Vergelijk: Kawasaki Z650 vs Yamaha MT-07

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Target Press (Pien Meppelink, Tom Haanstra)

De toon is gezet

Toegegeven, de woorden Yamaha en MT-07 werden tijdens de presentatie van de Z650 in het zuiden van Spanje strikt genomen niet genoemd, maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Na tien jaar lang min of meer het voor het zeggen te hebben gehad in het middenklasse Naked segment met de ER-6n kwam Yamaha drie jaar geleden met een gedegen concurrent in vorm van de MT-07. Zeg, ken jij die mop van die Belg...De MT-07 zag er niet alleen qua vormgeving net wat moderner uit, maar was bovendien gezegend met eenfantastisch motorblok dat al snel deed vergeten dat de vering wat aan de zachte kant was. Desgevraagd werd ons bovendien na afloop van de presentatie “off the record” een spinnenwebdiagram getoond, waarin de Z650 inderdaad met een MT-07 werd vergeleken. “Het diagram geeft aan hoe de Z650 het tegenover de MT-07 doet, dat heeft het ontwikkelingsteam in Japan uitgezocht en naar ons toe gepresenteerd,” aldus de Kawasaki-man die graag “off the record” bleef. “Wat midrange performance, rijwielgedeelte, vering, rollende acceleratie, gasrespons, vertrouwen en gebruiksgemak betreft is onze Z650 de MT-07 de baas.”

Dat Kawasaki goed werk had afgeleverd met de Z650, daarvan waren sinds z'n lancering wel overtuigd, maar in hoeverre dat diagram blufpoker was geweest en ‘ie nu dus uit de schaduw zou kunnen treden van de MT-07 was echter de grote vraag. Voor ons gevoel overheerste namelijk nog steeds dat geweldige gevoel van de 270° ‘Crossplane’ tweecilinder van die MT. De Yamaha soepeler en sterker onderin, de Kawasaki een sportiever eindschot, dat idee. Terwijl volgens dat spinnenwebdiagram de Z650 juist in onderin en in het middengebied sterker zou moeten zijn. Een vrije dag tussen twee introducties in gaf ons de mogelijkheid om, samen met de Belgische collega’s van Motoren en Toerisme, in de Portugese Algarve een vergelijkend warenonderzoek te doen. Het enige wat daarvoor moest worden geregeld was dat er ter plekke een Z650 en een MT-07 voor ons klaar zouden staan.

Nog voordat er ook maar één meter gereden is heeft Kawasaki de eerste punten al binnengehaald. Niet alleen heeft Kawasaki enorme stappen met het design gezet, dat nu veel dichter bij de andere leden van de Z-familie staat en – daar zijn zowel Jelle als ik het met elkaar eens – veel mooier is dan de MT-07, maar bovendien staat de afwerking op een hoger niveau. Naden sluiten mooi aan, de stickers zitten onder de blanke lak en nergens zijn rare plaatjes, lompe beugeltjes of kabels te ontdekken die het beeld verstoren. Amai, we gaan 't vandaag toch niet over Belgenmoppen hebben hè? ZotVoor zover er bij de Z650 als iets te zeiken is, dan is dat de groene sierstrip op het zijpaneel die een andere kleur groen is dan het frame, hoewel dat wel in de categorie mierenneuken valt.

Bij de Yamaha valt meteen de gapende kier van wel een halve centimeter tussen het zadel en het kontje op – wat deels wordt veroorzaakt doordat daar de montageboutjes van het zadel zitten. In tegenstelling tot de Z650 zitten bij de MT-07 de stickers van zowel het merkembleem als de typeaanduiding niet onder de blanke lak en oogt de montagesteun van het digitale display knullig en goedkoop. De Tanksectie sluit daarentegen mooi aan op het zadel. De zit is breed, maar je mist bij de tank wel contact met de binnenkant van je been. Bij de Kawasaki zijn de uitsparingen dieper en meer uitgesproken, waardoor je lekker bij sportief bochten pikken daar lekker tegenaan kunt leunen.

