Test: Kawasaki Z900 Barracuda

Verkooptopper

‘Ha leuk, een Z900’. Hoe vaak zal dat inmiddels gezegd zijn? De motor is dé verkooptopper uit het Groene Kamp, maar doet het qua totaalverkoopcijfers ook bijzonder goed. Ze zijn amper aan te slepen. En dat is vanuit commercieel oogpunt natuurlijk hartstikke goed.
Wij Nederlanders houden van ruitjes, naar het schijnt. Display is niet onze favoriet

Spiegeltjes, crashpads

handvatten, hendels. Het maakt de Z900 wel af De schoorsteen moet roken, dus een goed verkopend model is gewoon oké olé olé. Simpel. 

En het is ook zo. Natuurlijk willen we een paar dingen anders als het aan ons zou liggen, maar eigenlijk kun je gewoon weinig slecht vinden aan ’t ding. Veel vermogen, erg sterk ook van onderuit, licht(er), wendbaar(der), ga zo maar door. Was de Z800 al een goeie, de 900 gaat daar nog eens dunnetjes overeen en dan dóór. Eigenlijk maakt de Z900 een beetje gehakt van z’n voorgangers. 

In de concurrentie is het altijd vechten, maar hoewel de meningen nog regelmatig verschillen is er zeker als je alle plussen en minnen optelt, of zelfs enkel naar de kale cijfers kijkt, nauwelijks maat te houden op het ding. Frustrerend voor de één, een uitgestoken lange neus voor de ander. “Waarom wint die 900 eigenlijk alle testen? Ja eh, met zo’n prijs kan ik het ook!’ Makkelijk zat: laat dat dan maar eens zien.  Hoe dan ook: de motor is een supergoed pakket. Tel maar uit: een goede, moderne viercilinder met meer dan genoeg vermogen, licht maar sterk frame, prima vering en remmen, moderne snit en een toegankelijke geometrie. En já, met dat laatste bedoelen we dat kleinere mensen er ook op passen. Aan de andere kant is dat dus voor lange Heerlijk zonnige dag, gewoon in eigen land. Da's toch veel leuker dan altijd maar Spanjemensen minder goed nieuws, maar de cijfers laten zien dat die daar weinig moeite mee hebben. Degenen die het hardst klagen, zijn de journalisten.

Hebben die dan geen punt? Natuurlijk wel. Als je er gevoelig voor bent tenminste. Zou je kiezen tussen de ene naked of de andere, dan kun je wel eens op iets anders uit komen. Die vrijheid heb je dan ook gewoon. Maar doet dat iets af aan dit ding? Toch niet echt. Zelfs het idee dat Kawa ‘alleen maar wint omdat ze de grootste cilinderinhoud hebben’ is een eh… niet altijd even goed opgaand argument, want het staat anderen ook vrij dat te doen. Enige wat misschien wel een dingetje is, is dat de Z900 inmiddels wel heel dicht in de buurt komt van de Z1000… nota bene een machine uit eigen huis. Maar geheel volgens Ziet er veel beter uit zo. Die Z900 dan...verwachting gaat de 900 dan nog even wat verder door vooral lichter en frisser te rijden dan z’n grote broer. 

En die klachten, tja… daar is dan weer een antwoord op gegeven in de vorm van de Z900RS. Pakt zo’n beetje alle pijnpuntjes aan die de zeurpieten noemen. Maar ja, kost wel iets meer. Voor wat hoort wat. 

Maar nu komt dus Barracuda er bij. En dat maakt van een gewone Z900 een Z900…met een paar extra’s. Nou heeft Kawasaki zelf ook een kleine duit in ’t zakje gedaan door voor dit showexemplaar ook meteen maar een Performancepakket uit te pakken, dus is de motor ook voorzien van Akra, ruitje en tankpad. Maar Barracuda gaat verder. Eigenlijk precies zoals het Performancepakket je al een stap verder brengt met de meest populaire accessoires, gaan we nu gewoon nog een stapje verder met wat er vervolgens op de lijst staat. Rem en koppelingshendel, grips, spiegels, bar ends, crashprotectie, bobbins, knipperlichten en uiteraard een kentekenplaathouder. Alles uitgevoerd in topmaterialen natuurlijk. Want zo hoort het.

Altijd speelkwartier

Nou is het nooit een straf om met een Z900 te rijden. Het ding is eerlijk, maar zal niet snel bijten. En het gebrek aan toeters en bellen betekent heden ten dage ook een voordeel: het is altijd speelkwartier. Net als de rest van de familie staat de Z altijd klaar om te laten zien wat ‘ie kan. Snap best dat 'ie niet aan te slepen is, deze Z. Wat een blok, en wat een geluidEn dat vinden we, gek genoeg, inmiddels zelfs leuk. Weg bemoeizucht, weg keuzestress, gewoon rijden. 

