Interview grondleggers WK Superbike - deel 2: Maurizio Flammini

Door: Kel Edge

Onderscheidend

“Voor mij is de paddock het hart van het WK Superbike,” zegt Maurizio Flammini, de man die samen met z’n broer Paolo en Steve McLaughlin dertig jaar gelden het WK Superbike lanceerden. “Mensen moeten de coureurs kunnen benaderen, moeten de machines aan kunnen raken en het gevoel hebben dat ze erbij betrokken zijn. Toen we met het WK Superbike begonnen vonden de coureurs dat in eerste instantie maar niks, maar realiseerden zich daarna dat het wel een goed idee was dat het WK Superbike onderscheidend zou maken ten opzichte van de 500cc Grand Prix, sinds 2002 omgedoopt tot de MotoGP. Het WK Superbike en de MotoGP zijn twee totaal verschillende projecten en zouden ook op die manier moeten worden behandeld.”

“Toen ik in de wegrace Grand Prix motorsport begon in 1982 werd er niks gecoördineerd. De races waren individuele evenementen die door verschillende federaties werden gemanaged, dus was er geen centrale coördinatie en daardoor geen marketing programma. We begonnen losse evenementen te kopen en manageden uiteindelijk zeven tot acht races. We begonnen afspraken te maken met TV, sponsoren, schreven een marketingplan en probeerden voor de media dezelfde faciliteiten in de paddock te organiseren.”

“Ik denk dat onze eerste race in Monza was in 1983 – de Italiaanse Grand Prix – en we deden ook Joegoslavië, Duitsland, Brno, Salzburgring, daarna Brazilië en Maleisië en begonnen al die races met elkaar te verbinden.”

“Het WK Superbike lanceren was vrij gemakkelijk omdat het iets nieuws was, waar de Grand Prix al een ‘merk’ was met een geschiedenis dat altijd zal zijn wat het is. WK Superbike was zo anders. Het was niets, ontsponnen uit een idee van Steve McLaughlin. Het was een gaaf idee, geboren in de Verenigde Staten. In 1985 ontstond in Europa het Italiaanse kampioenschap, dat voor tweetakten versus viertakten was. Volgens mij was er slechts een coureur op een viertakt – een Ducati – erg agressief, wielspin overal. Dus lanceerden we in 1986 het Italiaanse kampioenschap voor viertakten en dat jaar was het al een groot succes en geliefd bij de fans. Ik denk dat het format een succes was omdat de fans zich konden identificeren met de machines en de rijders.”

Maurizio Flammini ontmoette Steve McLaughlin op het FIM congres in oktober 1987, toen hij net het WK Superbike had gelanceerd. De Italiaan vond het meteen een goed idee en beloofde te helpen, maar raakte pas echt serieus betrokken toen hij halverwege het 1988 seizoen door de FIM werd gebeld omdat er wat problemen waren. Er werd een contract opgesteld voor het WK Superbike en tegen het eind van het seizoen begon Maurizio te werken. Dat jaar werd er 60 miljoen dollar in het WK Superbike geïnvesteerd. Het begon met Flammini Racing, wat vervolgens in 1990 uitmondde in de Flammini Group.

“Onze business had in 1988 al ongeveer 31 bedrijven, veelal buiten de motorsport,” zegt Maurizio. “We waren betrokken bij Sports Marketing, de organisatie van de Columbus Games, volleybal, basketbal en het Europese basketbal kampioenschap. We organiseerden ook bedrijfsevents, productlanceringen en hadden een engineering bedrijf dat betrokken was bij constructies voor vliegvelden en treinstations.”

In 1994 werd een samenwerking aan met Tommy Suharta aangegaan, wat de deur opende naar Azië. “Toen Tommy Suharta aan boord kwam was dat omdat we geld nodig hadden om in het WK Superbike te investeren,” zegt Maurizio. “We waren in 2004 de eersten die een WK race in China organiseerden – een ronde van het WK Endurance – de 6 uur van Zhuhai.”

Voor een tweede partnerschap met de Interpublic Group werd Octagon opgericht, de op een na grootste sportmarketing groep in die tijd waarvan Maurizio Flammini de voorzitter werd. “Tussen 1998 en 2000 was het WK Superbike bijna net zo populair als de 500cc Grand Prix en waren we erg sterk,” vertelt Maurizio. “De FIM besloot dat ze meer betrokkenheid wilden en die verandering kwam het WK Superbike niet ten goede.”

