Test: Yamaha Super Tenere

Het zal je maar gebeuren, dat je opdracht krijgt een nieuwe motor te ontwikkelen die niet alleen beter moet zijn dan de heerser in de markt van dat moment, maar ook nog eens in moet spelen op het sentiment van vervlogen tijden. Dát is in een notendop de missie waar projectleider Mr. Ishizuka voor stond toen hij opdracht kreeg voor de ontwikkeling van een nieuwe Super Ténéré, Een heel andere wereld, en dat vlak over de grens. als grote broer van de in 2007 gelanceerde XT660Z Ténéré en daarbij gebaseerd op de roemruchte offroad waarmee Yamaha in de jaren ’90 van de vorige eeuw grote successen behaalde in de Parijs-Dakar rally. Een rally die Yamaha in die periode zeven keer wist te winnen met de YZE850T Super Ténéré, die een afgeleidde was van de in 1989 geïntroduceerde XTZ750, waarvan zes keer bereden door Stéphane Peterhansel. Echter, alle successen ten spijt besloot Yamaha in 1996 de Super Ténéré uit het modelgamma te halen. Vanuit de markt was er duidelijk interesse in andere segmenten gekomen, waardoor de motor ondanks zijn rijke racegeschiedenis een stille dood was gestorven.

Niet vreemd dus dat toen BMW’s verkopen van de 1200GS duidelijk lieten zien dat allroads weer helemaal terug van weggeweest zijn, men bij Yamaha maar al te graag die succesvolle periode in de Dakar rally ten volste wilde benutten bij het vermarkten van de nieuwe Super Ténéré. Meer nog dan de in 2007 geïntroduceerde XT660Z Ténéré stond de Afrikaanse woestijn centraal het gehele marketingtraject van de nieuwe fiets, vanaf het eerste uit doeken opgebouwde concept dat het afgelopen jaar voor het eerst aan het publiek werd getoond op de Tokyo Motorshow tot de introductie van de fiets, met bijbehorende Ride of Life 2010 campagne, waarbij een vijftal Super Ténéré’s ten bate van Riders of Health in vijf dagen vanuit Parijs naar Marrakech, Marokko reden.

Toch, hoe goed Yamaha ook het Parijs-Dakar gevoel bij de nieuwe Super Ténéré heeft weten te vermarkten, dat is wel het laatste waar ik aan moet denken als ik de fiets over de bochtige dijkweg langs de Westeinder Plassen stuur. Ik ben onder de indruk, heel erg onder de indruk, echter niet vanwege dat Dakar geleuter maar vanwege het heel erg goede werk dat Mr. Ishizuka heeft afgeleverd.
Links de radiateur, rechts de accu en het boordgereedschap. De ruimte achter de kuip werd optimaal benut. De kunststof koplamp beschermkap mag alleen op niet openbare wegen worden gebruikt.
Dat BMW’s GS als voorbeeld heeft gestaan voor de nieuwe Super Ténéré is het understatement van het jaar, vanuit elke porie schreeuwt de fiets het uit: GS…GS…GS… Het is dat BMW’s kenmerkende hangtieten ontbreken, anders waren we direct gaan twijfelen. De motor stuurt als een GS, rijdt als een GS en klinkt haast als een GS. Ten opzichte van die GS is de fiets op papier dik dertig kilo zwaarder, maar van die kilo’s is niets te merken zodra de wielen aan het rollen zijn. Sterker, pas nadat we de technische specs er op na hadden geslagen kwam het gewichtsverschil boven water. Enkel nadat we de aluminium koffers, een van de vele accessoires waarmee deze First Edition is uitgerust, vol met onze apparatuur hadden gepropt, was het gewicht duidelijk merkbaar met sturen, maar met een gewicht van dik 10 kilo per stuk is dat ‘m vergeven.