Het display van de MT-07 is dodelijk saai, maar wel functioneel: de snelheidsmeter is zeer goed in beeld, maar misschien nog wel belangrijker is het feit dat je er tijdens het rijden een beter zicht op hebt. Bij de Z650 moet je meer naar beneden kijken om de teller af te lezen, vooral de snelheid. Daar staat tegenover dat de toerenteller van de Kawasaki door zijn in een cirkel geplaatste LED-naalden overzichtelijk is. De LED-streepjes van de toerentellerbalk bij de Yamaha zijn onder in het display geplaatst, wat op z’n zachtst gezegd zeker niet praktisch is. Je hebt daardoor geen flauw idee hoeveel toeren de motor maakt, terwijl je daar – meer dan bij de Z650 – wel behoefte aan hebt, maar daar kom ik straks op terug. Volgens mij mogen we best opschieten, willen we voor het donker nog thuis zijnBeide displays zijn met een versnellingsindicator uitgerust, de Z650 heeft bovendien een schakelindicator die geheel naar eigen geur en smaak in te stellen is.

Wat de armaturen op het stuur betreft geniet de Kawasaki de voorkeur. Ze zien er ten opzichte van de MT-07 misschien oubollig uit, maar de knopjes en schakelaars zitten bij de Z650 wél precies zitten waar je ’t verwacht. Bij de MT-07 is met name de knipperlichtschakelaar gevoelloos en niet handig gepositioneerd, waardoor met regelmaat per ongeluk op de claxon werd gedrukt. Vanuit het zadel geven beide motoren geen echt fraai zicht naar achteren. Zowel bij de Yamaha als de Kawasaki heb je vooral veel zicht op je ellenbogen, bij de Z650 wordt dat beeld tijdens het rijden nog door trillingen vertroebeld. De spiegels van de Yamaha ogen daarentegen erg verouderd, maar dat beetje zicht wat je hebt wordt niet vertroebeld door trillingen.

Andere invalshoeken

Dat Yamaha en Kawasaki duidelijk een andere invalshoek hebben gehad wordt nog eens extra bevestigd zodra beide motoren worden gestart. Het 270° Crossplane motorblok van de MT-07 loopt rustiger dan het paralleltwin motorblok van de Kawasaki, dat – zoals het een échte Kawasaki volgens de
Het neusje houdt het midden tussen de Z300 en Z800. De toerenteller is een enorme plus, maar verder is het display niet super overzichtelijk

Wat een enorm verschil met de ER-6n

Het voelt alsof 'ie een eindschot heeft, maar het blok kan zich vooral in het midden meten met de MT-07. Kenmerkend voor de Z650 is het achterlicht in de vorm van een Z
diehard fans betaamt – rauwer loopt. Wat geluid betreft geniet de Yamaha de voorkeur, maar dat is persoonlijk: de 270° krukas geeft de MT-07 een V-Twin geluid waar de Z650 duidelijk meer stampt. Vooral onderin klinkt de Z650 daardoor minder lekker, hoewel dat bovenin wel deels wordt goedgemaakt. Bovendien weten we vanuit het verleden van de ER-6n dat het geluid met een Akra er enorm op vooruit gaat, maar dat geld in feite ook voor de MT.

Wat zithouding betreft voelt de Yamaha meer relaxt en de Kawasaki meer alsof 'ie klaar voor de aanval is. De verhouding tussen het zadel, de voetsteunen en het stuur is bij de Z650 sportief, maar niet té, terwijl de afstand zadel - voetsteunen bij de MT-07 iets krapper lijkt te zijn en het stuur iets hoger en meer naar je toe zit. In eerste instantie lijkt daar niks mis mee te zijn, tot het tempo flink wordt opgevoerd. Wanneer van-dik-hout de boventoon voert mis je een direct gevoel met de motor, wat deels ook komt doordat je je benen niet lekker tegen de motor aan kunt leggen. De Z650 heeft een heerlijke lendesteun in vorm van het duozadel, waar je in sportieve zit je kont lekker tegenaan kunt drukken. Bij de MT-07 is het veel meer gefragmenteerd en zitten beide zadeldelen verder uit elkaar, waardoor je dat steuntje voor je kont mist. Nogmaals, De Yamaha prima zolang je niet echt aan het poken bent, dan is de zit niet agressief genoeg.
De koplamp oogt wat goedkoop, de afwerking is niet des Yamaha's. Het display is erg overzichtelijk, behalve de toerenteller die amper af te lezen is

Met de MT serie heeft Yamaha duidelijk een design statement willen maken

Het voelt alsof 'ie onderin sterker is, maar weet pas bovenin een klein gaatje te slaan. Bron van ergernis zijn de schakelaars links op het stuur: gevoelloos en onlogisch gepositioneerd
Daar staat weer tegenover dat het motorblok van de Z650 meer trilt, zo rond de 6-7 duizend toeren per minuut.

