Duo Tre; MV Agusta F3 en Triumph Daytona R

Hoor je 'm al?

Waar F3 voor staat? Geen idee. Maar ik denk dat de drie woorden fun, fast en furious de lading voor een heel eind dekken. Net afgestapt van de Brutale 1090RR dacht ik dat ik het grootste geweld voor deze maand toch wel achter de rug zou hebben. Puur kijkend naar de kille cijfers klopt dat ook wel, maar pardon zeg, krap drie bochten op weg op de F3 ben ik de Brutale alweer vergeten. Wat een smerig motorblok. En dat is in de positieve zin des woords bedoeld: een lage, gruizige grom trekt de nekharen uit mijn nek omhoog, en dan draait het ding alleen nog maar stationair… Een subtiele beroering van het g 
Het is moeilijk een hoek te vinden waaruit de F3 niét mooi is...
 
wat maar weer blijkt uit dit 'spiegels ontwerpen doe je zó' voor gevorderden
 
Die voetsteunen kennen we, maar de kettingprotectie is weer prachtig. Hoezo 'tot in detail'?ashendel zorgt voor een rauwe brul uit de drie orgelpijpjes, die kunstzinnig zijn weggewerkt aan de rechterkant van de motor.
Een bijna agrarisch aandoend geratel komt uit het blok wanneer de luchtkast naar adem hapt om het snelle klimmen in toeren bij te kunnen houden. Zoals gezegd: een smerig lekker blok. Gecultiveerde loop? Vergeet het maar. Raggen willen de drie cilinders! Bruut komen de machinaties in het blok tot een orgastisch hoogtepunt en ik denk dat de Italianen dit geheel van trillen, beven, krijsen, raggen, trekken en beuken vangen onder het bescheiden kopje “emozione”.

Ik jaag de machine door de versnellingen, geholpen door de quick shifter (standaard op de F3 675 EAS, waarbij EAS staat voor Electronically Assisted Shift) en het blok nodigt geen moment uit om de teugels te vieren. Wat een geweld!
Onderin doet het blok nog niet zo gek veel, zeker niet in de eindeloos lang lijkende eerste versnelling, maar vanaf zo’n 5.000 toeren begint het feest. Ongezwind trekt hij soepel door de versnellingen heen tot aan de begrenzer, die ingrijpt tegen de 15.000 toeren. Gevoelsmatig biedt de F3 meer pk’s en trekkracht dan je op basis van de kille cijfertjes (126 pk @14.400, 71 Nm @10.600) zou zeggen.

Snelle, scherpe lijnen zijn het nog steeds. MV leidt, Triumph hangt begrijpelijk nog een beetje aan het herkenbare uiterlijk voor de Daytona

De achtvoudig instelbare traction control is gelijkwaardig aan die van zijn grotere broers (met uiteraard wel andere settings). Helaas ontbreekt een anti-hopkoppeling. Dat mag tegenwoordig toch wel standaard zijn op een supersport. Wat de F3 daarentegen wél heeft is MV Agusta’s elektronisch geregelde motorrem, en die werkt vrijwel net zo goed als een echte anti-hopkoppeling, blijkt tijdens de test.
Wat jammer is, is dat een ABS-optie ontbreekt. Ik denk dat de meeste mensen voor het overgrote deel van de tijd met de F3 op straat rijden en niet (alleen) op het circuit. Een goed werkend ABS-systeem zoals bijvoorbeeld van de Brutale 1090, met racemodus, zou dan fijn zijn.

Terwijl het blok in toeren klimt, kijk ik naar het moderne lcd-scherm. Alle gewenste informatie staat in beeld, hoewel sommige onderdelen (bijvoorbeeld de klok) wel héél priegelig klein worden weergegeven. Mooie oranje achtergrondverlichting, duidelijk contrast. Zo hoort het. Bediening van de functies gaat via twee rubberen knoppen op de linker stuurhelft, een drastische verbetering ten opzichte van het knoppenwerk van de Brutale.
Turend naar het schermpje valt me al wel meteen op dat de elektronica van de quick shifter niet feilloos werkt. Hij twijfelt vaak tussen de vijfde en zesde versnelling, en ook drie en vier verwisselt hij regelmatig. Zo heb je niet veel aan een versnellingsindicator. De overgangen tussen versnellingen zijn niet altijd even fijnzinnig: regelmatig val je even merkbaar terug in de toeren wanneer het blok opschakelt, ook al hou je het gas stijf tegen de stuit. Ook valt de bak af en toe tussen twee versnellingen in, wat met name naast de motor hangend in een bocht goed is voor een extra streep in de onderbroek. De quick shifter van de Daytona doet het wat dat aangaat wat beter, hoewel ook die niet altijd vlekkeloos presteert.

Je kunt (ook tijdens het rijden!) via de startknop kiezen voor vier verschillende motorinstellingen: normaal, regenmodus, sport of een zelf samen te stellen modus. Er is duidelijk verschil tussen de verschillende instellingen en ik vind het een mooie toevoeging aan het heerlijke blok. In de Normaal-stand reageert het blok alert, zonder te scherp te zijn. In de regenmodus benadert het blok het vloeiende gevoel dat het Daytona-blok levert en in de Sport-stand is het alle hens aan dek. Hier komt de ware aard van het beest naar boven: rauw, compromisloos, gemeen. Het blok marcheert al behoorlijk imposant van de 5.000 naar de 10.000 toeren, maar daar boven breekt de hel pas echt los. Een normaal mens zou het als beangstigend kunnen betitelen. En dan te bedenken dat deze helleveeg ook nog een grotere 800-broer heeft. Slik. En dat die nog een F4 1000 boven zich moet dulden. Slik!