Dat rijden is dan ook niets aan gedaan. Logisch, want dat zou een risico zijn dat ’t tegenvalt en dat kan natuurlijk niet. Dus de Barracuda rijdt nog precies zo als de gewone motor. Of in elk geval de Performanceversie, want die uitlaat zorgt natuurlijk wél voor een leuker geluid en wat gewichtsafname. Alsof je daar wat van merkt…

Maar hé. Kop dicht nou. Sleutel om, knallen. En dat is nou precies waar de Z goed in is. En inderdaad… het voordeel is dat we nauwelijks gewenningstijd nodig hebben, dus in no time is het weer ouwe jongens van dik hout. De botte bijl werkt prima en dus is een oprit eerst voetsteunen krassen, direct gevolgd door een nette derde-versnellingswheelie. Niet dat het iets met Barracuda te maken heeft, maar het kán,
Nog meer bling om de 900 op te leuken

Kapje en tankpad mogen uiteraard ook niet ontbreken

Dat blok, dat is gewoon briljant. 2019 kleuren zijn zeker niet verkeerd

Als we dan toch moeten jammeren: volgende graag radiale remklauwen en een fraaiere achterbrug dus is het wel zo netjes het ook te doen. Ik was’t nie, the devil made me do it.

Alhoewel… toch is er wel een klein beetje verschil. Natuurlijk zijn het detailverschillen, maar de hendeltjes voel je toch wel. Zoals wel meer aftermarket hendels is de vorm nét even anders dan de standaardversies, wat toch een verschil maakt. de verstelling is een bekende, maar goed: wél aanwezig en heel snel in de vingers. Dan zijn ze nog opklapbaar, maar ook voorzien van een sleuf voor de winddoorvoer.. en dat is natuurlijk je reinste GP technologie. Of zo. De handgrepen zelf zijn ook wel anders, maar dat is al een stuk minder goed voelbaar. Ook doordat je als het goed is handschoenen aan hebt, natuurlijk. Ach.

Waarschijnlijk heeft Barracuda toch de meeste aantrekkingskracht als je visueel ingesteld bent, als we eerlijk zijn. De meeste verschillen zijn optisch, maar toegegeven: het wordt er wel net effe strakker van. Weg zijn de uithangborden die we knipperlichten noemen, vervangen door ienimini LED versies. Strak, dat wel. De kentekenplaathouder maakt korte metten met de bekende taartschep en trekt ’t kontje lekker strak (dat mag u citeren) en de spiegels zijn ook net effe minder ‘in your face’ als de originelen. Maar hou er wel rekening mee dat ook de bolling Er zijn slechtere werkplekken dan deze Z900van het glas net even anders is, wat waarschijnlijk net wat meer wennen is. Dat is dan weer voor je eigen veiligheid, dus dat merk je heus wel.

Maar oké, neem bijvoorbeeld de crashpads, daar wil je het liefst niks van merken. Vallen ook redelijk in het design, dus ze vallen niet hinderlijk op, wat opnieuw precies de bedoeling is. Maar misschien voel je je er net even wat safer bij. En uiteindelijk komen we bij de bobbins, die natuurlijk wél een doel dienen. Juist als je niet rijdt: in je eigen schuur. En je moet er een paddockstand bij hebben, maar heb je die eenmaal, dan is het elke keer feest. Opbokken, ketting smeren, parkeren, noem maar op, alles wordt beter met bobbins. 

Alles in een pakket

En dat alles komt nu dus in één pakket. Ben je dus ook in één keer klaar, want wat wil je nog meer? Je bet ook echt wel verwend met zo’n ding als dit: eerst de Z900, dan het Performance pakket erbovenop en dán nog eens het Barracuda pretpakket. Toe maar! 

Nou… stiekem, als het aan ons zou liggen, zouden we nog één ding willen. Een stuur dat nét even wat breder is. Niet te veel, een centimetertje zou al een wereld vn verschil uitmaken. Teveel en je voelt je al snel Bokito op een bakfiets, maar net ietsje meer dan standaard zou écht leuk zijn. Dat is dan weer iets wat je wel écht merkt en waar de motor echt een stuk van op zou knappen, maar hey… behalve dat, heb je echt wel een dikke gepimpte brommer staan hoor. Daar kun je best nog eens wat vaker naar kijken, wat langer op poetsen, wat meer vertroetelen. Want dit is de Barracuda-Performance-Z900 by Kawasaki. Zo.

Technische gegevens