Nog maar amper op pad ben ik opnieuw enorm onder de indruk van het motorblok van de MT, waar ik de dag mee begin. Voor m’n gevoel is het blok veel soepeler en sterker dan het blok van de Z, wat afgaand op de specs logisch niet geheel onlogisch zou zijn: met een cilinderinhoud van 689cc kan de MT-07 40cc meer lucht inademen. De motor gaat er als een speer vandoor en is in tweede versnelling met speels gemak tot een fraaie wheelie te verleiden, waar de Z650 dat op ’t gas alleen in eerste versnelling wil doen. En omdat ie z’n vermogen mooi lineair opbouwt kun je met de MT-07 een wheelie tot in de begrenzer door laten gaan. Ook de boring x slag verhouding (de Yamaha heeft een kleinere boring en een langere slag) ligt in lijn met het beeld dat ik van de MT-07 heb. Een flink aantal sprintjes op de provinciale weg richting het meest zuidwestelijke punt van Portugal later is ons duidelijk dat gevoel en werkelijkheid twee totaal verschillende dingen zijn. In vierde, vijfde en zesde versnelling gaan beide motoren nagenoeg gelijk op en zit winst en verlies ‘m meer in de reactiesnelheid, pas in derde versnelling pakt de MT-07 direct meters en loopt daarna nog verder uit doordat Jelle de Z650 eerder dan hij had verwacht vol in de toerenbegrenzer rijdt.

Onlogisch? Logisch

De resultaten van de rollende acceleratie lijken onlogisch als je puur op de verschillen in motorblok afgaat, maar daarentegen geheel logisch wanneer je naar de opgegeven vermogenscijfers kijkt: de Yamaha heeft met een opgegeven vermogen van 75 pk niet alleen 7 Daar in dat kleine cafe aan de haven...paarden meer ter beschikking dan de 68 pk van de Kawasaki, maar geeft het maximum vermogen ook nog eens 1.000 toeren hoger bij 9.000 toeren per minuut af. Dat verklaart ook meteen waarom bij de Z eerder dan verwacht de toerenbegrenzer ingreep.

Goed, punten dus voor de Yamaha, hoewel het verschil in de praktijk dus kleiner is dan wat je gevoel je ingeeft. Ook de weg richting het noorden door het heuvelachtige kustgebied, die weliswaar heerlijk kronkelig is maar qua wegdek bij tijd en wijle van bedenkelijke kwaliteit is, lijken de verschillen best klein. Inmiddels overgestapt op de Z weet die vermaledijde Jelle het tempo op de MT goed te kunnen volgen. Dit zijn de omstandigheden die de soepelere vering van de Yamaha in de kaart spelen: bij de Kawa heeft de vering z’n grens wel bereikt voor wat betreft de hoeveelheid oneffenheden die kunnen worden geabsorbeerd en Ah gelukkig, ik was al bang dat 'ie 't Smurfenlied zou gaan zingenvertaalt elke extra put in het wegdek zich naar een trap onder je reet. Om die reden is de MT-07 bij Jelle dan ook de favoriet, tot het wegdek strakker wordt en het tempo flink kan worden opgevoerd.

Dit zijn de omstandigheden waarin de Kawasaki laat zien dat je eigenlijk geen betere motor kunt hebben voor het mooiere bochtenwerk en de Yamaha zijn beperkingen laat zien. De strakkere vering van de Z650 geeft niet alleen meer feedback wanneer je de motor op een oor legt, maar zorgt er ook voor dat de motor met aanremmen stabieler is. De Z650 houdt mooi z'n lijn en geeft je alle vertrouwen het de volgende bocht nog iets harder te doen. Het enorme vertrouwen en gemak waarmee met de Z650 elke bocht kan worden ingestuurd mag ook ten dele op het conto van de Bridgestone S21 banden waarmee de fiets is uitgerust worden geschreven.
Zowel de Yammie als de Kawa zijn met wavedisks uitgerust. De Nissins van de Z650 gaven een fijner gevoel

De tijd dat 'middenklasse' gelijk aan 'oubollig' stond is bij beide motoren passé composé. Kijk alleen al naar de vorm van de achterbrug
De Dunlop Sportmax D222 banden waarop de MT-07 is geschoeid voelen daarentegen vrij hard aan en presteren niet optimaal. Niks eenvoudigers echter dan bij de bandenboer een setje S21’s laten monteren.

