Tour-endurotest: Polen per Husqvarna 701 Enduro

Dat zitvlak geeft op dag twee beduidend minder problemen, aangezien we dan meer de bossen in duiken. Dat betekent dat er niet gezeten wordt, maar gestaan. Daarbij merk je de offroad-roots van deze Husky. Je staat ontspannen rechtop en kunt dan goed bij het stuur. Je laarzen liggen van de hiel tot aan de bovenkant van de schacht tegen het bodywork aan, waardoor je goed contact hebt, veel stabiliteit kunt creëren en goed kunt sturen, want dat doe je ook door de motor met je benen te dwingen. Al is het zadel wel wat breed, waardoor je iets minder natuurlijk staat dan op een EXC. Het grootste probleem is vandaag het stof. De paden zijn redelijk begaanbaar, maar kurkdroog en dat stuift nogal, vooral op de wat zanderige stukken. Die vinden we vooral na Osowo, waar we uit de bossen komen en in een glooiend landschap met grote, dorre grasvelden terecht komen.

De 701 Enduro laat zich er vrij gemakkelijk overheen jagen, al merk je dat de TKC80 banden beduidend minder spoorstabiliteit hebben dan de echte enduro-banden, die ik op mijn EXC heb liggen. In het zand begint de motor wat eerder te "zoeken" en dan is het zaak om wat naar achteren te hangen en gas te houden. Dat gaat echter wonderwel, want de Husqvarna heeft power zat. Je merkt wel dat de motor lang gegeard is, vooral als je wat bij lage snelheden moet trialen. Dat gebeurt bijvoorbeeld als we een riviertje tegenkomen, waarvan de brug vergaan is. Gelukkig is het water niet diep en kunnen we er doorheen, maar bij het omhoog rijden van het talud voel je dat de eerste versnelling wat lang is. Gelukkig kun je het instelbare hendel van de hydraulisch bediende Magura koppeling met één vinger bedienen, dus je sleurt hem toch gemakkelijk omhoog... Het is een alleskunner!

Controleerbaar

Via Wielin geraken we terug bij het hotel, waar we het stof uit de kelen spoelen met een verdomt lekker Pools biertje, om vervolgens vroeg in de veren te gaan. We rijden de volgende ochtend immers al weer vroeg weg, ditmaal naar het noordwesten, waar we door prachtig gele koolzaadvelden via Karwice de bossen weer inrijden. De paden zijn hier slecht. Landbouw- en bosbouwmachines hebben sporen van een halve meter diep getrokken, die ondanks de aanhoudende droogte hier en daar ook nog modderig zijn. We werken ons uit de sporen en rijden dan maar dwars door het bos. Ook een uitdaging, want er zijn diverse greppels, die onderin glad en modderig zijn. Je merkt bij dit soort uitdagingen wel dat de Husqvarna wat groter en zwaarder is dan de e 
Kleine schijfjes, maar wél wave, de vertraging is prima voor elkaar

Is dit vet of is dit vet?
 
De tank zit onder het zadel. De 67 pk sterke nagenoeg trillingsvrije eencilinder is trouwens best wel zuinigchte enduro's, maar het gaat er prima mee. Je kunt de eenpitter in moeilijke omstandigheden ver afwurgen zonder dat hij klappert. Bij het langzamere werk lijkt de vering wel een tikje stug. Logisch, want de motor is zwaarder dan een EXC. Ik zou de demping aan kunnen passen. Maar als we richting Cisowo rijden - een dropje met een mooie, gotische kerk en een prachtig uitzicht richting Oostzee - blijkt dat niet nodig.

We komen op meer open terrein terecht, waar het gas verder open kan. De vering komt dan in zijn element en vangt alle klappen op, terwijl de motor zelf strak en controleerbaar blijft. Je kunt hem ook lekker laten driften, ook omdat de banden niet heel veel grip op het gravel hebben. Dat blijft toch een dingetje bij deze trip, vooral wanneer het begint te regenen als we na Darlowo terugrijden. Dat heeft zijn voordelen, want daarna het stuift een stuk minder. Het nadeel is dat er plassen liggen en je weet nooit vooraf hoe diep die zijn of wat er onderin ligt. Ik probeer er tegen de schuine randen aan omheen te rijden, maar dat valt met de Husqvarna niet mee, ook al heb ik de bandenspanning verlaagd naar 1.3 voor en 1.1 achter. Tikje link, want standaard zijn er geen bandenklemmen gemonteerd, dus in theorie zou de band op de velg kunnen draaien en het ventiel van de binnenband afscheuren. Maar dat gebeurt niet en het geeft wel meer grip, al merk je weer duidelijk verschil met een echte enduro-band. Waar de Dunlops zich vast bijten in zo'n wandje, glijdt zo'n intermediate terug naar beneden waardoor je de motor ook steeds moet corrigeren. En dan voel je wel weer dat hij een pietsie zwaarder is dan een EXC. Maar dat is maar een pietsje. Ik moet er niet aan denken om hier met zo'n 300 kg wegende fake-allroad te rijden, wat dat betreft is de Husqvarna 701 toch duidelijk wel een echte "all road".