Vergelijk lichte middenklasse adventurebikes

Uit de hoge hoed trekken we ieder een sleutel om mee te beginnen. Dat begint bij de Suzuki, dus ik maak me nergens zorgen over. De V-Strom is zo bekend als Harry Potter en zal dus nog nauwelijks geheimen hebben. Toch is het komend van de Versys, die het voortraject voor z’n rekening mocht nemen, wel even wennen. De Suzuki is veruit de grootste, meest grofstoffelijke machine van de vier. N 
Bekend gezicht, bekende uitrusting. Alhowel het dashboard nog niet eens echt opvalt, ook niet in negatieve zin. Wat dus eigenlijk prima is
 
De zetel van de Soes kun je met recht een fauteil noemen. Oldskool mag ook
 
Rechttoe rechtaan achterbrug, netjes twee schijven voorin.. niks speciaals, maar het voldoetiet alleen in de hoogte (het verschil is op de foto’s al te zien), maar opvallend genoeg ook in de breedte. De V-Strom is voorzien van een plakkaat schuimrubber waar je U tegen zegt, gesneden volgens de oude filosofie. Dus geen smal aflopende flanken, maar gewoon een zetel die je zitvlees zo veel mogelijk omarmt. Dat zit wel comfortabel, maar is tegelijkertijd ook erg aanwezig en je weet direct dat je met een flinke jongen op pad bent.

Genoeg voor onze kleinste rijder, de ‘nieuwe motorrijder’, om er zeer voorzichtig mee om te gaan. Om niet te zeggen met enige tegenzin op te willen stappen, maar eenmaal rijdend lijkt het wel mee te vallen. De Soes doet namelijk niks verkeerd, maar dat doet ‘ie al twaalf jaar niet. Los van het uiterlijk, wat er weldegelijk flink op vooruit ging maar intussen ook alweer sinds 2011 hetzelfde is, is er namelijk al die tijd nauwelijks iets essentieels veranderd. Ja goed, we hebben nu standaard ABS aan boord, dat was ooit slechts een optie. Maar om te rijden is het al het aantrekken van je favoriete paar sneakers; ze sluiten perfect aan op je voeten en knellen nergens, maar het wordt zo langzaamaan wel tijd voor een nieuw paar. De V-Strom is ook niet perfect. Het lijkt qua zithouding wel alsof ‘ie z’n enthousiasme een beetje kwijt is en de schouders wat laat hangen. Rijdend is het op de Soes het lastigst om netjes de rug recht te houden en ik betrap me er steeds op dat ik helemaal ineengezakt achter de rest aantuf. Maar voor het gevoel lijkt het ook alsof de achterkant van de motor niet helemaal mee wil met de voorkant, wat we ooit ook al eens vonden van de Honda Crossrunner, alsof ‘ie de kont wat liet slepen.

Motorisch is het heel anders; de V-Twin van de V-Strom is de souplesse zelve, veel romiger dan dit is haast onmogelijk. Daarbij heeft de motor nog best leuk vermogen om mee te spelen en was het puur een motorische kwestie dan ging de Soes met vlag en wimpel met de overwinning weg. Schakelen gaat al net zo soepel en ook qua gearing is de motor helemaal in z’n nopjes. Na een dag sturen en overstappen waren we het er wel over eens dat dit de motor is waar we het liefst vele snelwegkilometers mee weg zouden willen stampen. Windbescherming is oke, comfort en blok zijn oke en qua bagagecapaciteit zal de motor niet op of omkijken van een volledige kofferset plus je eigen wederhelft. Dat is echter niet wat de motor in dit gezelschap in eerste instantie uitstraalt. Met z’n 19 inch voorwiel, valbeugels en robuuste uiterlijk zou je deze motor nog het meest ‘allroad’ van het stal inschatten. Misschien is dat ook wel zo, maar het voelt allemaal gewoon wat… verouderd.

Je voelt z’n leeftijd. De Soes is zwaar en veel van dat gewicht zit voor het gevoel voorin. Niet dat de motor uit balans is, maar wil je een motor die niet zomaar z’n voorwiel licht, dan moet je bij Suzuki zijn. Natuurlijk is het gewoon heel veel motor voor je geld en dat kun je merken, maar in het kader van progressie zouden we wel iets minder massa verwachten bij een volgende incarnatie. Nu de SV650 voor dit jaar opnieuw z’n intrede heeft gedaan, lijkt ons de tijd daar dan ook rijp voor. Ietsje scherper, flink wat lichter, wat slanker, maar wel met dezelfde twin, misschien zelfs met een 17 inch voorwiel… het zou kunnen.

Bekend gezicht. Heel bekend gezicht. Als Suzuki een nieuwe SV kan neerzetten, kan een opfrisser voor de V-Strom toch ook?
 
Niks speciaals op 't stuur, maar de Soes is dan ook Mister Niks Speciaals. Het werkt, dat is veel belangrijker
 
Dit dan weer wel... heel erg bereikbare knop voor de achtervering. Voor de balans kun je vooraan ook wat draaien
 
Zoveel jaar verder en nog steeds is dit de enige V-twin. Je gelooft 't niet als je er mee gereden hebt

• Dat blok! Stabiel rijden, luxe kilometervreter
• Begint echt oud te worden, gewicht, omvang, breed en zacht zadel