Maurizio’s broer Paolo kwam bij FG Sports in 1992, in eerste instantie als commercieel directeur, maar beetje bij beetje kreeg hij meer bevoegdheden tot uiteindelijk president. In 2008 werd een venture met InFront opgericht, dat tot 2013 zou duren. “Gedurende die tijd, tot het moment dat het bedrijf (aan Bridgepoint, red.) werd verkocht, had ik dagelijks meetings met Paolo,” zegt Maurizio. “Ik volgde het WK Superbike elke dag. Ik ben ondernemer in hart en nieren en hou van projecten.”

Bridgepoint

Het verbaasde Maurizio niet dat Bridgepoint interesse toonde in InFront. “Wanneer een fonds een bedrijf koopt, weet je dat er vroeger of later iets gaat gebeuren. Toen we begrepen dat de MotoGP en het WK Superbike in handen van een en hetzelfde bedrijf zou komen, dachten we nog dat er een goede synergie zou ontstaan. Toen het WK Superbike mijn pad kruiste had ik al een 73 miljoen bedrijf en investeerde in het WK Superbike voor drie tot vier jaar en was er twintig jaar bij betrokken. De enige manier om geld te verdienen in deze business is door te kopen en verkopen.”

Maurizio hoopte na de overname door Bridgepoint aan te kunnen blijven, maar in plaats van een geweldige synergie te creëren met MotoGP en het WK Superbike onder dezelfde paraplu, werd er op kosten bespaard en werden veel managers en stafleden ontslagen. “Dorna begrijpt niet dat de MotoGP en het WK Superbike twee totaal verschillende werelden zijn en dus anders moeten worden behandeld. Het WK Superbike moet je in je hart raken.”

Het idee van de enkele bandenleverancier (dat jaren later door Dorna in de MotoGP zou worden overgenomen) kwam van Maurizio Flammini, die daar in het Italiaanse kampioenschap al ervaring mee op had gedaan. Hij had gesprekken met Michelin en Pirelli en ging voor de Italiaanse bandenfabrikant omdat volgens hem ze over goede technologie beschikten en technische ondersteuning garandeerden.

Sinds het begin van het WK Superbike is het format van twee races in een weekend altijd een goed idee geweest, dat het kampioenschap onderscheidend heeft gemaakt ten opzichte van de Grand Prix. Volgens Maurizio is het idee van een race op zaterdag en een race op zondag door Dorna bedacht omdat het op de tribunes nooit druk was op zaterdag. “Persoonlijk vind ik het geen goed idee,” zucht Maurizio. “Ons grootste probleem in de beginperiode van het WK Superbike was dat met twee races op maandag de media moesten begrijpen dat er twee winnaars waren. We hebben echter nooit overwogen om op zondag slechts een race te rijden. Twee top WK Superbike wedstrijden op dezelfde dag, plus WK Supersport is een goed idee. Het WK Supersport zijn vaak ook spannende wedstrijden, maar de fans komen toch voor het WK Superbike.”

Maurizio steekt ook niet onder stoelen of banken de omgekeerde startvolgorde (de podiumfinishers van race 1 starten race 2 in omgekeerde volgorde vanaf de derde rij, red.) een belachelijke maatregel te vinden. “Het is nep. Een coureur werkt hard om zich op de pole position te kwalificeren en staat de tweede race geeneens op de eerste rij. Dat is niet goed voor de fans en voor de sponsoren.”

“Het grootste probleem in het WK Superbike is het reglement. In onze tijd kostte het ons denk ik zo’n 40% van onze tijd om het uitgezocht te krijgen. Het is moeilijk om de juiste beslissingen te nemen en een balans te krijgen tussen kosten, gelijkwaardige competitie en acceptatie van de fans. Kosten reduceren is een zware dobber. Het is niet iets dat allen technisch kan worden gerealiseerd, omdat er veel andere factoren in overweging moeten worden genomen en elke aanpassing zal op veel verschillende vlakken zijn effect gaan hebben.”

“Terugkomen naar het WK Superbike – na twintig jaar betrokkenheid – zou een droom zijn die uitkomt, maar om te doen zijn goede middelen nodig.

Hoe dan ook, ik heb een nieuw leven en een nieuwe baan. Ik ben momenteel president van Spring, een bedrijvengroep in de mode en beauty industrie. Het is een 100 miljoen dollar bedrijf, met enkele raakvlakken met motorsport. Ik woon deze dagen de meeste tijd in Londen, met regelmatige trips naar New York.”