Motorgeschiedenis: de Robert Lusk collectie

Zoals veel expats heeft de in het Verenigd Koninkrijk woonachtige Robert Lusk het personage van zijn nieuwe land aangenomen, maar wel met behoud van zijn Massachusetts accent. De 80-jarige emigrant uit het Noordoosten van de VS ruilde in 1968 New England voor ‘Old’ in, waar hij een multi-miljoen imperium in schoeisel opbouwde, met op enig moment 4 winkels in Londen en bijna 100 man personeel. Het geld dat werd verdiend stelde Robert en zijn Nieuw-Zeelandse vrouw Susan in staat om naar het Sommige mensen gaan postzegels verzamelen als je de pensioenleeftijd hebben bereikt. Robert Lusk ging motoren verzamelen. Onder anderegrensgebied Kent/Sussex te verhouden, waar ze een voormalige appelgaard met 80 hectare aan fruitbomen en 135 hectare bos kochten. “Ik kan elke dag een uur lang offroad rijdenzonder op de openbare weg te komen”, zegt Robert, die de legendarische rock gitarist Jeff Beck tot buurman mag rekenen, en zijn collectie Custom auto’s.Het landgoed omvat een pittoreske boerderij en een joekel van een schuur, die hij The Shed heeft genoemd, met daarin een drietal 60 ton koelingen waar elk najaar de appeloogst werd opgeslagen. De ruimtes werden door Lusk omgebouwd tot tentoonstellingsruimtes voor zijn eclectische collectie van ongeveer 100 motoren en bijpassende spullen als glazen bollen van benzinepompen, oliekannen en dat soort zaken. De ruimte waar vroeger het fruit werd verpakt is omgebouwd tot restauratiewerkplaats – tevens werkplaats voor Robert en zijn helpende hand John Rhodes om de motoren waarmee hij, in het negende decennium van zijn leven, racet te prepareren. Mr. Lusk neemt nog steeds deel in de Classic Club roadracing scene – en zeker niet onverdienstelijk!

Robert Lusk is niet zomaar iemand die van z’n pensioen geniet, maar een herboren biker met een fascinerende achtergrond. “Ik ben in de jaren ’50 op het platteland van New England opgegroeid in een plaats waar alle vormen van essentiële ambacht nog steeds dagelijks werd verricht”, zegt hij. “Dus had ik een zeer grondige praktijkgerichte educatie. Ik was nog maar 15 jaar oud toen ik na school bij een tankstation meehielp. Elke dag kwam daar een gast die met een Triumph Bonneville naar z’n werk reed en die voor ons tankstation neerzette. Op een dag liep ik er naar toe en ben er op gaan zitten. Keek naar beneden, zag de kickstarter en heb die een trap gegeven – Niet voor de heb - hoewel, ook wel een beetje natuurlijk - maar vooral om d'r echt wat mee te doenhij startte, gelukkig op de middenbok. Dat was het moment dat, en ik weet geen andere manier om het te omschrijven, God de hand op m’n schouder legde en tegen me zei: “Robert Lusk, dit is je leven.”

Een jaar ofzo later vergaarde Lusk zijn eerste motorfiets, een ’35 Harley-Davidson die al jaren tegen een boerenschuur was geparkeerd. “Ik kocht dat ding voor $20, nam ‘m mee naar huis, schilderde ‘m met de hand appeltjes roze, bracht ‘m aan de praat en reed ermee in de buurt. Daarna kreeg ik m’n vader echter zover om mee te tekenen voor een lening voor een BSA 650 Lightning – als er ooit een man is geweest die niets wilde doen, maar het desondanks voor mij wel deed, dan wel mijn vader. Die BSA was een blikvanger voor die tijd en ging van compleet standaard naar dubbele carburateurs, 357 Spitfore nokkenassen, de poorten in de kop vergroot, grotere kleppen etc. etc. Ik begon er hillclimbs mee te doen, en met succes, en reed er ook mee op straat. Daarna kwam een vriend thuis met een Vincent in onderdelen en bouwde die vervolgens weer op, maar ik kon er wel op rijden. Amerikaanse wegen waren in die tijd de perfecte plaats om een Vincent te rijden. Hemels!”

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Kel Edge