Test: Suzuki Bandit 1200 Yoshimura

Het is inmiddels ruim tien jaar geleden dat Suzuki voor het eerst twee nieuwe telgen binnen de Suzuki familie aan de wereldpers voorstelde. De Bandit600 en Bandit1200. De motoren waren leverbaar in twee uitvoeringen: met of zonder tophalf. In die tien jaar groeide de motor uit tot een icoon dat heden ten dage niet meer is weg te denken uit het dagelijkse straatbeeld. Een motor die eigenlijk nergens in uitblinkt, maar wel alles doet wat je van hem verwacht. Tel daarbij op dat in die tien jaar de motor alleen maar in onopvallende kleurstellingen op de markt is gezet en het is duidelijk waarom deze motor een redelijk anoniem leven heeft geleid.

Stuntmotor
Tenminste, zolang je je niet in de feiten gaat verdiepen. Doe je dat wel, dan kom je al snel tot hele andere conclusies. De Bandit1200 mag dan een grijze muis zijn, maar wel eentje die elke zichzelf respecterende stuntman als stuntmotor gebruikt en door zeven van de tien eigenbouwers als basis heeft gediend voor hun eigenbouw Streetfighter. Dat heeft alles te maken met het waanzinnige motorblok, dat ten grondslag lag aan deze nog steeds zeer populaire Bandit.

Feestje
Het feit dat de motor afgelopen jaar zijn 10-jarig jubileum vierde, was voor Nimag een reden om eens iets speciaals te doen met deze Bandit1200. Om zijn sportiviteit te onderstepen trok men een blik met accessoires open waarmee men de Bandit wist op te leuken. Yoshimura uitlaatdemper, LSL breed superbike stuur, WP voorvering én de traditioneel blauw/witte kleurstelling waren voldoende om de grijze muis om te toveren tot een zeer uitdagende Streetfighter. De Bandit1200 werd een Yoshi1200, een motor om vreselijk mee uit de band te springen. Aangezien wij van Motorfreaks maar al te graag uit de band willen springen, lieten we deze kans dan ook niet liggen en werden voor één keer vreselijk ondeugend.

Tekst: Ed Smits
Foto's: Anita van Rooijen, Stefan Meijer