Test: Triumph Street Triple R

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Ed Smits, Vincent Burger

Middle of the Road

Terwijl ik dit verhaal aan het uitwerken ben vallen de mussen nog nét niet van het dak en lijken we af te stormen op de eerste hittegolf van het jaar, maar dat was enkele maanden geleden nog heel anders. Koning winter leek maar geen afscheid te willen nemen van ons kleine kikkerland,
Op die R op het flyscreen na hadden deze plaatjes net zo gemakkelijk van de RS kunnen zijn. Het TFT display kan trouwens worden gekanteld mocht het reflecteren

Dezelfde knopjes die ook terug te vinden zijn op de Speed Triple en Tiger familie evenals de ons omringende landen, waardoor rijden in eigen land behoorlijk afzien was. Precies rond die tijd dat de buitentemperatuur vaker met een – dan met een + werd aangegeven, melden we ons bij de Triumph Benelux importeur in Alkmaar voor een kennismaking met de vorig jaar gelanceerde Street Triple R.

“We hopen dat je het niet erg vindt, maar we hebben nog maar amper tijd gehad om zelf met de R te rijden,” verexcuseert Triumph’s technische man die ook verantwoordelijk is voor het demopark zich over de nog redelijk maagdelijke kilometerstand van de Street Triple R, die sinds de komst van de Street Triple RS als het nieuwe vlaggenschip van de Street Triple familie naar ‘Middle of the Road’ model is gedegradeerd. Met de RS aan het ene uiterste van het spectrum als dé ultieme Naked Sport in het middensegment, volhangen met alle toeters en bellen die tegenwoordig dankzij de IMU kunnen worden toegepast, en de S aan het andere Koud? Geloof dat dit 't moment is om 't over die twee beren te hebbenuiterste als ideaal instapmodel voor wie niet zoveel geld te besteden heeft, rijst de vraag of er nog wel een markt is voor een Street Triple R, die dus het midden houdt tussen de S en RS. (Strikt genomen kun je stellen dat het predicaat instapmodel naar de Street Triple S A2 zou moeten gaan, de Street Triple met 660 motorblok die speciaal voor het A2 rijbewijs is gemaakt en als enige van de Street Triple line-up naar 35 kW kan worden teruggetuned, maar dat even terzijde.) 

Afgaand op het prijsverschil tussen de € 10.700 kostende S, de € 13.600 euro dure RS en de R die bij ons voor € 12.100 over de toonbank gaat lijkt de R precies het midden te hebben van de S en RS, maar een blik op de specificaties is genoeg om te concluderen dat de R veel dichter bij de RS dan de S staat. Dat begint al op het moment dat je op de R plaatsneemt en vanuit het zadel zicht hebt op hetzelfde fullcolour TFT display als de RS. Vooruit, bijna hetzelfde, het enige verschil tussen de R en RS is dat je bij de RS uit nóg meer verschillende lay-outs kunt kiezen. Boeie. Net als de S is de R met vering uit huize Showa uitgerust, maar nu dan wel Showa van de bovenste plank. Het voorwiel wordt door middel van een volledig instelbare Showa SF-BPF afgeveerd en dat staat voor Seperate Function Big Piston Front, ofwel een Big Piston Front waarvan de demping in de rechter en de veervoorspanning in de linker vorkpoot is ondergebracht, terwijl het achterwiel door middel van een eveneens volledig instelbare Showa RSU monoshock wordt afgeveerd. Strikt genomen wat specificatie betreft dus iets minder high-end dan de Showa BPF voorvork in combinatie met de Öhlins STX40 monoshock van de RS, Maar goed, we hadden het slechter kunnen treffen. Dezelfde temperatuur, maar dan met wind en regen... of een andere fietsmaar de vraag is of je dat surplus op straat zult merken. Buiten dat de vering stug aanvoelde (wat niet vreemd was gezien de buitentemperatuur) hadden we niets op de vering aan te merken, maar daar komen we straks nog op terug.

Ook wat remmen betreft staat de R een flink stuk dichter bij de RS dan bij de S. Waar de S tot stilstand moet worden gebracht door twee Nissin 2-zuiger remklauwen in combinatie met een axiale Nissin rempomp is voor de R en RS al boodschappen bij Brembo in Italië gedaan: M4.32 Monobloc remklauwen met radiale rempomp voor de R en M50 Monobloc remklauwen in combinatie met een radiale rempomp met instelbare remdruk voor de RS. Bovendien kan bij de R en RS het ABS ook nog eens naar behoeven worden uitgeschakeld. Tel daar een motorblok bij op dat opnieuw 5 pk sterker is (het maximale vermogen van de Street Triple gaat van 113 pk voor de S via 118 pk voor de R naar 123 pk voor de RS), evenals een quickshifter en de extra rijmodus Track en je komt al snel tot de conclusie dat je voor € 1.500 extra echt wel waar voor je geld krijgt, maar geldt dat ook als je puur en alleen op de rijeigenschappen afgaat? Stuurt de RS € 1.500 beter of is dat een heel ander verhaal?

