Tour-endurotest: Polen per Husqvarna 701 Enduro

Door ons vlotte tempo bereiken we al na een half uurtje het dorpje Warcino, dat uit de 15e eeuw stamt. Het heeft een prachtige vakwerkkerk en een groot landhuis, dat ooit werd bewoond door de Pruisische minister-president Otto von Bismarck. Later werd daarna door de communisten omgeturnd in een bosbouwcollege. Het is lastig te vinden, want de Polen zijn blijkbaar niet trots op dit stukje geschiedenis. Er staan geen bordjes naartoe en ook op het landgoed zelf is niets te vinden dat aan dit roemruchte verleden herinnert. En heel erg fraai is het huis ook niet, dus slinger ik mijn been weer over de buddy, wat enige lenigheid vereist aangezien de het zadel zich op 910 mm boven asfaltniveau bevindt. Dat zorgt er evenwel voor dat je wel heel ontspannen zit, met de knieën licht gebogen en de handen lekker ontspannen op dat hele brede, hoge en conisch gevormde Neken stuur. Daarop staan de ronde spiegels wijd uiteen, zodat je uitstekend zicht naar achteren hebt. Wat opvalt is dat het stuur is bevestigd met boutjes, die zowel een buitenzeskant als een binnentorx hebben. Dat systeem vind je terug op de hele motor. Torx is steviger, maar kan vol modder zitten en dan heb je ook nog een zeskant. Slim en àf, zoals eigenlijk alles op de motor. Neem het dashboard. Minimalistisch, maar toch geeft het veel info, zoals de snelheid, de km-teller, twee tripmeters, de gemiddelde snelheid en de tijd. Alleen een toerenteller ontbreekt.

Gassen!

Vanuit Warcino volgen we een aantal bospaden en tractorpaden naar Slawno. De paden zijn redelijk vlak, met af en toe wat mul zand. De Husqvarna ploegt zich er - staand op de voetsteunen - gemakkelijker doorheen, zodat we vrij gemakkelijk in Slawno komen. Dat is een van de oudste vestingsteden van midden-Pommeren, het bestaat sinds 1317. De oude stadspoorten, die onder grote, prachtig gemetselde torens liggen, zijn in ere gehouden. Een grote tank herinnert aan het communistische, militaire verleden. Verder is het stadje zelf redelijk modern, al spreekt men hier geen woord over de grens. Euro's accepteren ze wel, zodat we toch wat cafeïne kunnen tanken voor we over asfalt doorstoten naar Jaroslawiec, een klein plaatsje aan de Oostzee. Het is een oud vissersplaatsje, met een leuke oude vuurtoren en een strand met kleurrijke vissersboten. In het oude gebouwtje van de reddingsbrigade zit nu een restaurant, waar je voor nog geen twee euro een heerlijke dorsz (kabeljauw) kunt eten. We zijn dus behoorlijk gevuld als we aan de terugweg beginnen. Daarbij geven we behoorlijk gas, want het bier lonkt.

Dat gas geven blijkt behoorlijk goed te gaan. Op papier lijkt 67 pk niet veel, maar het komt er zo lekker uit dat je geen moment om meer verlegen zit. De motor loopt dankzij een balansas mooi trillingsvrij en trekt reuze soepel van onderuit, met een hele fijne, goed doseerbare gasreactie bij kleine hoekverdraaiïngen. Draai je hem verder open dan gaat hij er - in de standaard mapping - lekker fel vandoor en heeft dan op een gegeven een flinke boost, waarbij hij in de twee gewoon op het achterwiel gaat. Hij heeft ook nog een sportieve en een regenmapping, die via een schakelaar onder het zadel in te stellen zijn, net als de mapping voor slechte benzine. Ik ben bijzonder tevreden met de standaard mapping. Dan is hij lekker fel maar goed te beheersen. Hij is ook vlug zat: tot 100 km/uur is hij echt razendsnel, ook daarboven zit hij vlot op de 140 km/uur, wat nog net te doen is. Daarboven vang je wel erg veel wind. Doen we dus ook niet lang, we houden een kruissnelheid van 100 aan waarbij de motor in de zes heerlijk rustig tokkelt en ook nog behoorlijk zuinig is: ik haal 1: 21,5 en da's gezien ons rijgedrag niet slecht... Iets minder tevreden ben ik over het zadel: dat deed na een halve dag al best zeer, zelfs al draag ik een fietsbroek met "zeem".