Test: Hyosung Aquila GV125 S Bobber

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Vincent Burger

Hoofdendraaier

“Mooie motor meneer, mooie motor.” “Wat een mooie motor.” Nu hebben we in de vijftien jaar dat we dit doen (met de meest uiteenlopende en soms heel uitgesproken fietsen) al aardig wat meegemaakt en dachten al heel wat gewend te zijn, maar de reacties van het toevallig passerende publiek en de praatjes die worden aangeknoopt als we bezig zijn met de statische fotoshoot zijn werkelijk ongekend. Ik kan me maar weinig fietsen herinneren die bij het gewone publiek zoveel reacties los wisten te maken, Komt niet vaak voor dat Ed zoveel positieve respons krijgthet deed me denken aan uitgesproken modellen als de Honda DN-01 of de Kawasaki Ninja H2, die er ook meesterlijk in slaagden om hoofden te laten draaien en tongen te laten spreken. Dat en zo’n beetje alles met Harley-Davidson op de tank, want voor de gemiddelde (niet motorrijdende) Nederlander spreekt alles uit Milwaukee blijkbaar enorm tot de verbeelding. 

Dat is dan ergens misschien ook wel de reden waarom deze Hyosung Aquila GV125 S Bobber zo de aandacht voor zich op weet te eisen. Als je de merklogo’s buiten beschouwing laat zou je zweren dat hier een Harley-Davidson staat. Een kleintje Harley-Davidson weliswaar, maar toch. De ontwerpers van het in het Zuid-Koreaanse Seongsan-Gu gevestigde Hyosung hebben verdomd goed gekeken naar de Sportsters uit Milwaukee, zo sterk als de gelijkenis daarmee is. Bovendien, de merknaam Hyosung staat nu ook niet bepaald
Zeg nou eerlijk, wat komt het eerst in je op als je dit zo ziet

We doen een gok, iets dat begint met een H en eindigt met arley-Davidson?

Met name de knopjes rechts op het stuur zijn wennen

De radiateur is mooi weggewerkt. De schakelpook had iets verder uit mogen steken

Pas als je goed kijkt zie je dat 'ie niet uit Milwaukee maar Korea komtprominent op de tank en negen tegen een dat die passant die het wél heeft gezien het nog geeneens iets zegt. Net als dat ze niet weten dat hier slechts een 125cc motorfiets staat, en ook die opmerking wordt meer dan eens gemaakt. “Echt waar, een 125cc?”

En daar kunnen we die achteloze passant nog geeneens ongelijk in geven, want wat looks betreft hebben ze bij Hyosung echt wel de juiste snaar weten te raken. Het stoere brede stuur, de voorvork die dankzij de harmonicarubbers een robuuste uitstraling heeft, de klassiek ogende bolle zijdeksels, het forse luchtfilter rechts van het motorblok, de forse uitlaat die tot voorbij de as van het achterwiel doorloopt, van eerste tot laatste schroef ademt deze Aquila Milwaukee uit. Zelfs het gapende gat tussen tank en zit is van de Amerikaanse evenknie afgeleid. Het enige verschil is dat waar bij het origineel de bodemplaat van de tank tot onder het zadel doorloopt, bij deze Koreaan een kunststof kapje over de framebuis is gemonteerd. Standaard is de Aquila voorzien van een tweepersoons zadel, maar wij zouden direct voor het eenpersoons zadel gaan waarmee de testfiets is uitgerust en dat als accessoire leverbaar is. 

Het enige dat afbreuk doet aan het stoere imago van de Aquila is het display dat er niet echt spannend uitziet – een robuuste (chromen) behuizing had waarschijnlijk al een wereld van verschil gemaakt, evenals een vetter lettertype in het display. Daarnaast is de keuze van startknop en run-off schakelaar niet echt logisch gekozen, met run-off onder de startknop, en bovendien oogt die rechtse armatuur redelijk goedkoop. Jammer, want op die onhandige startschakelaar en het oubollige display na valt er weinig aan te merken op het design van de Aquila GV125 S Bobber, zoals Hyosung’s laatste aanwinst in het 125cc segment officieel heet. 

Koreaanse Harley

Hoewel de Aquila met een opgegeven doorgewicht van 167 kilo zeker geen lichtgewicht mag worden genoemd, is hier tijdens het rijden niet echt veel van te merken. Net als dat je dat bij een 300 kilo zware Harley-Davidson ook niet merkt. Dat heeft deze Hyosung – net als die Amerikaan – te danken aan z’n compacte bouw en lage zit van slechts 710 mm, waardoor je ook als je niet al te groot bent met gemak beide voeten stevig aan de grond zet. Trouwens, nu we het toch over zithouding hebben, het deed ons deugd te constateren dat niet alles van Harley is gekopieerd: in tegenstelling tot de bepaald niet natuurlijke zithouding van de Sporters is de zit op deze Aquila geeneens zo verkeerd. Winter of niet, doorrijden zullen weNatuurlijk, ook hier zit het luchtfilter de knie in de weg, maar de positie van de voetsteunen en de driehoeksverhouding tussen voetsteunen, zadel en stuur voelt erg natuurlijk aan. 

Je waant je als op een échte Harley, tot het moment dat je de startknop indrukt en er een heel bescheiden roffel uit de uitlaat klinkt. Een roffel die weliswaar veel beter klinkt dan het natte scheten geluid van een eencilinder en op zich eigenlijk nog helemaal niet zo verkeerd is, ware het niet dat het in strijd is met het verwachtingspatroon dat door het stoere design is gewekt. Wat in feite als compliment kan worden gezien: je hebt gewoon het idee dat hier een zware motor staat en niet een ‘kleintje’ 125cc. Wat op weg naar Vlaardingen voor een verkeerslicht nog eens wordt bevestigd, als bij toeval een Harley naast me voor het verkeerslicht staat; de vette potato potato potato klanken maken het plaatje van deze Aquila Bobber compleet.