Straatmeester

Nog voordat ik vanuit de thuisbasis van Triumph Benelux in Alkmaar de snelweg ben opgedraaid heeft de Street Triple R die vraag met een dikke vette Nee beantwoord. Het zonnige maar wel frisse winterweer dat qua temperatuur net het vriespunt ontstijgt is zelfs iets frisser dan exact een jaar geleden op en rond het circuit van Catalunya tijdens de introductie van de Street Triple RS, maar
Geen 'bling' M50 Monoblocs en een rempomp waarvan de remdruk regelbaar is, maar genoeg merken waarbij M4.32 en een radiale rempomp al onder de noemer 'premium' worden geschaard

Hetzelfde geldt voor de Showa RSU monoshock en SF-BPF voorvork waar die RS het koude weer duidelijk niet apprecieerde maakt de Street Triple R het helemaal niks uit, wat zich vertaalt naar een fiets die haast net zo gemakkelijk stuurt als wanneer het hartje zomer was geweest. Met dank aan de Pirelli Diablo Corsa banden die standaard op de R zijn gemonteerd en een veel breder spectrum hebben dan de Diablo Supercorsa banden van de RS. 

Voor wie op het circuit een motor volledig wil uitmelken zal een Supercorsa misschien de betere keuze zijn (en zelfs dan kun je je afvragen of je als gemiddelde motorrijder het surplus van de Supercorsa daadwerkelijk zult benutten), maar voor wie ook nog eens dagelijks op de openbare weg rijdt onder de meest uiteenlopende omstandigheden is een Supercorsa vanwege z’n ontzettend smalle inzetgebied eerder de slechtste band die er is. Omdat het niet altijd, net als nu terwijl ik dit verhaal aan het tikken ben, zomers warm is bij ons in Nederland (en ook België niet te vergeten) en een Supercorsa nog voor geen kwartje stuurt als de bedrijfstemperatuur niet wordt gehaald, om nog maar te zwijgen Je zou haast denken dat 'ie een sterk middengebied heeft, zo gemakkelijk als 'ie 't voorwiel optiltover het totale gebrek aan grip als bij diezelfde kou ook nog eens de hemelsluizen door Pluvius worden opengezet. Nee, zo onwillig als de RS zich afgelopen jaar gedroeg in een koud en fris Catalunya en zich pas bij temperaturen boven de vijftien graden in z’n element had gevoeld, zo fris en fruitig gaat het me nu af op deze winterse dag. Dat alleen al is een dikke vette plus dus voor de Street Triple R.

Het heerlijke stuurgedrag van de R wordt op ons eigen ‘testcircuit’ nog eens extra onderstreept: alsof je op automatische piloot aan het rijden bent, zo gemakkelijk en snel als de R over de dijk kan worden gejaagd. Het enige wat ‘m opbreekt is de vering die behoorlijk stug aanvoelt, waardoor elke oneffenheid in het wegdek zich tot een dikke klap in m’n rug vertaald. Nu moet daarbij wel een kanttekening worden geplaatst: door het koude weer is de olie in de voorvork en achtershock veel stroperiger (en dus trager), dus dikke kans dat in een heerlijke lentezon diezelfde oneffenheden door diezelfde vering wél perfect kunnen worden geabsorbeerd. Bovendien is zijn de Showa SF-PBF voorvork en Showa RSU achtershock wat veervoorspanning én demping betreft volledig in te stellen, maar we hebben ons geeneens de moeite genomen. Buiten dat stugge vering het rijden wat minder comfortabel maakt is de vering (en daarmee ook de Street Triple R) verder wel mooi in balans en dat is minstens zo belangrijk. Bovendien hebben we niet het idee dat (vering)comfort onder deze omstandigheden met de Street Triple RS beter zou zijn geweest. 

Wat sturen betreft valt er over de Street Triple R geen kritische noot te kraken, maar dat wisten we eigenlijk al voordat we ‘m in Alkmaar hadden opgehaald. De Street Triple RS had ons vorig jaar in Barcelona laten zien in het middenklasse Naked segment zo’n beetje de meest sportieve fiets op de markt te zijn waarmee je op het circuit uitzonderlijk uit de voeten komt, terwijl we in
Schakelt perfect, maar zo'n quickshifter is wel fijn. Driecilinder loopt mooi en klinkt typisch Triumph

Een grafiek zegt soms meer dan duizend woorden. Aanschouw Street Triple R vs Street Triple RS

Tot in het kleinste detail mooi afgewerkt. Als dit niet premium is... eigen land gewoon op straat met de Street Triple S – zelfs in 35kW trim voor het A2 rijbewijs – al heel erg goed uit de voeten kwamen. Het enige wat die fiets nekte was de tractiecontrole die veel te vroeg ingrijpt, dat was veel storender dan het feit dat de vering amper kon worden ingesteld. 