Ook remmen in de bocht gaat de Z zeer goed af, de voorvering duikt wel in maar niet abrupt en bij het loslaten van de rem schiet de vork niet ineens omhoog, wat van de Yamaha niet kan worden gezegd. Beide motoren zijn voor met tweezuiger remklauwen uitgerust, Nissin bij Kawasaki en eigen kweek bij Yamaha en ook op dit vlak geniet de Kawasaki onze voorkeur. Het ABS is geen irritante stoorzender en de remmen zijn goed te doseren, maar vragen wel redelijk veel spierkracht. Bij de Yamaha voelt het alsof de remmen zijn verglaasd, hoewel dat aan het eind van de dag wel iets beter werd. En dan is er nog de initiële gasrespons, die bij de Z650 fluweelzacht en bij de MT-07 veel te direct (en daardoor zenuwachtig) is. Kleine gascorrecties worden Zeg, wat zou je ervan zeggen als we eens een pint gaan pakken?daardoor bij de Yamaha keihard afgestraft, in combinatie met de slappe voorvork geeft dit erg veel onrust in de bocht.

Bovendien heeft de Kawa hier nog een extra troefkaart achter de hand: de fiets heeft standaard een slipper-assist koppeling en is hierdoor niet alleen voelbaar lichter te bedienen (wat wel zo lekker is wanneer je dagelijks door de file of in de stad moet rijden), maar heeft bovendien geen last van een stuiterend achterwiel wanneer in een sportief tempo iets te enthousiast wordt teruggeschakeld. En trouwens, over koppelingshendels gesproken: dat van de Z650 is – in tegenstelling tot de MT-07 – op dezelfde manier als het remhendel instelbaar. Beide versnellingsbakken schakelen soepel en direct, laten het probleemloos toe om zonder koppeling op te schakelen en hebben een neutraal die gemakkelijk te vinden is, maar bij de MT-07 staat de schakelpook voor ons gevoel best laag afgesteld. Te laag. Vooral Jelle ondervindt daar vanwege z’n racelaarzen best veel hinder van.

Conclusie

Hoewel we maar al te graag de stelling van Kawasaki keihard onderuit hadden gehaald (we hebben nu eenmaal een broertje dood aan grootspraak) en op voorhand de MT-07 toch echt hoger hadden ingeschaald, heeft deze test ons twee dingen geleerd: allereerst dat gevoel en werkelijkheid twee totaal verschillende dingen
kunnen zijn en ten tweede dat Kawasaki met z’n uitspraken geen blufpoker heeft gespeeld.

Het enorme pluspunt van de MT-07 was, is en blijft het fantastische motorblok dat zo heerlijk smeuïg is, maar dat in de praktijk een behoorlijk pittige kluif aan het op papier minder sterke blok van de Z650 blijkt te hebben en alleen op topvermogen de meerdere is. Tel daar de zachte vering en het iets lagere rijklaargewicht bij op en je hebt met de MT-07 een fiets waarmee het tot zekere hoogte heerlijk spelen is.

Tot die hoogte is bereikt en de Z650 ‘m het nakijken geeft. De Kawa heeft een sportievere zit, geeft je meer feedback en houdt dankzij z’n strakkere vering veel mooier z’n lijn. Waar de MT-07 lang en breed de witte vlag zwaait geeft de Z650 aan dat er wat hem betreft best nóg harder mag worden gepusht. Terwijl de motor juist vanwege dat minder brute gevoel voor beginners veel minder intimiderend en daardoor gemakkelijker te rijden zal zijn. Tel daar de betere remmen, de betere gasrespons, de betere afwerking, de fraaiere looks (vooruit, kwestie van smaak, maar toch) en de net iets scherpere prijs van € 7.799 bij op en je kunt niet anders dan concluderen dat de engineers bij Kawasaki inderdaad gelijk hebben gehad met hun spinnenwebdiagram. Off the record.

Kawasaki Z650

looks, rijwielgedeelte en vering, afwerking

display zit nét buiten het zichtveld, zicht in spiegels, trilt rond de 6-7k 

Yamaha MT-07

dat blok, overzichtelijk display, wheelies

vering aan de slappe kant, aan/uit reactie gas, afwerking

Technische gegevens