Test: Yamaha Super Tenere

Wat een gedrocht, en die Super Ténéré is ook niet veel beter. 

We zeiden het al, Yamaha heeft bijzonder goed nagedacht bij de ontwikkeling van de Super Ténéré en daarbij BMW’s R1200GS continue in het vizier gehad. Het gemak waarmee de motor zich laat rijden is werkelijk fenomenaal en zonder schroom de overtreffende trap van die GS. Dankzij z’n lange veerwegen voelt zelfs het slechtste Belgische asfalt als een zijdezacht matras, en is de motor met geen mogelijkheid van z’n lijn af te krijgen.
Fraai, met een vette Dakar knipoog, de tankpad. Kan niet worden gezegd van de handvatverwarming, die daarentegen wél functioneel is. Fraai zijn ook de spaakwielen, vooral het van dubbel T-rail voorziene voorwiel.
Te allen tijde kiest de motor de lijn die jij hebt gekozen en neemt daarbij alle putten, gaten of opgelapte stukken asfalt voor lief, en dat is misschien nog wel het meest indrukwekkend. De motor laat zich zó ontzettend gemakkelijk rijden dat voor je gevoel de Dakar op je sloffen uit zou kunnen rijden. Zittend, of staand op de goed gepositioneerde voetsteunen, het maakt de Ténéré allemaal niets uit. Dat de motor ook nog eens beschikt over instelbare vering (de 43mm upside-down is volledig instelbaar, de monoshock achterveer is qua veervoorspanning en uitgaande demping hydraulisch aan te passen) is daarbij mooi meegenomen, maar gedurende de bijna 1.500 kilometer die wij met de motor – onder de meest diverse rijcondities – wisten af te rijden hadden we geen enkele behoefte ook maar iets aan de vering aan te moeten passen.

Net als Yamaha’s huidige supersport generatie is de Super Ténéré uitgerust met de nodige elektronica, waaronder het bekende YCC-T ride-by-wire systeem. Middels de ongeveer 1.000 per seconde elektronisch gemeten gasstand wordt via een snelle processor de optimale gasstand berekend, waardoor volgens Yamaha een schone en efficiënte verbranding plaatsvindt. Tevens maakte het YCC-T de toepassing van variabele mappings mogelijk, net als Yamaha bij de R1 heeft toegepast. Er valt te kiezen tussen T(our) en S(port), maar of daar in de praktijk veel gebruik van zal worden gemaakt is ons de vraag. Na even – voor de vorm – in Tourmodus te hebben gereden schakelden we al snel over op Sport, om ‘m daarna nooit meer terug te zetten. Jongens, genoeg met die grapjes over m'n gewicht of uiterlijk, ja? Het verschil tussen beide modussen is trouwens duidelijk merkbaar, daar waar de Tour-modus redelijk gezapig (het wordt saai, maar inderdaad: net als een GS) aanvoelt heeft de motor in Sport-modus een directe en erg prettige gasrespons, die echter op geen enkel moment als ‘overkill’ werd ervaren. Zelfs niet toen in de vroege ochtend met frisse ochtendtemperaturen de – dankzij de veelvuldige nachtelijke regen - kletsnatte Ardennen werden doorkruist.

Alsof dat allemaal nog niet genoeg was werd de Super Ténéré ook nog eens uitgerust met Traction Control, waardoor ook wij als minder begaafd offroad rijder probleemloos de vele bos- en gravelpaden die de Ardennen rijk zijn konden doorkruisen. Het systeem is daarbij in drie standen instelbaar, standaard staat de fiets in TCS1 modus, die ingrijpt zodra het achterwiel begint te spinnen. Om de achterkant tijdens de offroad escapades gecontroleerd te laten glijden kun je vervolgens switchen naar TCS2, waarbij de traction control gereduceerd gaat ingrijpen. De echte offroad mannen zullen echter het TCS systeem meteen uitzetten zodra het geasfalteerde wordt verlaten. Het overgrote deel van de test reden wij in TCS1 modus, vooral ook omdat dit de default waarde is die wordt geselecteerd zodra de motor op contact wordt gezet. Niet alleen offroad heeft het Traction Control systeem nut trouwens, ook onder natte weersomstandigheden is het een aangename veiligheidsfactor. In combinatie met ABS kun je zelfs onder de meest erbarmelijke omstandigheden ongenadig hard blaffen, en is er niets of niemand die je bij zal houden.

Stuurt ie niks minder door, en met een beetje pushen vliegen de kilo's er zo af. Geldt ook voor de Super Ténéré trouwens. (Sorry, we konden het niet laten...) 

Ander speerpunt van Yamaha’s Super Ténéré is het unieke remsysteem waarmee de motor is uitgerust. Tijdens het rijden konden we eigenlijk niets opmerkelijks noteren en leek het remsysteem gewoon te reageren als elk ander ABS systeem, maar dat ging – zo leerde ons de perskit – wel gepaard met de nodige onderhuidse technologie. Yamaha’s UBS (Unified Brake System) is namelijk een intelligent remsysteem dat zich geheel aan de omstandigheden aanpast. Snelheid, gewichtsverdeling, totaal gewicht en de manier van remmen (voor, achter, gecombineerd, rustig of plots remmend) zijn daarbij van invloed. Wanneer alleen de voorrem wordt gebruikt zal het systeem de remkracht elektronisch verdelen over voor- en achterrem. Gemakkelijk als je –offroad- staand aan het rijden bent en de achterrem lastig te bedienen is. Afhankelijk van de gereden snelheid en de druk die op de voorrem wordt uitgeoefend bepaalt het UBS hoeveel remdruk naar de achterrem wordt doorgevoerd.  Mocht alleen de achterrem worden gebruikt, bijvoorbeeld bij het nemen van haarspeldbochten, dan reageert het ABS systeem als een conventioneel remsysteem en hou je volledig controle over voor- en achterrem.

Geheel in offroad traditie is de Super Ténéré uitgerust met spaakwielen, 19” aan de voorkant en 17” langs achteren, waarbij het smallere voorwiel met een dubbele T-type spaak-rail is uitgerust. Dit om de spaken onder een zo groot mogelijke hoek te kunnen bevestigen voor maximale offroad schokbestendigheid. Bij het achterwiel was een enkele spaak-rail daarvoor al voldoende. Het frame van de fiets werd opgebouwd uit stalen buizenframe, simpelweg omdat dit veel beter bestand is tegen ruwe offroad omstandigheden dan een aluminium exemplaar zou doen.

Lang leve TomTom, je zou haast verdwalen met dat op-en-neer gerijd.