Dát probleem heeft de Street Triple R overduidelijk niet, doordat de R over bijna exact dezelfde elektronica als de RS beschikt. Bijna exact dezelfde, het enige verschil zit ‘m in de rijmodus Track die bij de R ontbreekt. En dus – naast verminderde motorrem – niet over het sportievere ABS beschikt dat in Track modus alleen nog de voorrem regelt, zodat de achterkant bij het aanremmen van de bocht kan worden omgezet. Daarnaast moet de Street Triple R het zonder een quickshifter doen, hoewel deze wel gewoon als accessoire kan worden gemonteerd. Nu valt er eigenlijk geen verkeerd woord te zeggen over de versnellingsbak op zich, die ook zonder koppeling probleemloos (op en neer) te schakelen is en lekker kort en direct schakelt (en dat is in het verleden wel eens anders geweest), maar desondanks zouden we wél meteen voor de quickshifter gaan (ondanks dat die geen verslavende autoblipper heeft), omdat we weten hoe ontzettend goed die op de Street Triple RS functioneert. Het ‘geen ABS op ’t achterwiel’ vinden we op straat daarentegen echter zeker geen gemis. En nu we 't toch over remmen hebben, de meerwaarde van de RS zit 'm wat ons betreft meer in de radiale Brembo rempomp waarvan de slaglengte Geloof dat ik me hiermee best het hele jaar zou kunnen vermaken...(en daarmee remdruk) kan worden aangepast dan de Brembo M50 remklauw op zich, de Brembo M4.32 remklauwen geven geen enkele reden tot klagen.

We zeiden het al, qua vermogen houdt de Street Triple R met z’n topvermogen van 118 pk bij 12.000 toeren het midden tussen de 113 pk sterke S en 123 pk sterke RS, maar beschikt wel over de allermooiste vermogen- en koppelkromme, zo blijkt als de technische fiche wordt bestudeerd. Tot 9.000 toeren gaat de R de RS zowel wat vermogen als koppel betreft over de RS heen, pas daarboven zijn de rollen omgedraaid en is het de RS die de R het nakijken geeft. In het gebied tussen de 6.000 en 8.000 toeren zijn de verschillen best groot (tot wel bijna 10%) en laat dat nou precies het gebied zijn waar je op straat het overgrote deel van de tijd aan het rijden bent. Nou zou je, om exact het verschil te voelen, beide motoren direct naast elkaar moeten zetten, maar desondanks hadden we nog voordat we die vermogensuitdraai onder ogen had gehad wel sterk het idee dat de R een veel mooier middengebied had. Of beter gezegd, we waren enorm gecharmeerd van het sterke middengebied van de R en konden ons niet herinneren dat dat bij de RS ook zo mooi was. 

Conclusie

Is er een markt voor de Street Triple R, of is het een overbodig compromis tussen de Street Triple S en Street Triple RS, was de hamvraag van deze test en afgaand op indruk die de R heeft achtergelaten zouden we zeggen dat die vraag met een driedubbel ja zou moeten worden beantwoord. 

De Street Triple R ziet er net zo begeerlijk uit als de RS (grote kans ‘ie voor een RS wordt aangezien, wat bij ons inderdaad het geval was bij een Facebook post), staat wat uitrusting aangaat al Meer dan dit heb je niet nodig voor op straatop een bovengemiddeld hoog niveau met goede en volledig instelbare Showa vering, Brembo M4.32 radiale remklauwen en een fullcolour TFT scherm, heeft (niet onbelangrijk) banden die ontworpen zijn voor gebruik op straat, stuurt als Wieger Ketellapper en heeft een motorblok dat in het middengebied zelfs sterker is dan de Street Triple RS. 

Rationeel is er dus geen twijfel mogelijk en is de Street Triple R overduidelijk de betere keuze dan de Street Triple RS en spaar je ook nog eens 1.500 euro uit, maar toch, toch knaagt het. Motorrijden is namelijk niet rationeel en als je eenmaal je geld aan het uitgeven bent wil je toch het allerbeste dat er is. En kies je waarschijnlijk toch voor die RS en neem je voor lief dat die op straat de mindere is van deze Street Triple R. Omdat je wilt kunnen zeggen dat je de allersportiefste Naked hebt gekocht, al zal je dat verschil pas merken op het circuit – en dan alleen nog als je Carl Fogarty heet…

Technische Gegevens