Ondanks dat de tijd van warm en zonnig zomerweer alweer een tijdje achter ons licht en Pluvius aardig zijn best heeft gedaan het grondwaterniveau weer op pijl te brengen, hebben we het prima naar onze zin op de Aquila, hoewel het hoogtoerige karakter van de 125cc V-twin wel wennen blijft. Je gevoel geeft je in dat je niets liever wilt dan heerlijk schakellui rijden, maar met een topvermogen van 14 pk bij 10.000 toeren per minuut (het koppel wordt door Hyosung geeneens opgegeven) wordt dát een beetje lastig. Tenminste, als je voor ‘grote klappen, snel thuis’ denkt te gaan, opmerkelijk genoeg kán het wel. In vijfde versnelling laat de Aquila zich probleemloos afzakken tot zeg 30 km/u, Durf ik best te stellen met 'winterse' weer van nuwaarna als het gas vol wordt opengezet de motor zonder zich te verslikken weer een toeren klimt. Nét als die Harley, maar dan met een acceleratie op A1-rijbewijs niveau. 

Wie echter de 125cc V-twin ten volle wil benutten zal de naald van de teller in de buurt van het vijfcijferige gebied moeten houden, het gebied vanaf 9.000 toeren tot aan de begrenzer toe, die ergens bij 11.000 toeren – wat op de teller al dik in het rood is – een eind aan de pret maakt. Een begrenzer die trouwens perfect als quickshifter kan worden gebruikt (of misbruikt, net hoe je het wilt zien). De versnellingsbak schakelt verder licht en precies en ook terugschakelen zonder koppeling is prima te doen, wel is het jammer dat Hyosung de Aquila met een vijfversnellingsbak heeft uitgerust. Met een zesde versnelling was de topsnelheid net een tikkie hoger geweest, nu greep bij 120 km/u de begrenzer in waarna de Bobber meteen 3 of 4 km/u snelheid inleverde. En dat is niet grappig wanneer je op de snelweg net een vrachtauto aan het inhalen bent en de
Laat je niet door die ene schijf in de luren leggen, 't remt nog behoorlijk, zeker wanneer je ook op de rempedaal trapt

Oogt veel forser dan een 125'je. Toch? Veervoorspanning achter is trouwens instelbaar hete adem van een dikke Audi met haast in je nek voelt. Een iets langere eindoverbrenging (bijvoorbeeld een iets kleiner achtertandwiel) zou hier uitkomst kunnen bieden, hoewel het dan wel de vraag is wat voor effect dit op de acceleratie heeft. 

Nu moeten we daar wel de kanttekening bij plaatsen dat de snelweg niet de natuurlijke habitat voor deze Aquila is, zeker niet de snelwegdelen waar je de hele dag 130 km/u mag. Weg van de snelweg is z’n beperkte topsnelheid van 119 km/u geen enkel probleem en is de 125cc V-twin sterk genoeg om in vijfde versnelling met de verkeersstroom mee te gaan. Ook niet wanneer er een tweebaans rotonde opduikt. Trouwens, nu we het toch over rotondes hebben: de Aquila is weliswaar gemakkelijk van richting te veranderen en brengt je precies waar je wezen moet, maar in het begin was het wel wennen aan het kleine 16” voorwiel met iets hogere (en rondere) voorband, die je het gevoel geeft dat je de motor over het stuur moet trekken. 

Ook wennen is het remsysteem dat Hyosung voor deze Aquila heeft bedacht. Europese regelgeving geeft fabrikanten bij 125cc motoren de keuze uit of ABS, of een gecombineerd remsysteem. Hyosung heeft voor dit laatste gekozen en dat is te merken ook, met een beetje druk op de voetrem voelt het alsof er een anker wordt uitgegooid en ook de voorrem voelt erg resoluut, maar zonder dat je het risico loopt dat een van beide wielen blokkeert. Hoe goed we ook onze best hebben gegaan, het is ons maar een paar keer gelukt om het achterwiel te laten blokkeren. 

Conclusie

Sinds Euro 4 hebben bijna merken hun Cruisers met stille trom het toneel afgevoerd. Volgens kenners omdat een V-twin van alle configuraties het moeilijkst aan strenge milieueisen kan voldoen en de geringe markt voor Cruisers in Europa een investering niet rechtvaardigt. Iemand bezwaar als ik even ga roken? Anders jammer danMet als gevolg dat we afscheid hebben moeten nemen van betaalbare modellen als de Intruder, Vulcan en Shadow en alleen de prijzige Europeanen en Amerikanen zijn overgebleven.

Je kunt je dan ook afvragen of Hyosung er slim aan heeft gedaan met de Aquila GV 125 S Bobber, of dat het juist een meesterlijke zet is geweest. De markt voor Cruisers is weliswaar beperkt en al helemaal wanneer je je dan ook nog eens op de 125cc voor het A1 rijbewijs richt, maar dat is tegelijkertijd een argument om het juist wél te doen. Omdat niemand zich op die markt heeft gericht, er dus geen concurrentie is en je de Cruiser liefhebber die net z’n rijbewijs heeft (of die Belgische automobilist die nog met z’n autorijbewijs een A1 motorfiets rijden mag en Cruisers vet vindt) iets interessants te bieden hebt. 

Afgaand op de reacties van het publiek zegt iets ons dat ze bij Hyosung misschien nog helemaal niet zo stom zijn geweest.  

Technische gegevens