honda gezien, of Yamaha? Kuip is open gehouden zodat je mooi zicht op het triple motorblok hebttegelijkertijd de lijn die ik had gekozen keihard vasthield. Het is een zeer vertrouwenwekkende rit. 

“Ik ben blij dat je dat hebt ontdekt”, zegt Brian Gillen als ik het waterniveau bij mezelf weer op peil breng eenmaal terug bij de fabriek na een uitdrogende dag in die 36° zon. “De manier waarop we de Sport mapping hebben opgezet, geeft je minder motorrem met remmen. Dus wanneer je de motor de bocht in remt, heb je niet automatisch de versnelling van de krukas die probeert de motor in de bocht te trekken als je aan het insturen bent. Als je dat doet met veel motorrem, omdat het contactvlak ten opzichte van het zwaartepunt verplaatst, wordt de motor nog meer in de bocht getrokken. Wat je dus hebt gemerkt met de neutraliteit van de motor in de Sport modus, is dat minder motorrem hebben als je het gas dichtdoet en instuurt, betekent dat de motor niet naar achteren wordt getrokken op de zijkant van de band en niet probeert de motor de bocht in te ankeren. Dat helpt je dus om vloeiend te rijden en in bochten het momentum vast te houden.” De ietwat aangepaste link van de achtershock, die een zachtere initiële respons in het eerste deel van de slag levert, voelde aangenaam op z’n taken berust toen ik nog half op een oor het gas tegen de stuit opende over ribbels in het asfalt. Comfort is een echter een relatief begrip – dit is een redelijk gefocuste sportfiets, zoals uit de naam af te leiden is. Maar de rijkwaliteit was volgens alle normen uitstekend, en niet alleen door rekening te houden met de aard van het beestje.  

Il Giudizio

Ondanks de uitmuntendheid van de controleerbare maar super effectieve Brembo remmen – die me een paar uit de brand hielpen toen ik iets te enthousiast ‘go with the flow’ aan het rijden was, zonder dat daarbij de aanwezigheid van ABS te voelen was - is de Superveloce een motor die een zeer schone, precieze rijstijl beloont. Ze vraagt je niet om je knie over het asfalt te schrapen, of die remmen en Vooruit, een keer dan. Net niet, maar 't kan wel. En gemakkelijk ook, maar niet is veel leukerkoppelrijke driecilinder te gebruiken om je van de ene naar de andere bocht te persen. Ze wil dat jullie samensmelten, en dat je je gewicht subtiel gebruikt om van richting te veranderen, wat wordt versterkt door de nauwkeurige stuureigenschappen van het composiet frame. Ik zeg het niet graag, maar hoewel het niet bepaald een Manx Norton is, is de Superveloce een fiets die een meer traditionele, conservatieve rijstijl beloont – met een des te meer ontspannende en belonende rit als resultaat. “Dat klopt als een bus”, zegt Brian Gillen als ik me zo tijdens de debriefing uitdruk. “We hebben hetzelfde gemerkt. Hoe meer je in de motor blijft zitten, hoe meer je de motor kunt laten vloeien. Je kunt gecentreerd blijven zitten, de bocht insturen en weer terug op het gas gaan. Ze houdt van die manier van rijden.”

En ik ook. MV Agusta’s slogan is “Motorcycle Art” en de Superveloce 800 belichaamt dat motto. De motor doet de looks, en naam, volledig eer aan en is bovendien leuk en waarderend om te rijden. Dit is een zeer slimme motor, zowel op het vlak van styling als dynamica en het is dan ook zeer onwaarschijnlijk dat er ook maar een iemand zal zijn die haar heeft gekocht, die zal worden teleurgesteld haar te bezitten en ermee te rijden. Lucky Bastards…

Technische gegevens