Test: Kawasaki 2020 Ninja 650

Onderhuids heeft Kawasaki geen ingrijpende aanpassingen gedaan, maar dat had van ons ook niet gehoeven: de stap van ER-6F naar Ninja 650 was ingrijpend genoeg om even pas op de plaats te kunnen doen en alleen hier en daar wat puntjes op de i te zetten. Te beginnen met het blok, dat nu voor Euro5 is klaargestoomd, zonder dat dit ten koste van de vermogensafgifte is gegaan. Voordeel van corona is wel dat er veel minder verkeer op de weg zit, zou je denkenHet piekvermogen was bij de vorige Ninja 68 pk bij 8.000 toeren per minuut en is bij deze 2020 versie exact gelijk, enkel het maximum koppel ligt met 64 Nm bij 6.700 toeren per minuut een tikkie lager dan z’n voorganger die 66 Nm bij 6.500 tpm leverde. Volgens Kawasaki is dat een bewuste keuze geweest, om het blok onderin en in het middengebied juist sterker te kunnen maken. 

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: in de periode dat de Ninja 650 op de redactie stond hebben we daar weinig tot niets van gemerkt, om die verschillen te voelen zal je het oude en nieuwe model naast elkaar moeten hebben staan. Bovendien was het weer ook verre van ideaal, de periode met overvloed aan regen was weliswaar precies ten einde toen de Ninja kon worden opgehaald en bovendien had die regen het overgrote deel van de tijd plaats gemaakt voor een blauwe hemel met stralende zon, maar met een eencijferige temperatuur (waar ’s nachts een min voor stond) en behoorlijk veel wind voelde het op de motor haast winters aan. 

Wat in deze condities wél duidelijk voelbaar was, was hoe ontzettend veel beter de nieuwe Dunlop Sportmax Roadsport 2 banden zijn, waarmee de Ninja 650 is uitgerust. Weg nukkig stuurgedrag als er nog geen temperatuur in de banden zit, hallo banden die vanaf de eerste meters meteen doen wat je ervan verwacht en van de Ninja 650 onder alle omstandigheden een heerlijk neutraal sturende fiets hebben gemaakt. Lichtvoetig, maar niet té lichtvoetig, hoewel je de eerste bochten wel zult moeten wennen aan hoe ontzettend gemakkelijk deze motor stuurt. Geloof me, 't was veel drukker dan de beelden doen gelovenNaast dat de banden mooi neutraal sturen geven ze ook veel vertrouwen en feedback, waardoor we ook in dit koude weer de verleiding soms niet konden weerstaan. 

Dat het overgrote deel van onze test het tempo desondanks meer ingetogen was lag niet aan de Ninja 650, maar meer aan de toestand waarin we met z’n allen in verzeild zijn geraakt. De coronaepidemie is in enkele weken tijd uitgegroeid tot een coronacrisis van ongekende orde, waardoor ‘even uitwaaien’ je toch een beetje een schuldgevoel geeft: alsof het niet kies is om te doen alsof er niets aan de hand is, terwijl de hele wereld in brand staat en Brabantse IC-afdelingen de drukte amper aankunnen. Een oranje flikkerende toerenteller als aanduiding dat het tijd is om te schakelen was ditmaal dan ook geen regel maar uitzondering. Door de bank genomen zat de ‘tellernaald’ zo rond de 6 duizend toeren per minuut, maar laat dat precies de zone zijn dan het blok als een zonnetje loopt en ook nog eens niet onaardig klinkt. 

En dan is koud toch echt verrekte koud als je om de haverklap moet wachten. Blij dat ik m'n winterhandschoenen aan heb. En thermokleding

Vanaf lage toeren pakt de 649 cc 180° paralleltwin mooi op en bouwt daarna lineair z’n vermogen op, maar vanaf de vierde versnelling is het toch aan te raden om de ‘naald’ niet onder de 3.000 toeren te laten komen. Daaronder begint de twin behoorlijk tegen te sputteren als je de kraan opendraait (2.000 toeren in 6 vindt ‘ie echt niet fijn), waardoor het echt zaak is om tijdig de versnellingsbak
Full LED koplampen nu en dat ziet er echt veel vetter uit. Duozadel heeft meer comfort

Of dat we ook wat te azijnpissen hebben? Dat ronde dopje, daar had best standaard een 12V of USB aansluiting kunnen zitten. Veervoorspanning achter is te stellen, maar hoe kom je er bij?

Geen quickshifter, maar die mis je ook totaal niet. Stationair geluid is niet z'n sterkste punt, maar op toeren klinkt 'ie helemaal niet verkeerd aan het werk te zetten. Laat dat nu een van de sterke punten van dit blok zijn: de bak schakelt zijdezacht en superdirect, ongeacht of je daarbij wel of niet de koppeling gebruikt. Bij het op-, maar vooral ook bij het terugschakelen. 

We zeiden het al, onderhuids heeft Kawasaki geen ingrijpende wijzigingen doorgevoerd en dus stuurt de 2020 Ninja 650 hetzelfde als het 2019 model. Mochten er al verschillen zijn, dan zullen beide jaargangen toch echt naast elkaar moeten staan. Dat Kawasaki geen grondige aanpassingen aan het rijwielgedeelte heeft gedaan snappen we trouwens best, ten opzichte van de ER-6f had Kawasaki met de eerste Ninja 650 al een enorme stap gezet: lichter, sportiever en beter afgeveerd. Sturen gaat ook deze Ninja dus supergemakkelijk af, zo gemakkelijk dat een weg nooit te krap zal zijn. De vering is op comfort afgesteld, waardoor ook wegdek van mindere kwaliteit best sportief kunnen worden genomen zonder dat je daarbij alle kanten op stuitert. Alleen wanneer je van-dik-hout op slecht wegdek aan het knallen bent en pas op het allerlaatste moment het anker uitgooit (prima vertraging en feedback trouwens, die remmen) loop je tegen de beperkingen van de Ninja aan, maar zelfs dan blijft alles onder controle.