Test: Suzuki Bandit 1200 Yoshimura

Bad Ass Rebel

Vanaf het eerste moment dat je op deze Yoshi1200 plaats neemt is het meteen duidelijk. Hier staat geen gewone motor, maar een rebelse machine die je continue blijft uitdagen. Alsof het duiveltje van Dubbelfriss op je schouder meerijdt en je continue blijft influisteren: "Toe nou, geef nou gas!" Het is me dan ook meteen duidelijk waarom gasten als bijvoorbeeld Arjan van Zweden een Bandit als stuntmotor gebruiken. Nu ben ik zelf helemaal geen wheelie-king, maar het speels gemak waarmee zelfs ik deze motor op het achterwiel kon krijgen zegt al genoeg. Het cursusboek "Wheelies for Dummies" kan zich in de toekomst beperken tot slechts twee hoofdstukken. Hoofdstuk 1: Koop een Bandit1200. Hoofdstuk 2: Geef gas. Meer heb je niet nodig. Bizar. Enkel de wheeliebar ontbreekt om van deze motor een daadwerkelijke stuntmotor te maken.

Stoppie Power
Hetzelfde kan ook worden gezegd van de tegenhanger van de wheelie: de stoppie. Zo gemakkelijk als het voorwiel het luchtruim wil verkiezen, zo gemakkelijk gaat het het achterwiel. Okay, je hebt nog altijd te maken met een motor die droog al vet boven de tweehonderd kilo weegt, maar toch. Zonder problemen lift de motor zijn kont, waarbij het brede stuur ervoor zorgt dat je alles onder controle hebt. Lingens Blond zullen we maar zeggen. En tsja, mocht het onverhoopt toch misgaan, hij is niet voor niets met crashpads uitgevoerd. Om de schade te beperken.

Vonkenregen
Voor wat de stuureigenschappen van deze Bandit1200 betreft kunnen we kort maar krachtig zijn: hier is weinig mis mee. Natuurlijk, op sportief gebied komt de motor allereerst grondspeling tekort. Maar of dat een ramp is? Nu is elke bocht een grote vonkenregen en geloof mij, dat wil je juist bij deze motor. Juist deze "bad ass attitude" maakt deze motor zo bijzonder. De motor heeft verder de neiging om bij hoge snelheid met z"n kont te gaan pendelen, maar ook hier geldt weer dat het brede stuur maakt dat je nog steeds alles onder controle blijft houden. Persoonlijk vond ik het juist een pluspunt dat deze Bandit (in vergelijking met een supersport) verre van strak stuurde. Juist dat flexibele maakte dat ik steeds weer die grens ging opzoeken, of sterker nog, eroverheen ging. Puur en alleen vanwege dat adrenalineshot wat ik iedere keer weer tot me kon nemen. Het zal duidelijk zijn dat we dan ook weinig reden tot klagen hadden.

Of toch?
Was ons dan helemaal niets negatiefs opgevallen aan deze limited edition? Ja en ook weer nee. We hadden het helemaal niet in de gaten, totdat we de motor op de Jaros vermogensbank zetten voor de traditionele vermogensmeting. Toen zagen we ineens het immense verschil tussen de snelheidsmeter en de werkelijke snelheid van de rol. Bij een werkelijke rolsnelheid van 200 km/u gaf de kilometerteller maar liefst 230 km/u aan! Over besodemieterd worden gesproken. Oké, dat tellers positief afwijken, dat wisten we wel, maar zoveel? Niet dat het de motor er slechter door maakt, want of je nou 200 of 230 rijdt bij dit soort motoren: who cares. Maar toch, slordig is het wel.