Eerste test: Honda CBR ABS

ABS op een sportmotor….wie had dat kunnen denken. Nou ja, met een beetje gezond verstand had dat best gekund. De cijfers liegen er niet om: ABS is gewoon een goede uitvinding, punt. Het enige wat fabrikanten ervan weerhield om ook ABS op sportmotoren toe te passen was de techniek en de overheersende mening dat het niet zou kunnen, irritant zou zijn, kortom: de weerzin van de massa. Maar zoals bij zoveel andere innovaties is de massa vaak conservatief en erg afwachtend. Heb je eenmaal één schaap over de dam dan volgt de rest vanzelf en zelfs mode is een sterk bepalende factor. Wat het ene jaar nog opvallend anders is (en wellicht lelijk als de nacht gevonden wordt) is een jaar erna niet alleen door elke concurrent in het eigen ontwerp opgenomen maar kan daarbovenop ook nog eens ‘ineens’ enkel lovende kritieken verwachten. Niets is zo veranderlijk als de mens. Niets is zo beïnvloedbaar ook, en tegelijk is de mens een kuddedier dus ontstaat er eenmaal een tendens ,dan zal deze vaak een zeer aanzienlijke aanhang krijgen.

Nogmaals; het was een kwestie van tijd voordat iemand het lef zou hebben een sportmotor van ABS te voorzien. Niet onlogisch neemt Honda hierin het voortouw en het resultaat staat hier nu voor ons. En wat blijkt? Het zijn nog steeds exact dezelfde motoren. Alhoewel, de 600 is weldegelijk aangepakt en nieuw voor 2009, maar niet bijzonder veel. Wat de Fireblade betreft zien we hier exact dezelfde machine als we een jaar geleden in het Spaanse binnenland aan de tand konden voelen. Goeie zet van Honda. Bij zo’n vernieuwing als deze is het laatste wat je wil een onterechte veroordeling. Door alle overige factoren gelijk te houden hoeft een simpele ziel daar geen rekening mee te houden bij een eerste rit op een ’09 CBR. Wat overblijft is de rechtstreekse confrontatie tussen rijder en innovatie. Eens zien of je iets merkt.

Met zo’n gedachte stap je dan ook op. Uiteraard is het bij een nieuwe motorfiets altijd de vraag of je van alle veranderingen wat merkt, maar dat is eenvoudigweg ‘part of the job’. In dit geval ligt het ietsje anders, want we weten inmiddels dat ‘normaal’ ABS al bijzonder goed werkt en je daar allereerst al flink veel moet voor zult moeten vergaren om een keer op snelheid vól in de ankers te hangen om het eindelijk eens te ervaren, daarnaast wordt dit systeem óók nog eens bestempeld als het beste wat tegenwoordig te koop is. Een andere bewoording voor ‘knappe jongen die hieruit haalt wat er in zit’. Stel je voor dat je dat op een warm en droog circuit ergens in de woestijn zou moeten uitproberen. Nog eens superveel grip natuurlijk, als het je dan nog lukt om überhaupt in de regionen te komen waarin het systeem zou moeten ingrijpen ga je seriéus hard. Hierover later meer overigens.

Het is even wennen maar wees eerlijk...echt opvallen doet het niet, echt lelijk is het niet en echt helpen doet het wél

Ons voordeel: het vriest. Hárd. Dat betekent; weinig grip, koude banden en vuile wegen waardoor nog minder grip. En weinig grip betekent grotere kans op brokken. Nooit goed natuurlijk, in dit geval voor de afwisseling eens wél.

We hebben een week de tijd om twee motoren flink aan de tand te voelen. Nou ligt het aan de indeling van die tijd of dat voldoende is of niet en er eens leuk op uit voor een dag of twee, drie blieft te allen tijde de voorkeur boven een normale werkweek, maar het is niet altijd feest. Tel daar nog eens bij dat het weer gewoon écht niet uitnodigt om langer dan strikt noodzakelijk buiten te zijn en we voelen de bui al hangen. Een flink zware dobber… desalniettemin staat een aantal afspraken op ruime afstand van de residentie op de agenda en valt er dus iets te plannen. Het retourtje Groningen is een uitgekiend tripje voor de Fireblade, dus gaan we met de 600 naar Noord-Holland. Sowieso beter, klein beginnen en opbouwen maakt de pret alleen maar groter.