Hoewel de Super Ténéré vanuit scratch is ontworpen zijn duidelijk de lijnen van én zijn voorganger, én zijn in 2007 geïntroduceerde kleinere broertje, de XT660Z Ténéré, te herkennen. De motor oogt vooral plomp, robuust, breed en zwaar, en heeft daarmee precies dezelfde uitstraling als BMW’s R1200GS, die eveneens zo lelijk als de nacht is. Alsof de heren ontwerpers het er om doen bij dit soort fietsen, onder het motto dat functie boven vorm moest worden verheven. Nu hebben we nog nooit een Allroad als mooi kunnen bestempelen, maar dat Yamaha bewust voor een lelijk en bovenal praktisch uiterlijk – à la BMW – heeft gekozen staat voor ons als een olieplatform boven de Atlantische oceaan. Per slot van rekening heeft ook de R1200GS een schoonheid als een Moldavische boerin die net aardappelen heeft gerooid, maar gaat wel als warme broodjes over de toonbank. Moet lelijker, zal ongetwijfeld het commentaar zijn geweest nadat het designteam haar eerste ontwerp aan projectleider Mr. Ishizuka liet zien.

Ziet er best zwaar uit, en die Super Ténéré is niet veel minder... 

Dat de motor vooral plomp oogt is trouwens niet zonder reden; elke vierkante centimeter werd optimaal benut om zodoende het gewicht precies op de juiste plaats te krijgen. Zo werd de radiateur verplaatst naar de linkerkant, achter het zijpaneel, hetgeen wordt verraden door de grote koelvinnen in de bovenkuip en de daardoor enigszins zichtbare ventilator. Achter het rechter zijpaneel werd de accu geherbergd, evenals het boordgereedschap.
Links: fraaie koffers die we al van de XT660Z Ténéré kenden. Rechts: de achterschok is eenvoudig hydraulisch te verstellen. Onder: hoezo een forse uitlaatdemper!
Om daar bij te kunnen komen is onder het zadel een kleine imbussleutel geborgen, waarmee de zijpanelen kunnen worden gedemonteerd. Om het robuuste karakter van de Super Ténéré te onderstrepen werd de First Edition daarbij uitgerust met een carterbeschermplaat, en de Nederlandse importeur had dáár nog een schepje bovenop gedaan door de fiets van een complete valbeugelset te voorzien. Opmerkelijk was trouwens dat de kunststof koplamp beschermplaat, die onderdeel uitmaakt van het First Edition accessoirepakket, op de fiets uitblonk in afwezigheid. Reden: het is niet toegestaan om ermee op de openbare weg te rijden, vanwege de schittering die het licht daardoor gaat maken. Vraag me trouwens af hoeveel Ténéré rijders die kap daadwerkelijk thuis zullen laten, maar da's hetzelfde als de politiek correcte dB-killer die alleen op het circuit z'n weg richting demper weet te vinden.

Naast een koplampbeschermplaat is de motor tevens uitgerust met handkappen, handvatverwarming (hoewel dat wel wat eleganter had gemogen) en een tweetal in de topkuip aangebrachte beschermkappen, alles om opspattend grind tegen te kunnen houden. Opbergruimte is in de bovenkuip niet terug te vinden, wel een 12 volt aansluiting waar je bijvoorbeeld je TomTom op aan zou kunnen sluiten. De kuipruit is in hoogste instelbaar, maar daarvoor zul je wel het boordgereedschap moeten aanspreken, en dat is jammer. Een schuif en klik systeem zou hier toch de voorkeur hebben genoten, nu laat je het al snel erbij zitten. Het display van de Super Ténéré is trouwens geheel in stijl met de motor ontworpen: robuust, fors maar wel compleet. Naast de gebruikelijke tripmeters (twee tripmeters en een reserve tripmeter) zijn zaken als buitentemperatuur, actueel en gemiddeld verbruik af te lezen. Evenals de stand van het traction control en de gekozen mapping (Tour of Sport), maar daarover later meer.